Hoe wij ineens weer een poes kregen
Last updated on December 4th, 2022 at 11:37 am
Onze dochter Lucy had een poes.
Ze heet Soep en is 8 jaar oud.
Ik geloof dat het zo’n drie jaar geleden is dat Lucy haar uit het asiel haalde.
Wat doen we met Soep?
In alle schrik en commotie was mijn eerste reactie: ‘Doe maar naar het asiel!’ want ik was helemaal van de sokken geblazen en wist van voren niet of ik van achteren leefde. Maar gelukkig zeiden de mensen om mij heen, dat ik dat nu niet hoefde beslissen. En een paar uur later wist ik al:
‘Wij houden natuurlijk Soep!’
Dus nu hebben we een achtjarige poes.
Ze voelt als een stukje Lucy.
Soep
Mijn jongste zoon heeft zich het meest over haar ontfermd, en Soep is dan ook meestal bij hem op de kamer. De eerste dagen zat ze steeds onder het bed, maar inmiddels durft ze op verkenning door het hele huis. Zeker als Piet naar beneden komt, want Soep wil het liefst steeds bij hem zijn.
Ze doet regelmatig staar wedstrijden met ons hondje Trixie. Trixie wil niets liever dan dikke vriendjes worden, maar zo ver is Soep nog niet.
Soep en Trixie
Hieronder zie je Soep en Trixie. Aan het eind zie je dat Soep nog niet al te vriendelijk is tegen Trixie.
Toch is dit al een grote vooruitgang! Ze kunnen al met elkaar in dezelfde ruimte zijn.
Lees ook mijn post Schattige kittens die niet zulke schattige dingen doen…
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Aaaah hartstikke mooi, inderdaad een stukje Lucy zo in huis. Dat is wel fijn. Ook voor je jongste zoon lijkt me. En wat een leuke naam heeft de poes :)
Ja hè? Dat had Lucy leuk bedacht inderdaad : ) Ik moet altijd glimlachen als ik aan de naam Soep denk.
Ja trixie je moet wel je plaats weten :)
Fijn dat soep een plekje bij jullie heeft en denk dat het ook wel fijn is een stukje van Lucy’s leven bij je te hebben.
Groetjes
Ik hou van katten lekker eigenzinnig.
Het lijkt me heel fijn om toch iets van je dochter in huis te hebben. En wat fijn dat de poes onder een kap kan met de hond, ook al zijn het geen vrienden
Wie weet liggen ze ooit bij elkaar in één mandje. Al doet Soep wel venijnig. Misschien is ze gewoon bang. Wat denk jij?
Ik heb gelezen dat je ze om beurten aaien kan, zonder je handen te wassen. Dan vermengt de geur van beiden zich en ze krijgen dan beide de geur van het huis en eventuele roedel. Goed dat je hem niet weggedaan hebt. Ik denk dat je hem dan teruggehaald had hoor.
Ik denk dat Soep inderdaad een beetje bang is. De eerste week zat ze ook steeds onder het bed van onze jongste zoon. Het is al heel wat dat ze nu het hele huis begint te verkennen.
Aaah, die Trixie.. het went vast wel.
Wat fijn dat jullie Soep in huis konden nemen. Ik ben nogal allergisch voor katten, dus had dat niet kunnen doen. Maar naar een asiel zou ook naar gevoeld hebben.
Het is wennen voor allemaal, dus ook voor de dieren. Goed dat jullie de poes in huis genomen hebben, ik denk dat het anders achteraf totaal niet goed gevoeld had.
Ik denk het ook inderdaad Mevrouw W. Ik ben nu heel blij dat wij Soep in huis hebben.
Ik denk dat Soep ook een beetje “verdwaald” is. Langzaam aan zal ze het “begrijpen”. Ik hoor nu hier en dat is goed. 🍀
Ahhhh wat een schatje!!! Mijn dochtertje is dol op poezen (ik ook). Het is dat we al 2 labradors hebben, anders had ik een graag één willen adopteren.
ach wat een grappige naam Soep. Heeft Lucy die naam gegeven of heette ze al zo toen ze bij Lucy ging wonen. Ik denk dat het een fijn idee is om Soep bij jullie te hebben. Ik hoop dat ze snel vriendjes wordt met jullie hond.
Nee, die naam heeft Lucy haar gegeven : ) Ik vond het ook erg leuk gevonden.
Wij hebben een poes en een hond gehad. Dat was gewapende vrede tussen de twee. Zolang de hond niet bij de poes kwam was er niets aan de hand. maar samen in een mand hebben ze nooit geslapen. En de hond wilde zo graag. Maar ik vind dat je er goed aan gedaan hebt om het beest in huis te nemen. Ik denk ook dat Lucy niet gewild zou hebben dat Soep terug naar het asiel zou gaan.