Klusje: eindelijk de foto’s van Lucy uitzoeken

Foto’s en ik, wij zijn een lastige combinatie.

Foto’s maken is het probleem niet, maar daarna….

Rust en ruimte: tijd om foto’s uit te zoeken

Nu ik rust en ruimte heb gecreëerd in mijn leven loop ik al een tijd rond met het idee dat ik Lucy’s foto’s wil uitzoeken en netjes bij elkaar in een album plakken. Nu zitten sommige foto’s in albums van andere kinderen, wat op zich ook niet erg is, maar ik wil het graag wat meer ordenen.

Vandaag was het zo ver!

30 minuten: beginnen met foto’s uitzoeken

Ik besloot rond een uur of half drie dat ik de volgende dertig minuten best even kon besteden aan beginnen met foto’s uitzoeken. Om drie uur eet ik altijd fruit, dus dan had ik ook meteen mijn verlossing in beeld.

Babysteps, zoals dat heet.

Ik pakte het meest geruïneerde fotoalbum dat er is, en haalde daar systematisch alle foto’s met Lucy uit. Die heb ik vervolgens in het Nijntje fotoalbum gelegd, dat van Lucy is. Het is ongeveer half gevuld met babyfoto’s. Mijn plan is om het als het ware compleet te maken.

Foto’s uitzoeken is bitterzoet

Voor ik het wist kwam ik allerlei foto’s tegen die herinneringen opriepen en was ik die foto’s aan het fotograferen en naar mijn kinderen aan het sturen. Zoals deze foto waarop mijn oudste dochter die nu getrouwd is en in Engeland woont haar papieren kerstengel op de kerstboom zet:

Dat is dezelfde kerstengel die we nog steeds elk jaar gebruiken voor onze kerstboom.

En deze foto van hem op peuterspeelzaal appte ik naar mijn zoon Ot:

Dit is uit de tijd dat roetveegpieten nog niet bestonden. Ik krijg niet de indruk dat hij het schminken erg kon waarderen.

En dan waren er natuurlijk de foto’s van Lucy….

Die lieten me al helemaal niet onberoerd.

Gelukkig werd het  drie uur, en mocht ik stoppen voor die dag.