Boek over ADHD: Vuile was review

Op tijd komen vind ik heel belangrijk. Zo ook Richard Pink, de partner van Roxanne Emery die ADHD heeft. Richard en Roxanne werden bekend met het socialmedia account @ADHDH_Love op TikTok en schreven samen het boek Vuile was.

De diagnose ADHD op latere leeftijd

Net als ik zag Richard Pink ‘je niet aan aanspraken houden of altijd te laat komen,’ als een vorm van gebrek aan respect voor de ander. Dus toen hij op een dag thuiskwam in de verwachting dat Roxanne op haar vrije dag had opgeruimd, zoals afgesproken, en het huis nog steeds een bende was terwijl zij lekker zat te knutselen ontplofte hij bijna. Maar informatie en inzicht over wat een diagnose ADHD inhoudt, veranderde alles.

Vuile was

In hun boek Vuile was delen Richard en Roxanne allebei hun ervaringen met ADHD. Roxanne vertelt over haar schaamte en voortdurende gevoel van falen en tekortschieten, en Richard vertelt over hoe het is om te leven met een vrouw met ADHD. Dat doen ze aan de hand van verschillende onderwerpen, waarbij eerst Roxanne vertelt en daarna Richard zijn perspectief deelt. Dat doen ze op een leuke en prettige manier, waardoor Vuile was heel leuk leest. Daarnaast leer je als lezer ook nog eens eindeloos veel over ADHD!

Lessen over ADHD

Uitgangspunt van Vuile was en de diagnose ADHD is dat de hersenen van iemand met ADHD fundamenteel anders werken dan de hersenen van iemand die neurotypisch is. Dus als iemand:

• Altijd te laat komt
• Slordig is
• Schulden maakt
• Teveel geld uitgeeft
• Zich niet aan afspraken houdt
• Allerlei wilde plannen heeft maar die nooit afmaakt

Uitgangspunt: iemand met ADHD kan er niks aan doen

… dan betekent dat niet persé dat die persoon geen respect heeft voor andere mensen of ‘dom’ is, maar het kan betekenen dat hij of zij door de ADHD zo functioneert. Dat vond ik wel even een lastig uitgangspunt, want waar begint dan de eigen verantwoordelijkheid voor het gedrag? Maar als je accepteert dat de hersenen van iemand met ADHD anders werken, dan kun je daar rekening mee houden, en dat scheelt een boel stress en ergernis, en biedt ruimte voor mooie dingen. Want ADHD heeft ook positieve kanten.

Het verhaal van Roxanne: Ik ben geen mislukkeling, ik heb ADHD

Roxanne kreeg als kind op school het etiket ‘hoogbegaafd’. Dat kwam achteraf bezien door het verschijnsel hyperfocus. Door haar (ongediagnosticeerde) ADHD kan Roxanne’s interesse voor iets ontvlammen waardoor ze zich daar helemaal instort en daardoor heel veel weet over een bepaald onderwerp. Maar toen Roxanne ging studeren lukte dat totaal niet en ze begon een leven van dertien ambachten, dertien ongelukken. Roxanne vertelt hoe ze haar huur- en energierekening niet betaalde, haar werk niet goed deed waardoor ze ontslagen werd, zich verstopte voor deurwaarders etc. Ze vond het afschuwelijk hoe ze haar leven leidde, maar ging er wel mee door. Het was de diagnose ADHD die alle verschil maakte. Die gaf een verklaring voor haar gedrag. Roxanne schrijft hierover:

‘Doordat ik ben opgegroeid met niet-gediagnosticeerde ADHD heb ik me jarenlang gebroken gevoeld, stuk.’

Door de diagnose ADHD ging er een wereld voor Roxanne open en langzaam maar zeker kreeg ze haar leven meer onder controle. Roxanne:

‘De stem in mijn hoofd veranderde, al was het langzaam, van verwijten van persoonlijk falen in begrip voor mezelf.’

Roxanne over te laat komen

Vooral het stukje over te laat komen las ik gretig! Roxanne schrijft nota bene dat ze een enorme hekel heeft aan te laat komen. Ze schrijft dat ze het verschrikkelijk en zich rot schaamt. En vervolgens stelt ze wat mij betreft de hamvraag:

‘Als ik er zo’n hekel aan heb, waarom kan ik dan niet gewoon op tijd komen?’

En het antwoord op die vraag is blijkbaar ‘tijdblindheid’. Tijdblindheid is een symptoom van ADHD en kun je volgens Roxanne ook wel tijdoptimisme noemen. Als voorbeeld noemt ze: je moet over 45 minuten de deur uit, maar denkt dat je nog tijd hebt voor een Netflix serie die 60 minuten duurt.

10 ADHD symptomen

In vuile was bespreken Richard en Roxanne 10 ADHD symptomen. Eerst vertelt Roxanne hoe deze symptomen haar leven beïnvloeden, en daarna Richard.

1. Belangrijke spullen kwijtraken
2. Tijdblindheid (tijd niet goed inschatten)
3. Hyperfocus (tijdelijk enorm geïnteresseerd zijn in een bepaald onderwerp en daar helemaal in opgaan)
4. Slechte persoonlijke hygiëne (dagenlang niet douchen)
5. Moeite met schoonmaken in huis (niet weten hoe je het schoonmaken van je huis moet aanpakken)
6. Problemen met financiën (geld uitgeven dat je niet hebt, rekeningen niet betalen etc.
7. Taken uit de weg gaan
8. Moeite met objectconstantie (uit het oog, uit het hart. Vergeten contacten te onderhouden)
9. Ruimtelijke dyslexie (verdwalen en de weg niet kunnen vinden)
10. Impulsiviteit

Pin voor later!

Mijn conclusie over dit boek over ADHD

Dit boek over ADHD heeft mij twee dingen geleerd:

• Hoe is het om ADHD te hebben, en dan vooral dat je iets zelf ook heel vervelend vindt, maar er toch niets aan doet. Dat vind ik echt een hele lastige om te bevatten, en is iets dat ik tot mij neem.
• Hoe enorm fijn en bevrijdend een diagnose kan zijn! Door een diagnose voelen mensen zich ‘gezien,’ en krijgen ze een verklarend model aangereikt voor zichzelf. Een diagnose is een soort gebruiksaanwijzing die vervolgens veel houvast geeft en voor verbeteringen kan zorgen.

Wel blijf ik aan het eind van het boek achter met het idee dat het voor Richard Pink heel hard werken is. Hij is degene die steeds begrip moet tonen voor zijn vrouw met ADHD, en hij kan eigenlijk ook niet boos op haar worden omdat ze het zelf zo erg vindt. Dat vind ik wel een lastige.

Ik denk dat dit boek leuk is om te lezen voor mensen met ADHD en voor de mensen om hen heen. En tot slot is het gewoonweg een leuk en goed boek!

Interview met Richard Pink en Roxanne Emery

Hieronder een interview met Richard en Roxanne.

Vuile was kopen?

Vuile was van Richard Pink en Roxanne Emery is onder andere te koop bij bol.com en natuurlijk bij je lokale boekhandel.

Leestip

Sorry dat ik te laat ben maar ik wilde niet komen

Wat zijn jouw ervaringen met ADHD?