Ik hoor het steeds vaker: jonge mensen die al een burn-out hebben. ‘Hoe kan dat toch?’ vraag ik me af.
Daarom las ik het boek Studente in vrije val van Susan Lenssinck. Susan is namelijk zo’n twintigjarige die een burn-out opliep.
In haar boek vond ik in ieder geval één antwoord op mijn vraag.
Mijn review lees je op mijn boekenblog.
Nicole Orriëns studeerde psychologie aan de Universiteit Utrecht. In 2011 begon ze haar eerste blog, en nu werkt ze alweer jaren als fulltime blogger. Ze onderhoudt diverse blogs.
Haar academische achtergrond gebruikt ze voor het schrijven van geweldige artikelen, en het vinden van antwoorden op vragen over van alles en nog wat.
Ze is getrouwd en heeft samen met haar man vijf kinderen. Ze woont op het Achterhoekse platteland.
Na het ongeluk met de MH17 volgde er een golf van nieuwsberichten, interviews met familieleden en experts. En als er geen nieuws meer was, dan was het nieuws dat er geen nieuws was. In het…
Met frisse tegenzin boog ik mij noodgedwongen over het boekje Liefhebben van Laura van Dolron. Ik had vergeefse pogingen gedaan om het (gratis) te reserveren in de bibliotheek. En toen dat niet lukte, probeerde ik…
Sophia kreeg twee keer kanker. Eén keer toen ze nog een thuiswonende puber was, en één keer als jonge vrouw. De tweede keer ging ze er anders mee om, en over haar ervaringen schreef ze…
Het is Bernlefs allerlaatste boek geworden: Een onschuldig meisje. Mijn review vind je op mijn blog over boeken.
Ik las Judith Vissers nieuwste boek Vreemden in de nacht. Wat me het meest is bijgebleven van dit tegenvallende boek was de onsmakelijke scène waarbij één van de hoofdpersoon een plastic popje in haar vagina moet…
Winteren. Alleen het woord vind ik al mooi! Dus toen ik het boek Winteren van Katherine May tegenkwam in de bibliotheekcatalogus en las: ‘De kracht van rust en afzondering in moeilijke tijden,’ reserveerde ik het…
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Ik kan het me helemaal voorstellen dat twintigjarige een burn out krijgen. Ik heb er ook mee te maken gehad.
Tijdelijk contract op tijdelijk contract, dan vervolgens ontslag, weer op zoek naar een nieuwe baan of onderbetaald zzp-er worden, ondertussen jarenlang op de wachtlijst voor een huurwoning die er maar niet is of komt en niet voldoende verdienen voor een koopwoning. Studieschuld moet nog worden afgelost. Voila: zomaar een aantal ingrediënten die bijdragen aan een burn-out bij twintigers. Daar hoeft geen nieuw boek voor geschreven te worden. Bij de vakbonden is dit probleem alom bekend.
Dat is inderdaad wel heel veel onzekerheid Ien.
Ik schrok wat van de titel vanwege de herkenning. Zelf heb ik op mijn 25e een zware burn out gehad. Ik was op, kon niet meer en alleen al het idee dat ik iets moest doen zorgde ervoor dat ik een zware paniekaanval kreeg. Thank god ontdekte ik toen het bloggen. Dit zorgde voor afleiding en nu 2 jaar later kan ik zeggen dat mijn burn out het beste is geweest wat mij ooit heeft kunnen overkomen.
Wat was ik er slecht aan toe, wat was het zwaar maar wat heb ik er veel van geleerd. Mocht je wat willen weten, mail gerust!
Wat fijn dat je er goed door bent gekomen Kim. Bedankt voor je reactie!
Ik hoor het ook steeds vaker om mij heen! Maar ik kan het mij ook eigenlijk best wel voorstellen. Er wordt tegenwoordig ook zoveel van je verwacht!
Ik hoor het ook steeds vaker, maar snap ook wel waar het vandaan komt. We groeien op met oneindig veel mogelijkheden en heel veel verwachtingen. Als je zo opgroeit is het ook normaal om zo druk te zijn. Mensen rennen maar door en rennen uiteindelijk zichzelf voorbij.
Ik ben zelf een student van in de twintig en kan me heel goed voorstellen dat er twintigers zijn die een burnout krijgen! Er is naar mijn idee véél te veel te kiezen bijvoorbeeld wat betreft opleidingen e.d. en wat hier al werd benoemd, het vinden van een baan, studieschulden, etc. komt daar allemaal bij
Ik ga het boek wel lezen, vind het in interessant onderwerp
Leuk om van een studente te horen in de betreffende leeftijd Hilde! Begrijp ik het goed dat keuzestress dus ook een factor is?
Ik snap dat helemaal en ik kende het boek nog niet. We willen teveel van de studenten, ze moeten uitblinken, goede cijfers halen en overal de beste in zijn. Dat kan best vermoeiend zijn hoor. Ik ga je review eens lezen.
Ik ben, denk ik, hard. Had ik het makkelijk als 20er? Nee. Ik had ook een studie met schuld, pikte een tweede studie op omdat ik niet kon kiezen, had een baantje met een 0-uren contract, moest 10 jaar wachten op een woning. Ben ik er onder door gegaan? Nee. Ik ging op zoek naar oplossingen. Lukt de tweede studie niet? Dan drop je hem. Is een 0-uren contract te onzeker? Dan ga je op zoek naar een baan, en je solliciteert minstens 100 keer voor je die baan met de uren die geschikt zijn vind. Haal je geen voldoendes? Dan stop je met je studie.
Zoals mijn vader zei: “Ze komen het niet op een dienblaadje achter je aandragen.” Je leert van je tegenslagen nou eenmaal meer dan van je successen.
Ik heb zelf nooit een burn-out gehad, maar was wel overspannen op mijn 25e. En hoe het kan… Tja… door mezelf haha! In mijn geval had ik alle dingen (ook de kleintjes) eerder aan moeten geven. Maja, daar leer je weer van. Ik ben zó gegroeid. Achteraf – en dit klinkt een beetje vreemd – ben ik dankbaar voor mijn overspannenheid toendertijd. Natuurlijk hoop ik het niet nog eens mee te maken, want je zit dan in een ontzettend diep gat. Maar toch. Ik ben er zó sterk uitgekomen! Dat gun ik iedereen. (Niet de overspannenheid natuurlijk!)
Wat fijn dat het je uiteindelijk dus ook heel veel heeft opgeleverd Natasja!
Ook ik heb als (toen nog) twintiger een burn out gehad.
Jarenlang doorgegaan, niks was me teveel…ik wilde alles graag goed doen en vooral niemand teleurstellen.
Ik ben nu 1,5 jaar verder, en het gaat heel goed. Een erg leerzame periode is het geweest (zie ik nu achteraf), en alles wat ik geleerd heb neem ik mijn leven lang mee!
Erg he.. ik hoor het ook veel om me heen maar heel gek vind ik dat eigenlijk niet. We hebben echt een beetje een prestatie maatschappij ofzo. Zitten al kinderen in groep 1 met faalangst?!
Ik mag hopen van niet Martha. Dat zou toch wel heel sneu zijn!
Er worden tegenwoordig ook steeds hogere eisen gesteld, niet alleen op je stage maar ook later als je gaat solliciteren. Je moet meer doen om gezien te worden. Als je na je Master ook nog met een schuld blijft zitten en je geen werk kan vinden.. Het zijn toch moeilijke tijden
Dat is inderdaad niet niks Jolanda. Dat voortdurend jezelf moeten profileren en jezelf neerzetten als een ‘brand’ lijkt me geen pretje inderdaad.
Wel begrijp ik dat als je geen baan hebt je die schuld niet hoeft af te betalen op dat moment. Dat wordt tenminste gezegd om aan te geven dat die schuld niet zo’n punt hoeft te zijn. Maar een schuld blijft een schuld lijkt mij!