Hoe nu verder – zo dan maar?
In moeilijke tijden hanteer ik doorgaans de vuistregel:
‘Bij twijfel volg de routine.’
Als ik het allemaal niet meer weet. Als ik verdrietig ben of onthand, dan bieden routine en ritme mij een handvat. Dat grijp ik vast, en aan de hand daarvan beweeg ik mij voorzichtig over mijn levenspad.
Volg de routine
Ik heb een vast ritme van onder andere elke ochtend hardlopen, gevolgd door 10 minuten mediteren. Daarna werken, douchen en dan rond de klok van 10 uur 30 minuten koffiedrinken en mijmeren.
Maar nu loopt er dus ineens die grote breuklijn door mijn leven. Verdwaasd vraag ik me af:
‘Wat nu? Wat moet ik nu doen?’
Toen bedacht ik: ‘Misschien moet ik ook nu maar gewoon de routine volgen. Dat heeft tot nu toe ook altijd goed gewerkt tenslotte.’
Follow the yellow brick road?
Een routine volgen doet me denken aan de bekende zin uit The Wizard of Oz: Follow the yellow brick road. Eén van de interpretaties van die gele stenen weg is dat hij symbool staat voor ons levenspad.
Door the yellow brick road, je levenspad te volgen, ontdek je wijsheid en uiteindelijk jezelf.
Hoe nu verder? Ik volg de yellow brick road
Hoewel ik de vraag: ‘Hoe nu verder?’ nog steeds moeilijk vindt, ga ik dan toch maar proberen om ‘The yellow brick road’ in de vorm van mijn ritme en routines te volgen.
Dat betekent dat ik weer dagelijks ga hardlopen en mediteren. Ik heb op Headspace een speciale cursus gevonden voor rouw, en daarvan doe ik nu elke dag 10 minuten na het hardlopen.
Daarnaast ga ik proberen weer te bloggen.
Enerzijds voelt dat raar.
Hoe kan ik zulke gewone dingen doen, nu Lucy er niet meer is?!
Moet niet alles stoppen?
Eigenlijk vind ik dat alles moet stoppen. Zoals in het droevige gedicht: ‘Stop the clocks’
‘Stop all the clocks, cut off the telephone’
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.’
W H Auden
Maar zo wil ik niet leven.
Maar ik wil leven met hoop
Ik wil leven met hoop.
Samen met mijn man en gezin, en Lucy in ons.
Dus ik ga het gewoon proberen.
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan. (Pippi Langkous)
Heel goed wat je probeert, gewoon het dagelijkse ritme volgen .Hoe onwerkelijk het ook voelde.
Wat een mooie manier om tegen iedere nieuwe dag aan te kijken. Stap voor stap, het zal nooit meer hetzelfde zijn maar ieder vorm van houvast is welkom
Lieve omarming uit Brugge.
Lie(f)s.
Er is geen vaste manier om te rouwen. Er is geen routekaart of stappenplan. Je vaste routine vasthouden klinkt goed. Het lijkt me dat mediteren met een speciale rouw-meditatie heel goed kan werken.
Ik kan me niet voorstellen hoe verdrietig je moet zijn. Mijn moeder overleed een paar maanden terug, 2,5 jaar na m’n vader, en ik merk dat het me af en toe ineens raakt. Maar een kind, dat is nog zoveel erger!
Erover praten met anderen, erover bloggen, jezelf de tijd gunnen. Er zijn zoveel goede adviezen. Boeken ook, misschien heb je daar wat aan. Maar iedereen rouwt anders, er is geen goede of verkeerde manier. Er is jouw manier, waarbij je misschien wat handvatten van anderen kunt gebruiken. Of misschien ook niet, doe je het alleen op jouw manier. En samen met je gezin, dat ook verdriet heeft (en waar je ook weer mee om moet gaan..pff)
Heel veel sterkte, nogmaals
Ik wens je veel moed om deze last te dragen. Stapje per stapje, dag per dag, …
Ik vind je moedig en dapper, Nicole. En ik zat hetzelfde te denken: terugvallen op (of je vasthouden aan ) je dagelijkse routines, één dag tegelijk. Hoe raar dat ook mag voelen. Bakens in een woelige zee, opdat je niet verdrinkt.
Of zoiets. Ik denk regelmatig aan je.
Doe dat waar jij je het beste bij voelt… <3
Lieve Nicole,
ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Maar wél dat ik je ongelooflijk dapper vind en dat ik met tranen in mijn ogen je bericht en het gedicht las.
Ik wens jou en je gezin heel veel kracht.
Liefs van Noor
Prachtig, Nicole <3
Wat heftig zeg, ik hoop dat je routines je kunnen helpen❤️
Dat is misschien maar het beste, routine volgen, ook al kan ik me je gevoel zo goed voorstellen. Maar gewoon verder, stap voor stap, op die yellow brick road. Hugs.
Succes, wijze vrouw.
Lieve Nicole, ik wens je moed en kracht om de hoop en liefde die jullie voor elkaar voelen vast te houden. Dank voor het delen van je binnenste, ik voel dat op mijn beurt weer als steun. Liefs Beatrijs
Knap dat je alweer in mogelijkheden denkt! Veel kracht toegewenst van mij.
Wat verstandig, Nicole. Je bent een moedige vrouw!
Je verwoordt het prachtig, het wegslaan van een levensfundament en het verder gaan. Hoe moeilijk en hoe pijnlijk ook, je bent in je eerlijkheid een mooi mens.
Dat is ook verschrikkelijk moeilijk Nicole! Je moet leren leven met een nieuwe werkelijkheid, verder zonder je kind.
Routines kunnen dan inderdaad helpend zijn omdat ze ook structuur geven.
Ik vind het dapper dat je probeert te delen op je blog.
Ben meestal een stille meelezer, maar nu wil ik laten weten dat ik met je meeleef!
Als Pippi dus. Dapper!
Het gedicht is prachtig, vol emotie die ik begrijp. Maar het kan niet blijvend zijn.
Sterkte
Lucy zal altijd bij jullie blijven. Nu is alles nog rauw en heel vers, nu het regelen achter de rug is kun je pas beginnen met verwerken. Dat duurt lang maar is ook een heel persoonlijke weg en toch ook een gezinsproces.
Heel veel sterkte en moed om de draad op te pakken of een nieuwe draad te vinden.
Dankjewel Willemien. Wat prachtig gezegd: ‘een nieuwe draad vinden.’!
de draad weer oppakken
goede moed gewenst
de draad weer opnemen, hoe moeilijk het ook is
groede moed gewenst
Knap hoor om het leven weer op te pakken en door te gaan…
De routine zal je helpen ja, maar het verdriet word er niet minder van.
Hopelijk verliest het wel de scherpe kantjes…s6 met alles
Nee, dat verwacht ik ook niet. Maar routines geven me in ieder geval iets van een houvast in deze storm. Iets om me door de dagen te dragen.
Niemand is h ier een ervaringsdeskundige in en iedereen is anders. Maar je hebt elkaar nodig om verder te kunnen. Hoe mooi is het om je familie te helpen in moeilijke tijden.
Love As Always
Dimario
Je zult eerst het pad naar de weg terug moeten vinden, dat dat niet makkelijk is begrijpt eenieder. Ook jouw man en kinderen hebben nu dezelfde vragen, probeer dus ook samen de weg “hoeverder”te vinden.
Dankjewel Sjoerd. Ik ben me zeker meer dan ooit bewust van hoe lief mijn kinderen en man mij zijn. En hoe belangrijk het is om dat niet uit het oog te verliezen, nu het verlies van één van mijn kinderen zo nieuw en overheersend is.
Ik ken je niet persoonlIjk maar leef erg met jou, je man en de andere kinderen mee.
Jullie zullen Lucy altijd in je hart en hoofd bij je hebben en dat is goed.
…ik denk ook dat jij het wel kunt ❤️
Mooi geschreven! Ik denk ook dat je het kan, maar het is soms ook echt moeilijk en zwaar.
Veel liefs voor jou.
Ik weet niet of het me lukt hier te reageren, maar ik word hier ontzettend STIL van, er zijn geen woorden van troost, enkel een arm om je schouder kan ik je bieden. Wat kan leven hardvochtig zijn….
En kijk naar het kwispelstaartje van je hond. Dat kan even een glimlach geven.
Ik moet meteen glimlachen Izerina. Ik zie meteen Trixie’s staartje voor me.
Dankjewel!
Doe wat goed voelt. Hardlopen hoort daar voor jou bij, doe het. Mediteren ook, doe het. En doe de andere dingen die je normaal gesproken ook zou doen ook al is het op de automatische piloot, het geeft houvast in een tijd waarin je voor je gevoel alle grip hebt verloren en het gat groot en diep is.
Ja, precies mevrouw Niekje. Dat idee heb ik ook. Fake it, till you make it.
Het zal zwaar zijn om de draad weer op te nemen, maar dat is toch het beste.
Op de automatische piloot de noodzakelijke dingen doen. Dat brengt rust in de wervelende gedachten. Alleen jij weet, voelt hoe je handelen moet. Niemand kan of mag dat voorschrijven. Je doet het goed, later zul je het weten. Veel wijsheid, moed en sterkte.
Heel veel sterkte kracht en liefde toegewenst, één advies wil ik meegeven,stop met tarotkaarten.
Ja, hoe ga je verder wanneer zo’n groot verdriet je overvalt. Er zijn geen draaiboeken voor, geen standaard handleidingen. Ik hoop met je mee dat de routine in de dagen je wat houvast bieden. Ik wens je in ieder geval alle sterkte toe. En je gezin ook. Met lieve groet van mij, Neeltje
Jeetje, zo herkenbaar, jouw gevoel, je pijn. Wat enorm dapper dat je dit toch weet te verwoorden en deelt.
Ik wens je alle kracht en vooral luisteren en uiten van je eigen gevoelens toe. Ieders rouwproces is een eigen proces waar niemand over mag oordelen wat goed voor jou is.
Heel veel kracht en warme steun samen met je naasten.
Ach, lieve Nicole…wat een verschrikkelijk bericht!
Van harte gecondoleerd met het verlies van jullie lieve Lucy…de nachtmerrie van iedere ouder is om je kind te verliezen en we hopen allemaal dat nooit mee te maken…
Heel veel sterkte met dit grote verdriet, ik wens jullie gezin heel veel liefde en kracht voor het bewandelen van dit moeilijke pad…met Lucy in jullie hart…voor altijd!!!
Liefs Marielle O.
Er is hoop. Altijd. En je kiest de juiste weg voor jou. En lukt het een dag niet. Dan is er hoop. Altijd. Heel veel liefs en heel veel sterkte ❤️
Lieverd …je moet niks rouw op jou eigen manier…waar jij jezelf in kunt vinden….luister naar je hart en de stilte in jou….neem zoveel tijd als jij nodig hebt….dikke knuffel liefs van mij ❤️
Gecondoleerd met je enorme verlies. Hou je maar vast aan je routines.
Heel veel sterkte en kracht gewenst voor jou en je gezin
het leven gaat door
het gemis zal blijven
maar je denkt er veel over na, en dat is goed, verdergaan is het beste wat er is, en iemand missen doet pijn, en slijt nooit
Doe dingen waar je je goed mee voelt
nog veel sterkte
.Een @->- voor jou.
Loop langzaam en moedig de yellow brick road af. Je komt langzaam over de berg.
Er lopen vast velen met je mee. Ik ook!
Dankjewel Dorien.
Wat zwaar en moeilijk moet dit voor je zijn.Om gewoon je routine weer op te pakken al wil je dat niet.Het is heel goed dat je dat wel doet !Ik weet niet hoe zoiets voelt maar wens je met heel mijn hart sterkte,moed en kracht toe !
Wat een prachtig gedicht is dat toch. Maar ook zo enorm treurig. Ik snap heel goed dat je het liefst zou willen dat alles stopt. Ongelooflijk dat de zon schijnt, dat de treinen rijden en mensen lachen op tv terwijl jullie dochter er niet meer is. Daar kun je toch met je verstand niet bij? Maar het leven gaat inderdaad door. Ik denk dat het een goed idee is om je vaste routines aan te houden. En verder veel te praten, te schrijven, te huilen en te gillen. Alles wat je ook maar een beetje helpt. Doe vooral wat jij wil! Heel veel sterkte!
“Daarnaast ga ik proberen weer te bloggen.
Enerzijds voelt dat raar.
Hoe kan ik zulke gewone dingen doen, nu Lucy er niet meer is?!”
Ik begrijp je zo goed. Hoe kun je bezig zijn met dingen die er in jouw ogen totaal niet toe doen? Er zijn zoveel dingen waar je je ‘vroeger’ (voor 10 augustus) zo druk om kon maken en die je helemaal niet meer belangrijk vindt. Heel veel sterkte om hierin je weg te vinden.
Een hartelijke groet in verbondenheid.
Dankjewel Marjan, voor je verbondenheid!
‘En Lucy in ons’. Dat klinkt zo liefdevol en tegelijkertijd laat het zoveel pijn zien.
Ik denk dat ik het wel snap, dat die routine je helpt. En als de routine een dagje niet lukt, is dat vast ook niet erg in deze omstandigheden.
Sterk van je dat je hier zo mee omgaat. Ik denk dat rust en ritme een goede werking kunnen hebben.
Lieve Nicole, wat een verdriet.. ik wens jou en je familie heel veel sterkte en al het liefs wat je maar kunt bedenken. Routine kan haast voelen als een overlevings modus, ademhalen en doorgaan, maar allemensen dit is een moeilijke tijd voor jullie…