Zeuren moderne moeders teveel?
Mijn moeder mag me er graag aan herinneren. ‘Je oma had 13 kinderen! Die had het pas zwaar!’
En dat zal ik ook niet ontkennen.
Maar mijn oma hoefde niet om de haverklap naar school te komen om te applaudiseren voor van alles en nog wat. Ook hoefde ze haar kinderen niet van hot naar her te rijden naar allerlei clubjes. En opvoeden deed je in die tijd gewoon tussendoor. Het was geen apart item op de agenda, waarvan het geluk van je kind afhing.
Iedere tijd heeft dus zijn eigen uitdagingen.
Het ‘Oh-Wat-Ben-Ik-Toch-Een-Slechte-Moeder-Syndroom-Knipoog-Knipoog’
Tegelijkertijd ben ik niet zo’n fan van ‘hilarische boeken’ waarin op zogenaamd humoristische toon uit de doeken wordt gedaan hoe zwaar het moederschap wel niet is. Of van de Loedermoeder tag die de ronde doet in Blogland. Met behulp van deze tag bekennen moeders hoe ‘ondeugend’ ze wel niet zijn als moeder. Het is net zoiets als de Slechte Huisvrouwen Club. ‘Oh, wat ben ik toch een slechte huisvrouw/moeder!’
Dus toen ik hoorde over een nieuw ‘hilarisch’ boek over moederen, en hoe moeilijk het wel niet is, haalde ik mijn neus er voor op. Maar dit boek leidde wel tot een interessante discussie:
Zeuren moderne moeders te veel? Lees wat de discussie veroorzaakte op Het Moederfront!
Wat vind jij: zeuren Nederlandse moeders teveel?
Ik vind het wel meevallen! Ik zie het meer als een tegenbeweging van de groep moeders die alles “perfect” doen en andere moeders veroordelen die meer een balans zoeken tussen hun kindje en zichzelf.
Waar zijn die moeders die andere moeders veroordelen Daantje? Daar ben ik wel benieuwd naar. Zelf heb ik er (gelukkig) nauwelijks ervaring mee.
Nee ik denk niet dat we tegenwoordig te veel zeuren. Sterker nog de moeder van mijn man zei zelf laatst dat ze niet graag kinderen in deze tijd zou opvoeden.
Natuurlijk waren de gezinnen vroeger veel groter dan nu en hadden ze niet zoveel gemakken van allerlei aperatuur in huis als dat wij hebben. maar daar staat tegen over dat kinderen vroeger tot het donker was buiten gingen spelen en iedereen elkaar kende er was meer sociale controle. Veel vrouwen hadden geen baan naast het huishouden en er was een duidelijke man/vrouw taak in huis. Dit ales is er nu niet de verwachtingen van dfevrouw liggen vele malen hoger je moet overal verstand van hebben en over mee kunnen denken en praten.
Hoewel vele vrouwen de lat erg hoog leggen voor zich zelf denk ik dat het tegenwoordig zwaarder is om op te voeden dan vroeger.
Helemaal mee eens. En vroeger moesten kinderen veel mee helpen in het gezin en was er weinig aandacht voor de kinderen. Als ze voldoende te eten hadden en kleding aan het lijf dan was je een goede moeder.
Mijn zoons zijn twintigers en ik denk dat ik het makkelijker heb gehad dan de moeders die nu kleine kinderen hebben. De lat ligt hoger, de invloed van de sociale media is groter en hoe ga je daar mee om.
Wat ik wel veel moeilijker vind voor de moeders van vroeger was dat ze geen voorbehoedsmiddelen hadden en soms heel veel kinderen kregen. Mijn oma kreeg er twaalf. Drie daarvan zijn als klein kind overleden en ze heeft nog miskramen gehad. Ze zei tegen haar dochters dat ze hoopte dat die niet zoveel kinderen hoefden te krijgen.
Mijn oma kreeg er 13 en heeft een kindje verloren. Echt heel naar. Wat werd een vrouwenlichaam toen ontzettend zwaar belast!
Wat fijn dat je schoonmoeder je zoveel erkenning geeft Adrienne! Ik ben het met je eens dat de lat nu veel hoger ligt. Vroeger was het fysiek denk ik zwaarder, en nu mentaal en emotioneel.
Ha helemaal met je eens :-)
En aangezien ik een “tweede” leg heb kan ik er best goed over oordelen, de nieuwe generatie moeders is beslist zoals jij ze beschrijft/loedermoeder/slechtehuisvrouw etc……..En hier laat ik het maar ff bij ;-)
Oh leuk, dat je ervaring hebt in beide groepen Sillie! Merk je echt verschil?
Bij mij ontstaat wel eens de indruk dat er tegenwoordig overal een probleem van gemaakt wordt en er dus iets te zeuren is.
Als je een baan buitenshuis hebt (ben ik voorstander van, je eigen broek ophouden. Zelf ben ik ook een kind van een werkende moeder), moet je de consequenties daarvan aanvaarden. Je moet bijv. veel regelen en gedurende een aantal jaren heb je waarschijnlijk minder tijd voor jezelf. So what? Het moederschap is mooi, maar niet alleen rozengeur en maneschijn, dat wordt veel te weinig beseft.
Ik ben 57 en ik durf te beweren dat er in de tijd dat ik mijn zoon opvoedde bij ons en in onze naaste omgeving veel meer ‘rust’ was. Wij waren consequenter in ons doen en laten en dat schept duidelijkheid naar kinderen toe, die daardoor beter functioneren.
De zgn. hilarische boeken lees ik niet,alles wordt voor de verkoopcijfers aangedikt. Als je nog tijd hebt om een boek te schrijven (uit ervaring weet ik dat dit heel arbeidsintensief is), zou ik i.p.v. te schrijven die tijd aan m’n kind(eren) besteden of zelf iets gaan doen zodat je niet hoeft te zeuren.
Scherp Gerda! Daar had ik nog niet aan gedacht. De klagende dames kiezen er blijkbaar inderdaad voor hun tijd aan een ‘hilarisch boek ‘te besteden dan aan de lastige opvoeding van hun kind ; )
Tijden veranderen en wij gaan erin mee en onze kinderen ook. Alles gaat sneller tegenwoordig.
Als moeder moet je sterk in je schoenen staan en meteen piepen als de iPad of Netflix eruit ligt ;-) wink wink…
Ik denk dat het per persoon afhankelijk is, de een is nou eenmaal meer een zeur dan de ander. Wel denk ik dat er meer op opvoeders afkomt tegenwoordig en dat er hogere eisen worden gesteld, door elkaar maar ook door de opvoeders zelf, dat kan natuurlijk ook weer tot klagen leiden, wat in mijn ogen niet hetzelfde is als zeuren.
Er wordt zo wie zo veel gezeurd, ook door niet-moeders. Maar om naar hen terug te keren: moeders uit mijn sociale (arbeiders) achtergrond hadden het zeer beslist heel veel zwaarder dan verreweg de meeste moeders nu. En ook zwaarder dan vele moeders van hun eigen generatie. Geen voorbehoedmiddelen, geen opleiding, geen toegang tot informatie. Weinig of geen geld. Slechte voeding en slechte huisvesting, geen of rudimentaire medische voorzieningen (geen verzekering!), geen AOW in het vooruitzicht, een huishouding die onder primitieve omstandigheden moest worden gerund, en waarbij een groeiend kindertal.
Als ik ooms en tantes hoor, werd hen vooral op het hart gedrukt schuldvrij te blijven en “je te beteren”. Kortom te zorgen dat je vooruit kwam in het leven en vooral te zorgen dat je kinderen een opleiding konden volgen, verder dan 8ste klas lagere school.
O ja, vrouwen hadden begin vorige eeuw geen stemrecht.
Ik ben zelf geen moeder, dus op zich weet ik er niet veel van. Ik denk wel dat het leven ‘drukker’ en veel zeggender is dan voorheen. Het is nu makkelijker om over dingen te klagen en bespreekbaar te maken denk ik
Dat is denk ik ook waar Sas. Zeker gezien de social media wordt klagen en eventueel zeuren natuurlijk ook sneller gezíén.
Mijn schoonouders hebben 7 kinderen maar ook mijn schoonmoeder zegt regelmatig tegen mij dat ze blij is dat ze in deze tijd geen kinderen meer hoeft op te voeden. De ouders van tegenwoordig hebben het veel zwaarder. Wij hadden het veel gemakkelijker met onze 7 dan jullie met 4 kinderen, zegt ze vaak. En ik geloof dat ze gelijk heeft….
Wat een aardige schoonmoeders komen er voorbij : )
Een van die grappige boeken heeft mij juist ogen geopend en kracht gegeven om juist tegen mijn eigen aangeboren perfectionisme in te gaan. En tegen mijn eigen moeder want ik heb het niet van een vreemde ;)
‘Hilarische’ boeken kunnen dus een positieve functie hebben! Fijn dat het je goed heeft geholpen Karolina.
En wat dag je van de club van ontaarde moeders ;)
Ik denk niet dat de moderne moeder meer zeurt, maar eigenlijk wat je schrijft… het is anders.
Mijn oma was thuis en zorgde voor al haar kinderen, dat deed ze de hele dag. De oudste zorgde voor de jongste bij de grote gezinnen en ze gingen gezamenlijk naar school er waren niet veel activiteiten zoals de kinderen nu hebben.
Aldus mijn oma dan hé ;)
Die zegt… het is nu zo druk als jonge moeder, elke keer naar school, werken, alle hobby’s van de kinderen etc, etc. Dat was vroeger echt niet!
De Club van ontaarde moeders kende ik nog niet Nathalie! Grappig naam.
Zoals je oma het beschrijft klinkt het best fijn. Mooi dat iedereen elkaar zo hielp binnen het gezin.
Oeps, ik heb de Loedermoeder-tag ook ingevuld! Maakt mij dat dan een moeder die wil laten zien hoe ondeugend ze wel niet is?
Mijn intentie was meer om andere moeders een hart onder de riem te steken, ze een kijkje te geven in mijn leven als moeder en ze te laten lezen dat er buiten de veroordelende moeders
-want die zijn er echt- ook moeders zijn die het af en toe niet meer weten of maar iets doen. :)
Om in te gaan op je vraag: ik vind dat het de moeders van tegenwoordig moeilijk wordt gemaakt en dan bedoel ik vooral de werkende moeders. Van opvang naar opa en oma rijden, op tijd op werk verschijnen, presteren, een schoon huis, boodschappen in huis, Kindlief van clubje naar partijtje rijden, een sociaal leven hebben, te studeren enzovoorts.
Mijn vriend werkt fulltime in het speciaal onderwijs en is te vroeg weg en te laat thuis om me met de meeste dingen te helpen, wat niet erg is, maar soms wel een uitdaging.
Als ik minder dan drie dagen zou kunnen werken, dan zou ik dat doen. Het zou het een stuk makkelijker maken om alle ballen hoog te houden. Alleen is de tijd ernaar dat we het ons niet kunnen veroorloven. Dus werk ik tot nader order drie dagen.
Meer dan twee kinderen willen we dan ook niet, omdat het op alle fronten te intens is in deze tijd. Wat ons betreft dan. ;-)
Interessant onderwerp, stof voor discussie. ;-)
-X-
Max
Mooie intentie om andere moeders een steuntje in de rug te geven!
Ik vind dat het thuisblijfmoeders én ‘werkende moeders’ moeilijk wordt gemaakt. Waarbij werkende moeders het politieke tij tenminste nog mee hebben.