Verhuizen van stad naar platteland?
Mijn moeder is geboren en getogen in mijn ouderlijk huis, en mijn ouders wonen daar nog steeds. Oorspronkelijk was het een boerderij, maar nu is het een woonhuis. Toen ik opgroeide woonden mijn oma en haar zus ook nog bij ons in.
Als kind vond ik dat geweldig. Er was altijd wel iemand om mee te praten, en ik was dol op de koffie van mijn oma: oploskoffie van koffie Hag! Ik keek bij haar de serie Het Kleine Huis op de Prairie, en zong gezangen uit hun gezangenboekje. En dan verzekerde mijn oma mij, dat ik práchtig zong.
Mijn ouders worden een dagje ouder, en beraden zich over de toekomst, want het huis wordt wel erg groot voor hen. Eén van de mogelijkheden die ze zien is dat wij de helft van mijn ouderlijk huis kopen, en het huis opnieuw in twee stukken wordt gedeeld. Het hele huis mag ook, maar dan moeten we eerst even de loterij winnen.
Verhuizen?
Dat zou een grote verandering in onze levensstijl betekenen: het zou een verhuizing betekenen van een twee-onder-één-kap woning in de stad, naar het platteland. Als kind vond ik iedereen die in de stad ‘moest’ wonen erg zielig, maar het is inmiddels tweeëntwintig jaar geleden dat ik er woonde. Ik ben gewend geraakt aan het gemak van voorzieningen op loopafstand.
Leven op platteland gecompliceerder?
Op het platteland kan ik de kinderen niet langer lopend naar school brengen, of snel even naar de buurtsuper rennen als ik wat vergeten ben. En mijn regel: ‘Je mag op een buitenschoolse activiteit als je er zelf heen kunt’ slaat dan ook nergens meer op. Maak ik mijn leven niet nodeloos ingewikkelder?
Belofte van rust en ruimte
Anderzijds voel ik me heel erg aangetrokken door de belofte van een rust en ruimte, en een rustiger levensstijl. We kunnen dan bijvoorbeeld onze eigen groentetuin houden en kippen, en eindelijk die houtkachel aanschaffen. Dit is voor ons bovendien een unieke kans om in het buitengebied te gaan wonen; ik denk niet dat we het ons anders financieel ooit kunnen veroorloven.
Wat zouden jullie doen?!
Hoe woon je nu: platteland of stad?
Waar woon je het liefst?
Ik zou het wel weten hoor! Ik zou het doen, lijkt me heerlijk om op het platteland te wonen.
DOEN!!!!!!!!!!
Nou ja dat is dan mijn mening. Jullie moeten natuurlijk alle voors en tegens zelf goed overwegen. Wij wonen aan de rand van een klein dorpje. Aan de straatkant is het de bewoonde wereld en achter het huis zitten we heerlijk vrij. We zien werkelijk geen andere huizen en de tuin is mega groot. We zijn daar een met de natuur. Geweldig dus! Natuurlijk zijn er dingen gecompliceerder dan in de stad maar ook in de stad wonen is niet altijd handig. Voordelen en nadelen dus. Veel succes met jullie besluit!
Karin
Ik zou het echt doen Nicole.
Groetjes Margreet
Ik zou gaan voor de groentetuin, de kippen en de houtkachel. Ik ben geboren in een stad en woon nu in een dorp. Niet zo’n heel klein dorp, maar ‘t is altijd beter dan een stad. We hebben wel winkels in de buurt.
Klinkt als een heel erg fijne plek om te wonen!
Woon in een dorpje met 3000 mensen, het dichtstbijzijnde dorp met winkels is 8 km verderop. Zou het liefst nog wel wat afgelegener wonen, in elk geval zonder buren.
Lijkt me echt een unieke kans. Iets meer georganiseer misschien maar je krijgt er toch ook veel rust voor terug (en een houtkachel :))
Keep us posted :)
het klinkt als een prachtige kans, maar zelf denk ik er anders over. ik ben opgegroeid in een afgelegen dorpje in vlaanderen, en ben nog niet vergeten wat een gedoe het was om ergens te geraken hoor. hoe vaak ik tijd heb staan verlummelen, wachten op die ene bus per uur – meer op de spitsuren, maar niet in het weekend – hoeveel tijd ik kwijt was aan iedere verplaatsing, hoe ik steeds afhankelijk was van anderen, en hoe pijlsnel ik mijn rijbewijs gehaald heb toen ik eindelijk 18 was ! gelukkig mocht ik de tweede auto – die we echt wel nodig hadden – steeds gebruiken als dat kon.
nu woon ik midden in de stad ( kleine provinciestad maar alles bij de hand), we doen alles te voet, slechts 1 auto nodig, en ik heb een stadstuintje waar ik kruiden en makkelijke groenten in kan kweken. ik woon in een goed geisoleerd huis in de rij, en heb weinig stookkosten. mijn kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze overal heen kunnen met de fiets.
niettemin, het is een geweldige kans, en samen met je ouders wonen en voor hen kunnen zorgen is ook heel wat waard, maar veel mensen bekijken op het platteland wonen alleen maar als een idylle, ze hebben een ideaalbeeld. je moet er gewoon de juiste persoon voor zijn
Ik zou ook zeggen, doen!!
Ik woon ook in een stad met alle voorzieningen, Maar een houtkachel? Lijkt mij heerlijk.
En de rust en de ruimte. En een moestuin.
Ik wist het wel.
Liefs Frederique
geen moment twijfelen maar doen!!!!
ik woon vanaf 75 al op het platteland en ga nooit meer weg!!
gezina kamerman
Twijfel geeft spijt, doe het je hebt de mogelijkheid.
Ik woon al vanaf 75 op het platteland heb nooit spijt gehad. Wil dus nooit meer weg. Mijn groetentuin is inmiddels bestraat maar mijn 16 kippen blijven altijd leuk en mijn kleinzonen mesten het hok uit. Heb nu groenten in potten.
Dus????
groeten gies
Ik zou niet langer nadenken, maar gaan!
Ik kwam uit een grote stad (Den Haag) en ik ben verhuisd naar het platteland in een leuk dorpje in Drenthe het was een hele omschakeling want ik had niks hier bij de hand moest er echt aan wennen OA boodschappen de dichtsbijzijnde winkel is 10km verderop en in de grote stad woonde ik boven een winkel
Nu moet ik echt de kasten gevuld houden anders hebben we een probleem
Ik woon in een vrijstaand huurhuis en heb een tuin van 500m2 dus echt groot
GR Joanne
Ik zou het zeker doen! Ik heb jaren op het platteland gewoond, ben daarna naar de stad gegaan en ben erg blij dat ik nu weer op het platteland zit. Het is zo dat je soms wat verder moet reizen voor dingen, maar omdat ik dat vroeger ook moest, was ik daar zo weer aan gewend. Zeker als ik kinderen had, had ik het gedaan. De rust, de ruimte, de gemoedelijkheid, enzovoorts. Daar worden kinderen zeker niet slechter van!
Ik ben opgegroeid in de Randstad en woon nu aan de rand van een Vlaams dorp met uitzicht op akkers en bos. Ik zou nooit meer terug willen naar de grote stad.
Gewoon doen, hoor.
Doen inderdaad dat zou ik ook doen. Maar het hangt ook een beetje ervan af hoe de relatie is tussen je ouders en jullie maar ook de kinderen.
Op het platteland is het geweldig wonen ik zou nooit meer weg willen. De rust en de ruimte, de tuin, en niet verleidingen, nu hebben wij geen kinderen meer in huis want dat maakt het wel lastiger. Wij hadden maar 1 zoon en zijn voor hem in het dorp gebleven, en dat was ook goed voor hem want hij is een heel gesloten type. 22 jaar hebben we in een dorp gewoond ook met plezier maar ik zou voor geen goud terug willen naar het dorp. Het hangt er ook vanaf hoever je uit het dorp zit, hier moeten kinderen soms wel 4 km fietsen naar school, meestal wel met de ouder eerst.
Het lijkt mij ook belangrijk hoe je man erover denkt. Want hij heeft zijn schoonouders dan naast zich wonen. Dat vindt niet iedereen idylisch.
En voor de tuin zou ik het niet doen. Dan kan je ook voor weinig een volkstuin nemen en blijven genieten van de stad.
De belangrijkste reden om het te doen lijkt mij als je zelf ook de behoefte voelt in de toekomst makkelijker voor je ouders te kunnen zorgen. En anders zou ik het eens een weekje uit proberen. Het huis staat er immers al!
Groetjes Jacq.
Dank voor alle reacties!
Mijn man vindt het geen probleem om vlak bij mijn ouders te wonen, dus dat is geen obstakel. Mijn ouders zijn op dit moment zeer actieve mensen, die hun eigen leven leiden.
De afstand van mijn ouderlijk huis naar de ‘grote’ stad, waar we nu wonen, is 8 kilometer. Dat fietste ik vroeger dagelijks naar de middelbare school.
De basisschool zou 2 kilometer fietsen zijn, en het dichtstbijzijnde dorp is 6 kilometer verderop. Met tien minuten in de auto ben je in de ‘grote’ stad.
Maar de kinderen zijn voor mij ook een overweging: nu wonen klasgenootjes heel dichtbij, maar in het buitengebied is dat automatisch verder uit elkaar. Mijn zoon Jan krijgt nu ‘s avonds geregeld bezoek van een vriendje dat komt aanlopen: dat kan dan niet meer. En hoe moet het met zijn folderwijk?
Toch heb ik als kind en puber de afstand naar de stad nooit als vervelend ervaren. Ik vond het als achttienjarige echt moeilijk om te vertrekken van het platteland naar Utrecht voor mijn studie.
Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik merk dat mijn hart toch uitgaat naar het platteland. Het zijn de praktische punten, zoals de kinderen, hun vriendjes en huidige leventje, die me nog wat zorgen baren.
Gevoelsmatig ben ik er geloof ik wel uit.
Ik zou het meteen doen, vandaag nog bij wijze van. :)
Wij wonen nu aan de rand van een stad en genieten van de bossen in de buurt. Maar stiekem zouden we nog liever echt bij de bossen wonen, een beetje meer afgelegen van de drukte. :)
Ik zou het meteen doen!
Maar of jij het moet doen… dat weet ik weer niet, wellicht spelen je oudere kinderen die nu van huis op de fiets naar hun scholen kunnen en die straks wellicht ergens gaan studeren waarvoor je treinverkeer nodig hebt… je man gaat ook altijd met de trein…enzovoort ;-)
maar t lijkt me wel een uitdaging :-) en superleuk, wie krijgt nou die kans???
Ik zat 6 jaar geleden met prezies het zelfde: Ik rij nog steeds 4 keer per dag heen en weer voor een vergeten boodschap of om de kleine ergens op te halen of van en naar school. De oudste 2 gaan op de fiets. Als ik heel erg ga na denken over de kinderen denk ik dat ze zelf beter af zijn in een buurtje, dus kwel ik mezelf maar niet en denk er niet over na. Dat is nl zelfpijniging en onnodig. Ikzelf voel me veel beter hier op het platteland en later als de kinderen uit huis gaan, danhebben ze zelf de keuze waar ze willen wonen. Laat angst (om de kinderen) niet de keuze zijn in wat je doet. Dat pakt altijd verkeerd uit. Volg je eigen hart en iedereeen is dan beter af. suc6 met je keuze
Hoi,
ik ben geboren op het platteland en samen met mijn ouders en daarna met mijn man 11 keer verhuisd in totaal. Ik heb zowel in de stad als op het platteland gewoond en ik moet zeggen, dat ik het heel fijn vind op het platteland. Het is jammer dat er een aantal dingen niet zijn, maar zo af en toe gaan we een dagje naar de stad om die “schade” weer in te halen. Ik ben dan altijd weer blij als ik weer terug ben in de rust van het platteland !!
Het is maar net wat voor jou het zwaarste weegt !!
Ik woon in de stad en ik vind het heerlijk. Niks voor mij al die stilte. Ik moet echt mensen om me heen hebben.
Marieke
ps iedereen is welkom op mijn nieuwe blog: https://startvanmarieke.blogspot.com/
Wij wonen in een dorp. Mijn man is opgegroeid “in the middle off nowhere” en ik in een dorp. De keuze zul je samen moeten maken. maar mijn lijfspreuk is;
Je kunt beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt als van iets wat je niet gedaan hebt.
Ik zou kiezen voor wonen naast de ouders en op het platteland.
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
Wij zijn net van hartje Rotterdam verhuisd naar een klein dorp. Vind het heerlijk, vooral het feit dat we ruimte hebben. In dit dorp zijn gelukkig wel wat voorzieningen, maar moet eerlijk zeggen dat de kelder gewoon wat voller staat met spullen uit de plaats die 2km verderop ligt. Alles is wel te fietsen dus. Ik weet niet of ik echt heel ver overal vandaan zou willen zitten. Met kinderen wilde ik wel wat voorzieningen direct om de hoek. Maar als je een goede band hebt met je ouders en er is ruimte genoeg…. dit is wel een super kans!
Het is een hele beslissing hoor. Natuurlijk zou je heb moeten doen maar je moet ook eens de voor en tegens opschrijven. Scholen (ook de middelbare voor later) in de buurt? Bieb, bios, winkels, wegen, busverbindingen…. Als je het gaat doen, doe het dan vóór dat de kinderen groter zijn want die van mij roepen altijd dat ze nóóit willen verhuizen, zelfs niet als we een miljoen winnen…ze hebben hun vrienden en vriendjes, school en clubjes hier in de buurt. Dus verhuizen voordat ze zich echt aan de buurt binden is mijn advies.
Tjonge, wat een nieuws.
Wat een nieuw voornemen voor dit jaar…misschien.
Het lijkt me héérlijk zo ruim en vrij wonen. Maar ik zou ook mijn twijfels hebben.
Ik zie de ouders van vrienden van mijn kinderen veel heen en weer rijden met hun tieners ( deze gezinnen wonen dus landelijk ).
En hoe gaat het worden voor jou en Floris als pa en moe toch minder kunnen, dat geeft toch wel een druk op den duur en jij bent met Floris de meest dichtbij wonende om te helpen.
Vriendjes in de buurt zijn echt handig en ook winkels, waar je even naartoe kunt op de fiets.
En wat gaan jullie doen op den duur met het huis van je ouders als dat ooit vrijkomt?
Goed, ik wil geen roet in het eten gooien, maar alles heeft zijn voor- en nadelen.
Ik wens jullie als gezin veel plezier en wijsheid toe bij de keuze die jullie gaan maken. Ik ben erg benieuwd!
Mijn kinderen variëren in leeftijd van 15 t/m 7. Wonderlijk genoeg wil mijn oudste dochter van 15 zó verhuizen, en mijn oudste zoon (14) vond het geen probleem meer als hij een poes mag.
De dochter van 11 wil níét verhuizen, en de jongste twee jongens zijn neutraal.
Van de overweging dat in de toekomst, een eventuele zorgvraag van mijn ouders zwaar op mij en Floris zou kunnen rusten, ben ik me bewust. Maar zoals een vriendin al zei: ‘Je woont hoe dan ook het dichtstbij, dus je bent sowieso de klos!’
In dat verband vond ik het boeiend dat iemand het juist als een voordeel noemde, dat ik voor mijn ouders zou kunnen zorgen! Je kunt het natuurlijk ook zien als een kans.
Mijn grootste zorgen draaien toch wel om de kinderen. Zelf denk ik dat ik het prima naar mijn zin zal hebben, aangezien ik nogal een huismus ben, en erg van rust en stilte houd.
Maar de kinderen zullen ongetwijfeld hun vriendjes gaan missen, en de vraag is of dit voldoende gecompenseerd wordt door de ruimte, en mooie omgeving.
In mijn hart heb ik de keuze voor het platteland eigenlijk al gemaakt, maar mijn verstand blijft hameren op wat ik inlever.
En toch: wat een luxe om de keuze te hebben!
Wat ik in deze omstandigheden zou doen doet helemaal niet ter zake. Je moet alleen alles op een rijtje zetten en op lange termijn gaan kijken. Hoe zou je het vinden om over een jaar of drie met 5 tieners in je huidige huis te wonen? Zou je op het dorp meer ruimte krijgen om je wat uit te spreiden of niet? Hoe komt je man van en naar het station? Ga je hem halen en brengen of zal er een tweede auto moeten komen? En dat van die moestuin: weet je hoeveel tijd daarin zit en hoe je steeds vooruit moet denken? Ik denk dat je bereid zult moeten zijn om in enige dingen meer tijd te steken en in andere dingen wat minder.
Dan is er nog de kwestie van onderhoud. Welke woning heeft meer onderhoud nodig? Wat de andere helft betreft, die blijft van je ouders. Ik neem aan dat na hun dood die helft ofwel verkocht moet worden aan een vreemde of dat een van de kinderen die krijgt nadat ze de andere erfgenamen eruit heeft gekocht. Tegen die tijd zou eventueel een kind van jou dat huis kunnen kopen. Van wat de kinderen ervan vinden zou ik me eerlijk gezegd niet al te veel aantrekken. Die passen zich wel aan en voor je het weet beginnen ze langzamerhand het huis uit te gaan. Dan blijven jullie samen over en kunnen er nog jaren wonen. Waar zouden jullie dan liever zijn? In dat huis of het huis waar je nu bent? Er is enorm veel te zeggen voor wederzijdse hulp en ook voor een woning waaraan je gelukkige herinneringen hebt en als het ware verankerd bent. Weinig mensen krijgen die kans.
Wij zijn uit de stad verhuisd, nu ruim een jaar geleden – wij hebben spijt – maar aangezien de stad duurder is, is het niet zo makkelijk om weer terug te verhuizen – we wachten nog maar even af …
Tv-productiebedrijf Stokvis & Stokvis Content zoekt, voor een nieuw tv-programma, op korte termijn mensen die gaan verhuizen!
Ga je verhuizen van de stad naar het platteland om daar (eventueel) je eigen onderneming zoals een winkel, restaurant of camping te starten? Of ken je misschien iemand die deze plannen heeft?
Lijkt het jou (en je gezin) leuk dat een televisieploeg deze grote gebeurtenis gaat volgen?
Stuur dan een e-mail naar: [email protected]. Bellen kan ook, 035-6774589.
Ik heb een zoon van 7 jaar en we wonen in het dorp. School van mijn zoon is 15 km verderop en word dageljjks opgehaald met de taxi. We willen graag verhuizen naar buitengebied. Dichtbijzijnde winkel of dorp van de lokatie waar we op het oog hebben is 4 km afstand. Mijn zoon vind geen probleem.
Mijn man ook niet alleen baart hij zorgen om sociaal contacten van mijn zoon.