Help mijn dochter wil naar China: loslaten in het kwadraat
Last updated on december 4th, 2022 at 02:24 pm
Ik ben van ver gekomen.
Toen mijn jongste dochter Teuntje voor het eerst zei: ‘Mam, ik wil een half jaar naar China?’ had ik maar één gedachte:
‘Ik dacht het niet!’
Maar ze bleef vasthouden aan het idee. En langzaam maar zeker begon ik er aan te wennen. En me te realiseren dat ze het écht wilde, en dat het geen bevlieging was. Dus wat doe je dan als goede moeder? Dan verdiep je je in China. En je gaat mee op intakegesprek. Dat was bij China Plus in Arnhem.
China Plus
Teuntje vond China Plus op internet. Want te voren maakte ik me zorgen over louche bemiddelingsbureau’s die misbruik maakten van naïeve jongeren. Maar het intakegesprek verliep heel positief en bovendien professioneel. Dat stelde me gerust.
En afgelopen week kregen we voorlichting over zaken als:
- Communicatie in China
- Cultuurverschillen
- Gezondheid
- Heimwee
Dat China Plus er geen doekjes om windt dat je een verblijf in China niet moet onderschatten, dat het hard aanpakken is en dat je het moeilijk zult gaan krijgen, boezemt mij vertrouwen in. Want ik geloof niet in alleen maar rozegeur en maneschijn. Een gezonde dosis realisme vind ik belangrijk. Zeker bij zo’n soort reis.
Loslaten in het kwadraat
Dus tsja… over een paar maanden verlaat mijn jongste dochter het ouderlijk huis en vertrekt voor 6 maanden naar China.
Het is loslaten in het kwadraat.
Ontdek meer van Huisvlijt
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Jeetje, dat lijkt me ook heftig! Voor haar is het natuurlijk een prachtige kans. Ik vind het trouwens wel heel erg stoer dat ze dat durft. Dan heb je het goed gedaan mama!
Dankjewel Huismama.
Ik houd mezelf steeds maar die uitspraak voor: Geef je kind wortels en vleugels. En blijkbaar voelt ze zich veilig genoeg geworteld om haar vleugels nu uit te slaan.
Wat een mooie uitspraak, die neem ik ook mee in mijn gedachten.
En toen waren er nog maar drie?!? In huis?
Vind je het heel erg? Mis je ze?
Toen mijn 1e naar Amerika ging (een maand) bestíerf ik het van de stress, daarna nog een jaar Australie en Nieuw Zeelend (en wij vonden vroeger een weekend Texel al doodspannend…..)
Mijn tweede is ook het huis uit, ze gingen allebei binnen een half jaar na elkaar (door dat tussenjaar) en och och och, ik heb me toch gejankt af en toe. (ik heb geen partner)…
Ik moest mijn hele leven opnieuw vormgeven, met werk (thuis als ZZP-er), koken (had ik geen zin meer in), nu kook ik vaak voor drie dagen, ik ben er inmiddels aan gewend en vind het nog heerlijk ook.
Hun kamers zijn er nog, d.w.z. er is één kamer over die in volgorde van hun beiden was, daar kunnen ze terecht. Bij een flinke griep komen ze nog wel eens “terug” daar is een extra kamer voor.
Blijf bij je gevoel! Je mag nerveus, verdrietig of angstig zijn. Het bureau wat die reizen regelt heeft heel vaak moeders aan de lijn die bang zijn dat hun kroost het niet redt.
Nou, ik houd er nog maar twee over! Binnenkort een post getiteld ‘De grote uittocht’!
Ik vind het fijn om te lezen hoe jij het beleefd hebt, en dat het best wel lastig was in het begin. En heel hoopgevend dat je het nu zelfs fijn vindt!
Ja ik ben nu erg gewend om (klinkt heel asociaal) de dingen te doen wanneer ik er zelf zin in heb, en niet met alle wensen rekening te houden.
1 kind is veganistisch, vind ik niet zo erg, maar ik wil zelf wel graag vlees eten (sorry, ik vind vlees gewoon lekker) en dat apart koken was altijd wel gedoe én duur.
Kind 2 is vegetarisch, dat is nog wel te doen, en ik ben vanzelf ook 1/3 vega gaan eten. Ze waren al veel weg en op zichzelf, en ik ben soms zelfs blíj (hoe is het mogelijk) dat ik niet weet wat ze uitvreten (ik wil er ook niet over nadenken, trouwens ik was ook jong ooit en op kamers). Als ze ziek zijn of problemen hebben weten ze je toch wel te vinden. Niks fijner dan een mild griepje dat ze net niet voor zichzelf kunnen zorgen (…. je zult me wel een heks vinden haha).
Ik vind je beslist geen heks Pakketje! Ik vind je vooral heel reëel!
Wat spannend zeg! Maar het is wel een super ervaring lijkt me. Fijn dat het bureau je vertrouwen heeft gegeven. Zou inderdaad raar zijn als ze zouden zeggen dat alles helemaal top zou zijn, dat zou argwaan opwekken
Oh man. Gálbulten krijg ik bij het idee ;)
Ik wens haar heel veel plezier en succes en jou veel sterkte :)
Dank je Anke!
Wauw! Wel een kans, gewoon doen hoor! Ik wilde vroeger ook zoveel maar deed het nooit. Mijn moeder vond alles eng.
Wat geweldig dat je dochter naar China gaat! Ze lijkt, wat dat betreft, niet op jou volgens mij ????
Mijn jongste dochter ging na het behalen van ’n HBO-bul een jaar werken en vertrok daarna voor ruim 14 maanden naar Taiwan, de Fiji-eilanden, Nieuw-Zeeland en Australië. Ze was toen 22 (was en is slechthorend) en had alleen in Taipei voor 2 nachten een hostel geboek. Ze heeft ’n geweldige tijd gehad en het heeft groei naar volwassenheid een goede impuls gegeven. Ik vond het ook best moeilijk toen we haar naar Schiphol brachten maar dat had meer met haar ‘handicap’ te maken.
Jouw dochter gaat een goede tijd tegemoet en het zal ook jouw wereld groter maken!
Gelukkig zijn de communicatiemiddelen tegenwoordig erg goed en dat zal heel veel schelen. Je kunt af en toe Skypen bijvoorbeeld. Wat gaat je dochter daar doen?
Ze gaat daar Engelse les geven in een gezin. Je bent daar een soort broer of zus. Er is vaak al een nanny, en de rijkere Chinezen willen hun kinderen graag de beste kansen geven, en daar hoort Engels kunnen praten bij.
’s Ochtends krijgt ze zelf Chinese les, en als de kinderen uit school komen en in de weekenden moet ze hen Engels leren.
Aha, dat is goed geregeld dus. Nou, Nicole, ik lees graag op je weblog hoe haar avonturen zullen zijn. :-)
???? Dat is even slikken!
Maar alles voor hun geluk toch?
Ja, en je moet ze loslaten…. Aaargh.
Moeilijk voor je. Ik ken een gezin,waar het ook zo ging,Vietnam. Maar aan het eind van de periode werd de dochter “opgehaald”in een gezamelijke vakantie in Vietnam. Misschien iets voor jullie?
Altijd mooi als kinderen hun dromen gaan waar maken en dat hun ouders helpen hun dromen te verwezenlijken.
Het een kan nl niet zonder het ander.
Wat een mooie kans mede dankzij de vleugels en zeker de wortels. Mijn beide kinderen hebben ook her en der op de wereldbol gezeten. Soms in landen waarvan ik dacht…goh…is dat wel veilig, bijvoorbeeld Pakistan.
Maar altijd op hun pootjes terecht gekomen en ook altijd weer een mooie ervaring rijker.
China is een groot land en het verschilt per provincie hoe de mensen zijn. Internet is niet altijd even bereikbaar als in Europa of andere continenten, maar ik ga ervan uit dat jullie daar uitgebreide voorlichting over krijgen.
En ja, het blijft wel even slikken. Altijd. Daar ben je nou eenmaal hun moeder voor. Beter toch dan dat je opgelucht ademt dat ze eindelijk vertrekt?
Fijn om te horen dat het bij jouw kinderen ook allemaal goed is gegaan Cellie Citroen. Zolang ze maar veilig is en heelhuids terugkomt.
Mijn oudste zoon ging voor zn 18de 6 weken alleen naar Canada, om te werken en cultuur snuiven….een jaar erna weer toen iets langer, daarna ging hij nog 2 manden naar Berlijn. Hij heeft er geweldige tijden gehad.
Ik een gat in mn hart ;-)
Naaa nee t went wel.
sterkte xx
Goed om te horen dat het went Sillie! Bedankt voor je reactie.
Wat spannend! Ik zou het ook heel eng vinden. Ik heb een nichtje dat half Chinees is en zij heeft ook over China verteld en wat haar grote zorgen baarde was het milieu en dan met name de luchtvervuiling. Het zou dus geen land zijn voor mijn gezinsleden.
Ik heb altijd gedacht dat mijn zoons in een ander land zouden gaan wonen. Ik wilde zelf ook graag emigreren. En wij ziiten allemaal nog in Nederland, lol :-)
Het lijkt me inderdaad wel eng als je kinderen een tijdje weg willen zeker buiten Europa. gelukkig zijn er tegenwoordig gsm, internet,…
x Karen
Ja, dat scheelt inderdaad. En via whatsapp houd je ook heel makkelijk contact.
Spannend, zeg! Wel erg leuk voor haar. Mijn moeder heeft het er ook nog moeite mee als ik naar het buitenland ga.
Jeetje, dat is slikken… Wat gaat je dochter daar precies doen??
Ze doet mee aan het Culture Plus programma. Dat wil zeggen dat ze in een (rijk) Chinees gezin komt dat graag wil dat hun kinderen goed Engels leren. In ruil krijgt zij gratis Chinese les elke dag en leef je mee in het gezin.
Wat goed en gaaf! Toen ik 23 was ging ik een jaar naar Australië. Dit is een jaar geweest die ik nooit meer ben vergeten en hoe moeilijk het voor jullie -de thuisblijvers- zal zijn. Wat zal zij een gave tijd hebben.
Wat een mooi avontuur! Fijn trouwens dat het bemiddelingsbureau zo een realistisch beeld schept en iedereen goed voorbereid, scheelt een hoop. Ik wens je dochter heel veel plezier!
Ja, dat vond ik ook fijn. En het geeft me ook vertrouwen in het bureau dat ze alle kanten goed belichten.
Wow. Wat heftig. En ook best moedig van je, hoe je er zo goed mee om gaat. Het gaat ongetwijfeld een super ervaring worden voor je dochter! Ik wens haar alvast veel plezier en succes toe!
Lastig! Ik zou het zelf ook moeilijk vinden. Ik denk maar zo het is mijn taak om mijn kind zelfstandigheid te leren en dit hoort er ook bij. Maar blijft moeilijk! Sterkte en succes!
Wauw, wat stoer en avontuurlijk om alleen 6 maanden naar China te vertrekken! China trekt mij helemaal niet, hoe ze daar met dieren omgaan staat me erg tegen.
Oef, dat is heftig voor moeders! Maar wel stoer van haar en ik denk een geweldige ervaring. (Lees je ook mee met goyvon dot com ??)
Nee, dat blog ken ik niet. Ik ga er eens kijken Mammalien.
Wel heel knap dat je dochter dit perse wilt hoor, denk dat ze er heel veel uit zal leren en jij ook als mama ;)
Arme Vlijtig Liesje! Het is wel wat voor een moeder als je kind zo ver weg gaat. Toen onze dochter zei dat ze een jaar in Engeland wilde studeren hoopte ik stiekem dat het niet door zou gaan. Maar ze ging wel! Ze is gelukkig nu weer terug.
Ze heeft het erg naar de zin gehad en ik heb het overleefd.
Skypen is wel erg prettig als je kind zo ver weg is. Veel sterkte Vlijtig Liesje!
Ik snap best dat je een beetje hoopte dat het niet door zou gaan. Dat heb ik ook heel lang gehad ook al hield ik het wel voor me. Maar inmiddels zie ik in dat ze écht wil gaan.
Ik denk wel dat het een hele grote kans is voor je dochter! Het zal haar sowieso doen groeien als persoon :)
Ja, dat denk ik ook Katrien. Van zo’n reis groei je zeker.
Mijn ouders waren ook niet blij toen ze hoorden dat ik stage in het buitenland wilde lopen.
Nu zijn ze er aan gewend. Ze volgen mijn reizen op Facebook en op mijn blog – en stiekem zijn ze best een beetje trots.
Wat spannend en tegelijkertijd lijkt mij heel erg moeilijk voor jullie. Stoer voor haar en jou ook. Ik wens je dochter heel veel plezier!
Wel tof om samen met haar op die manier te informeren en voor te bereiden. Dan doe je het toch ergens samen :) Voor haar wel een supertoffe ervaring!
Het lijkt wel of steeds meer jonge mensen China ontdekken. Mijn dochter en haar vriend hebben enkele jaren geleden een paar maanden door China gereisd (onder andere), en een vriendin van mijn dochter loopt nu al voor de tweede keer stage in China. Het zou best kunnen dat jouw dochter daar ook andere buitenlanders of zelfs Nederlanders gaat ontmoeten, waar ze wellicht wat steun aan heeft. Maak je maar niet zo’n zorgen, komt goed! Volgens mijn dochter zijn de meeste Chinezen heel aardig en hoffelijk. En je kunt via Skype of Facetime contact houden, dat is ook heel fijn.
Oh dat vind ik fijn om te horen Lily, dat ze daar aardig en hoffelijk zijn. Daar houd ik van. Mijn dochter krijgt daar Chinese les, en daar zal ze waarschijnlijk dus ook andere Nederlandse jongeren tegenkomen waar ze steun aan zal hebben.
Jeetje wat heftig en wat stoer van haar! Mijn moeder is net geëmigreerd naar Sint-Maarten en ik vind het tot nu toe heel lastig om zo ver van haar vandaan te zijn. Gelukkig hebben we veel contact met elkaar, dat maakt een hoop goed! :-)
Dat is precies andersom dus Beau: dat de moeder het land uit gaat. Dat kan natuurlijk ook.
Ik kan me voorstellen dat je het wel lastig vindt!
Wat super zeg! En ach, ze kan altijd terug als het niets is. Ik heb het zelf ook gedaan toen ik 14 was een zomer, toen ik 16 was een jaar en toen ik 18 was nog een jaar. Op mijn 21ste was ik helemaal vertrokken. Ik zie mijn oudste dat ook nog wel doen, die wil al zolang ze kan praten naar de US
Wauw, met 14 al een zomer weg. Goed van jou, en ook van je ouders dat ze je zo los lieten.
Spannend hoor! Ik ben zelf een jaar naar Australie gegaan en ik denk dat dat een van de beste dingen die ik ooit heb gedaan! Voor haar veel plezier en voor jou sterkte. Nu ikzelf moeder ben, zou ik dat ook best lastig vinden
Ik hoop dat mijn dochter dat ook gaat zeggen over haar reis naar China, dat het het beste is dat ze ooit heeft gedaan. Ik geloof niet dat mensen vaak spijt krijgen van zo’n ervaring inderdaad.
Oe dat lijkt me schrikken zeg, het is niet een uurtje of 2 rijden zeg maar. Ik ben blij dat het bij mij nog een hele tijd duren zal. Maarja wie weet ooit…
Ja, precies de grote afstand vind ik ook niet niks. Ik kan niet even naar haar toe als ze het moeilijk heeft of zo.
Onze oudste gaat in november drie maanden studeren in Qatar. Ze hoopt dat het allemaal doorgaat omdat het op dit moment erg onrustig is in Qatar. Gelukkig duurt het nog eventjes.
Slik…dat lijkt mij heel lastig maar wel superstoer als je kindje al zo’n stap durft te zetten. Dan heb je toch ook iets heel goed gedaan in de opvoeding!
Ja dankje Esther. Dat is een fijne gedachte!
Loslaten…. het begint bij de geboorte, wat blijft het toch moeilijk voor een moeder/ ouders
Toch heb je ze waarschijnlijk zoveel bagage meegegeven dat ze dit aandurft, je geeft ze ruimte, helpt ze op weg en staat ze bij ook in deze keuze, ik vind het stoer!
Heb je eens aan je eigen moeder gevraagd hoe zij het heeft ervaren toen je zelf het huis uitging?
In ieder geval het is altijd een beetje weemoedig en doet me denken aan partir c’est mourir un peu.
Ik heb inderdaad aan mijn moeder gevraagd hoe zij het vond toen we het huis uit gingen. Maar zij had er geen moeite mee. Ze vond het gewoon een goede en gezonde stap voor ons om het ouderlijk huis te verlaten.
En bij ons ging het geleidelijk: elke twee jaar vertrok er een dochter.
Wauw!! Super cool van je dochter!! Heel erg stoer en dat ze zoveel vertrouwen heeft.. sterke basis.
Ik begrijp je helemaal, loslaten is ook niet mijn ding. Maar alles voor je kind. Mijn dochter was 9 tussen ze naar de Nationale Balletacademie wilde in Amsterdam. Ze was bijna 10 toen ze elke dag alleen 2 uur met de trein naar school en ballet ging???? Ik heb elke dag gehuild☺️
Wauw, dat is ook niet niks inderdaad Miryam! Petje af voor jou en je dochter. Moederschap is echt niet altijd eenvoudig!
In het kwadraat x 1000 zou ik zeggen ;) Mijn hemel… En wat gaat ze dan precies doen daar? Rondreizen of Chinees leren?
Ze gaat daar in een gezin kinderen Engels leren. En zelf krijgt ze ’s ochtends Chinese les.
Wat knap, maar oh wat eng! Ik weet zeker dat ze geen spijt krijgt, deze ervaring neem je voor altijd mee en vaak denken mensen als ze oud zijn, had ik maar… maar goed, als ouder is het VRESELIJK natuurlijk!!! Goed dat je je laat informeren, komt vast goed.
Toen ik 16 was ben ik al een jaar naar het buitenland vertrokken. Mijn ouders vonden het helemaal niks, maar als grietje van 12 zei ik al dat ik heel graag in het buitenland wilde sturen. Mijn vader zei altijd “Vyella, als je klaar bent met de middelbare school dan mag dat”. Hij had nooit verwacht dat ik het zou onthouden, maar daar ging ik met m’n 16 jaar. Als ik eraan terug denk, dan denk ik wooow 16?!?! Maar dat jaar heeft mij gemaakt zoals ik nu ben en ben er zeker van dat naar het buitenland gaan het beste is wat een mens kan doen!
16 is helemaal jong inderdaad. Dan ben ik alweer blij dat mijn dochter 18 is : ). Maar goed om te lezen dat je er zo positief op terug kijkt.