Uitvaart fotografie: foto’s van de begrafenis
Last updated on November 21st, 2023 at 04:20 pm
Ken je het fenomeen van uitvaart fotografie?
Dat zijn foto’s van en rondom een begrafenis.
Als je gaat trouwen is het heel gewoon dat je een fotograaf hebt die de dag voor je vastlegt. Zo’n fotoalbum van de trouwdag vormt vaak een dierbare herinnering. Het is leuk om nog eens terug te kijken hoe het allemaal was die dag, en wat er gebeurde. Vaak zien je later dingen in een fotoalbum die je op de dag zelf waren ontgaan.
Maar tegenwoordig kun je ook een begrafenis fotograferen. Bijvoorbeeld met behulp van een speciale uitvaartfotograaf. Dit heet uitvaart fotografie.
Uitvaart fotografie: waarom?
Een begrafenis is doorgaans een droevige gebeurtenis. Dus waarom zou je daar foto’s van willen maken? Maar net als op een trouwdag beleef je een begrafenis vaak in een roes. Het is heel intens, en daardoor ontgaan je soms dingen. Dingen die toch fijn zijn om te weten of te zien. En dat kan met uitvaartfotografie. Een fotoalbum van een begrafenis kan heel troostend zijn, en helpen bij de verwerking van het verlies en het rouwproces.
Vaak worden de foto’s van de uitvaartfotografie ook op een dvd gezet. En je kunt in de regel kiezen of je zwart-wit foto’s wilt of in kleur.
Uitvaart fotografie: aandachtspunten
Het is belangrijk dat de foto’s discreet gemaakt worden. Dat betekent dat de fotograaf die de uitvaartfotografie doet gepast gekleed is, geruisloze schoenen draagt en zoveel mogelijk onzichtbaar zijn of haar werk doet. Belangrijke aandachtspunten zijn verder:
- De kist
- Het moment dat een kist wordt gesloten
- Wanneer de kist de kerk wordt uitgedragen
- Foto’s van de mensen die er zijn
- Mooie momenten, bijvoorbeeld een troostend gebaar
- De rouwstoet
- Geen flits gebruiken
Filmen kan ook
Een alternatief voor een uitvaartfotografie is filmen. Ook dan leg je de gebeurtenissen van de dag van de begrafenis vast, maar dan met bewegend beeld. Het is net wat je zelf het prettigst vindt. Persoonlijk voel ik meer voor een fotoalbum.
Uitvaart fotografie: hoe vind je een fotograaf?
Als je googlet op ‘uitvaartfotografie’ vind je een lijst met fotografen die uitvaartfotografie doen. Het is belangrijk om van te voren een goed gesprek te hebben met de fotograaf, en te bespreken wat je belangrijk vindt en wat je graag in beeld zou hebben.
Heb jij ervaring met uitvaartfotografie? En wat vind je van dit fenomeen?
Ik ben er voor mezelf nog niet uit of ik dit zou willen mocht een van mijn geliefden overlijden, heb er een beetje dubbele gevoelens over. Wist je overigens dat in de 19e eeuw mensen, met veel geld uiteraard, foto’s lieten maken van hun overledenen, vooral kinderen, de zgn.postmortale fotografie.
Hierbij werden de overledenen mooi aangekleed in een bedje of op een bank gefotografeerd alsof ze sliepen. Maar ook wel met de ogen open met een speeltje of in een kinderstoel alsof ze nog in leven waren. Volwassenen werden ook wel in een groep geplaatst met veel kunst en vliegwerk waarna dan een familie portret werd gemaakt. Tja, fotoshop was er uiteraard nog niet. Een hele tijd geleden is er ergens een tentoonstelling geweest van dit soort foto’s, ik heb er een paar van gezien in een krant of tijdschrift. Beetje luguber is het wel. Leontine
Ja, die foto’s heb ik wel eens gezien! In sommige zijn de dode mensen ook gewoon recht op gezet. Of het hele gezin ging op de foto met het dode kind ook in de rij. En dan kun je bijna niet zien wie de dode is… Ik vind het nare foto’s.
Ik heb hier het fotoboek liggen van de begrafenis van mijn in 1965 overleden grootvader dus zo nieuw is uitvaartfotografie niet.
Nee, dat is inderdaad een tijd geleden! Zo zie je maar weer. Ik had er desondanks nog nooit van gehoord.
mijn man overleed 13 jaar geleden ik was 30 jaar en bleef achter met drie kleine kinderen, hij werd naar zijn wens begraven in zijn vaderland, Suriname, die daar dit allang als gewoonte hebben. De begrafenis was een feest, gek om dat nu zo te zeggen en te ervaren maar hij werd zingend naar zijn graf gedragen. Ben nu zo blij dat ik foto’s en video’s heb de kinderen waren maar 1 en 3 en 9 jaar oud. Zijn graf heb ik nog maar eenmaal kunnen bezoeken. Ben dus zeer blij met de opnames.
Is dat typisch Surinaams dat een begrafenis feestelijk is Liesbeth?
Foto’s, film, geluidsopnames van begrafenis of crematie: voor mij heel waardevol.nog eens terugluisteren/kijken hoe het was. Ook foto’s van in de kist maar daarbij is het lastig mooie foto’s te maken is onze ervaring. Wel gedaan bij beide schoonouders. Kan me voorstellen dat een gespecialiseerde fotograaf onopvallend aanwezig, mooie foto’s maakt. Ingrid (SE)
Een foto van de persoon in de kist is misschien inderdaad wel lastig ja. Ik denk dat bij uitvaartfotografie nog best wel het een en ander komt kijken.
Goed om te horen dat het voor jou inderdaad waardevol is. Ik stel me tenminste ook zo voor dat het troostend kan zijn.
Als ik zoiets zou willen zou ik denk ik eerder een bekende vragen dan een fotograaf. Maar sowieso hoeft het van mij niet denk ik. Ik vind begrafenissen vreselijk naar. Liever denk ik terug aan de mooie tijden met de overledene en bewaar díe in mijn hart, dan het verdriet van het afscheid. Ik zou die foto’s ook nooit meer willen zien denk ik.
Dat gezegd hebbende weet ik niet wat ik zou doen als het bv mijn partner betreft ooit.
Nee ik ken het niet. Gelukkig is mijn laatste begrafenis alweer heel lang geleden. Ik weet niet of ik er gebruik van zou maken. Ligt er natuurlijk aan wie het is.
Het lijkt me heel erg afhankelijk van de situatie. Als er kinderen bij betrokken zijn, vooral als nabestaanden, kan ik me voorstellen dat je later nog regelmatig in zo’n boek kijkt. Maar verder trekt het idee me volstrekt niet aan. Waarom moet alles worden vastgelegd. En dan het voorbespreken met een fotograaf. Dan heb je in een emotionele drukke tijd nog iemand er bij met wie overlegd moet worden. Als ik later wordt begraven, mogen mijn nabestaanden het doen op een manier die hen de meeste troost geeft. Maar eigenlijk hoop ik dat het een eenvoudige begrafenis zal zijn met familie en vrienden en verder zo weinig mogelijk mensen “in functie”.
Dat klinkt mooi Anoniem. Een eenvoudige begrafenis met vooral de mensen die ook dichtbij je stonden.
En je hebt wel een punt: alles moet tegenwoordig worden vastgelegd. Dat is waar.
Maar wat betreft een begrafenis vind ik het nog wel weer anders, omdat je het dan met een andere intentie vastlegt. Namelijk met het oog op de verwerking.
Het lijkt mij ook wel mooi. Mijn vader heeft ooit foto’s gemaakt van de begrafenis van mijn tante. Dit was nog voor het digitale tijdperk en ze wilde het eigenlijk niet, maar haar man wel. Het hele rolletje was mislukt, behalve één mooie foto van de kist bij het altaar.. Kippenvel krijg ik daarvan.
Dat is ergens ook wel apart: zelf wil je niet dat er foto’s worden gemaakt, maar na je dood doen ze het toch. Je kunt natuurlijk denken: ‘Ach jij bent dood, dus je hebt er geen last meer van,’ en ‘je moet niet regeren over het graf.’
Wel frappant dat bijna het hele rolletje was mislukt!
Ik heb het 1x meegemaakt dat er gefilmd werd. Dit was voor de zoon van mijn overleden buurvrouw, hij lag in coma. Later heeft hij alles terug kunnen zien. Ik weet niet of ik dit zelf zou kunnen, of kunnen laten doen, bij een begrafenis of crematie in mijn omgeving. Het voelt ongepast.
Phoeh … moeilijke discussie.
Ik denk dat hier geen juist of fout in is. Iedereen kiest persoonlijk wat voor hem/haar goed voelt.
Ik zou het persoonlijk nooit doen.
Als ik herinneringen van die persoon wil ophalen, dan ga ik denken aan de mooie momenten die we samen hadden.
Op zo’n moment zou ik zeker en vast naar foto’s kijken, maar dan kijk ik liever naar foto’s waar die persoon vrolijk en blij op staat ipv in een kist.
Ja, dat kan inderdaad ook Ester!