Ik vind het altijd erg interessant om te horen hoe Nederlandse moeders kijken naar hun leven in het buitenland.
Maar hoe zit het andersom? Met andere woorden: hoe ervaren buitenlandse moeders het om te moederen in Nederland? Wat valt hen op aan de Nederlandse manier van opvoeden?
Ik bezocht diverse expat blogs, en maakte een rijtje met punten die ze noemen over wat hen opvalt aan de Nederlandse manier van opvoeden!
Je leest de post op Het Moederfront.
Ik denk dat het wel klopt, je rijtje. Ik hoor wel vaker dat buitenlandse moeders het zo raar vinden dat onze kinderen alleen buiten spelen.
Ja, mooi is dat eigenlijk dat onze kinderen zoveel vrijheid kunnen krijgen!
Ik ben dan zelf geen moeder, maar wat ik zie komt toch aardig overeen met dat lijstje!
hier spleen kinders ook alleen buiten hoor. Kinderen staan hier hoog op de veiligheid. Iedereen let wel op denk ik.
Ieder land heft zo zijn Eigen voor en nadelen. Vind in Holland veel minder fatsoen en manieren. En dat hoor je vaker.
Dat hoor ik inderdaad vaker Wilma. Niet alleen over kinderen maar ook over volwassen Nederlanders. Dat ze nog wel eens bot en lomp uit de hoek kunnen komen….
Ik ben het wel eens met het lijstje, vreemd want het lijkt zo gewoon allemaal! Ik Had er zelf niet op kunnen komen.
Het klopt zeker in grote lijnen als ik het zo om me heen hoor. Zelf werk ik in Amsterdam, in een allochtone wijk en zijn de autochtonen binnen het team maar 25% van het team. De gesprekken over kinderen en opvoeding zijn af en toe rond uit lachwekkend. Ieder land heeft letterlijk zijn eigen gewoontes en eisen bij opvoedingen en dat kan leiden tot pittige discussies.
Dat lijkt me erg leuk, zulke discussies. Andere gewoontes en ideeën over de opvoeding maken je bewust van wat jezelf vanzelfsprekend vindt, en kan nieuwe inzichten opleveren.
Wat grappig eigenlijk, dat we daar zelf niet eens bij stil staan, voor ons is het zo normaal! Het is toch ook een heerlijke relaxte manier van opvoeden, lekker nuchter en redelijk vrij.