Stepje op school verbieden vanwege tere kinderziel?
Last updated on March 18th, 2024 at 10:25 am
Een collega moeder vertelde verontwaardigd over de nieuwste rage bij haar kind op school.
Dat schijnt een nieuwe variant op de aloude step te zijn. Eentje waarbij je niet met je voet afzet, maar met je voet een pompende beweging maakt. Daardoor kom je vooruit. Ik heb het eens even gegoogled, en zo’n step blijkt space scooter te heten.
‘Mijn kind heeft als enige niet zo’n step’
Ik dacht eerst dat ze de stepjes gevaarlijk vond, en ze daarom wilde verbieden. Maar daar ging het niet om. Ze vindt dat deze stepjes verboden moeten worden op school, omdat zij zich zo’n step niet kan veroorloven. Haar man verloor recent zijn baan, en zelf heeft ze ook geen inkomen. Zo’n step kost blijkbaar rond de 100,- en dat kan er bij hen niet af.
Maar blijkbaar heeft de hele klas van haar kind wél zo’n stepje. Met als gevolg daar haar kind niet meer mee kan doen.
Wen er maar aan!
Tsja. Hoewel ik dat balen vind voor haar kind, kunnen ze toch moeilijk om die reden zo’n step verbieden lijkt me. En iedereen heeft in zijn of haar leven toch wel eens verlangens, die nooit vervuld worden? Niks mis mee. Zo verlang ik hevig naar zonnepanelen. Dat kan ik ook wel schudden. Maar om nou om die reden de buurman zonnepanelen te verbieden? Ik dacht het niet.
Eerlijk gezegd lijkt het hele space scooter gedoe me een kans voor een mooie levensles voor haar kind: ‘Je hoeft niet alles te hebben wat een ander heeft om gelukkig te zijn.
Daar heeft haar kind meer profijt van dan van zo’n space scooter! En tuurlijk is het nu zuur om er als enige geen te hebben. Maar dat is het fijne aan rages: ze gaan vanzelf weer voorbij!
Wat vind jij: moeten scholen een speeltje verbieden omdat niet ieder kind het zich kan veroorloven, met als gevolg buitensluiting van de groep?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Lijkt me niet nodig.
En de hele school zo’n step?????
Wat je zelf al schrijft een goede les om te leren dat niet alles kan.
Ik denk dat dat alleen maar meer problemen zou veroorzaken. Kinderen horen van alles thuis en zijn er zo achter dat dat kindje de enige is die er geen een heeft en dat zij daarom hun eigen step ook niet meer mee naar school mogen nemen. Of dat kindje daar nou beter van wordt? Ik ben van mening dat de ouders van dat ene kind dit beter kunnen aangrijpen voor een wijze les over materiële en immateriële behoeften. Een kind moet toch ooit een keer leren dat niet alles maar altijd kan en dat hij daar niet ongelukkiger van hoeft te worden.
Tja, zo is het leven. Ik zou ook heel graag dingen willen hebben die anderen wel hebben. Ons manneke heeft ook niet alles wat zijn hartje begeerd. Zijn vriendjes hebben ook spullen die hij niet heeft ( playstation, Wii of al een eigen tablet. Ze zijn pas 5 ).
Maar om dat dan maar te verbieden.
Ik denk dat het een wijze les zou zijn om je kind nu al te leren dat er verschillen zijn, en dat dat prima is. Misschien doen zij wel hele andere dingen, quality time met hun kind, die andere kinderen moeten ontberen.
Wedden dat lang niet iedereen zo’n ding heeft? En wellicht wil één van de andere kinderen wel gewoon even delen… Óók een waardevolle levensles.
Overigens hadden wij het geld voor dit soort uitspattingen vroeger soms wel, maar dan deden we het nog niet. Je kunt wel bezig blijven, morgen is er weer iets anders ‘in’. Door deze houding konden we dochterlief vervolgens wèl alles geven wat we ècht belangrijk vonden, zoals bijvoorbeeld muziekles. Maar daar hebben we haar en onszelf dus wel een hoop andere zaken voor ontzegd. Geen spijt van.
Helemaal eens! Er ligt ook een pedagogische taak wellicht voor juffen/meesters: de andere kinderen leren dat delen een groot goed is en ze best samen kunnen spelen en het kind in kwestie niet buitensluiten omdat het geen spacescooter heeft.
Ik denk dat de collega-moeder nog erg in de pijn zit van het geen of minder inkomen hebben en dat wellicht onbewust op haar kind projecteert.
Het is mij al vaak opgevallen dat mijn kinderen hele andere gevoelens hebben bij bepaalde situaties dan ik. Vind haar kind dat hij niet mee kan doen met de rest of vindt zij dat zelf?
Er zullen ook best wel oplossingen zijn – bijvoorbeeld zo’n stepje lenen, klusjes doen om voor een (tweedehands) stepje te sparen. Kun je ook gelijk zien hoe graag het kind het echt wil.
Het is niet niks, ontslag in een gezin, zeker als het kind langdurig niet mee kan komen met klasgenoten, want het houdt natuurlijk niet op bij dit stepje.
Op de basisschool mochten mijn kinderen alleen op vrijdag(middag) speelgoed mee naar school nemen en dan is het natuurlijk wel zo leerzaam dat kinderen er met elkaar mee spelen en samen delen.
Als echt de hele klas zo’n step had op 1 kind na, zou ik 100 euro bij die mensen in de brievenbus stoppen als het donker is en erop zetten “voor een stepje”
Dat is een lief idee.
Een aantal jaren geleden was er ook een rage met een soort wave board,mijn kinderen mochten af en toe op die van een buurmeisje.Iedereen had er een en wij hebben er toen ook een gekocht.Bij ons in de buurt woonde een gezin dat van de bijstand moest leven en ik heb daar gevraagd of ze ook wave board wilde hebben.Je kunt ook naar elkaar omzien.
groeten Margreeth