Ik mis nog steeds de V&D
Last updated on January 27th, 2024 at 12:39 pm
Ik mis de V&D nog regelmatig.
Het was toch een handige winkel om in de buurt te hebben. Ik keek er altijd graag voor kleding, bh’s, agenda’s, schoenen, interieur dingetjes etc.
Geen wonder dat ik, toen ik het boek Vroom & Dreesman tegenkwam in de bibliotheek het onmiddellijk meenam. Want ook al kan ik dan niet meer naar de V&D, ik kan er nog wel over lezen.
Over Vroom en Dreesman
In Vroom en Dreesman krijg je een uitgebreid overzicht van de geschiedenis en het verhaal achter V&D.
Eén van de dingen die me opvielen was hoe vaak ze geprobeerd hebben het image van de V&D helemaal om te gooien, met een nieuw logo en een nieuwe winkelinrichting. Hier onder zie je er een paar:



Het was een beetje raar om te lezen. Net alsof je een spannend boek leest, waarvan je al weet dat het slecht gaat aflopen… Alle metamorfoses en plannen hebben de V&D immers niet kunnen redden.
Een ander aspect wat sterk naar voren kwam was dat Vroom en Dreesman heel veel warme herinneringen en gevoelens oproept bij mensen. Dat is toch best bijzonder van een warenhuis! Ook al hebben al die warme herinneringen er blijkbaar niet voor gezorgd dat we er ook wat kochten…
Grondig en met kleine lettertjes
Philippe Hondelink en Richard Otto de schrijvers van Vroom en Dreesman zijn heel grondig te werk gegaan. Als je dit boek leest ben je daarna goed op de hoogte van de opkomst en ondergang van het warenhuis Vroom & Dreesman.
Maar, het boek heeft superkleine lettertjes vind ik. Volgens mij is het ongeveer een lettergrootte van 8! En nou ben ik vast wel verpest/verwend door internet teksten met grote duidelijke letters, maar ik vond het boek daardoor wel wat lastiger lezen. Wel heel leuk vond ik de foto’s in het boek.
Mijn conclusie over het boek Vroom & Dreesman
Alleen al de cover van het boek Vroom & Dreesman is nostalgisch. Het is namelijk dat bruin met oranje logo dat ze ooit hadden. Als je Vroom & Dreesman uit hebt ben je helemaal op de hoogte van het reilen en zeilen van dit warenhuis. En het is natuurlijk ook een interessant lesje in marketing, retail en hoe het reilt en zeilt in de wereld van warenhuizen.
Maar door het kleine lettertype, en de bladspiegel (weinig wit in de marges) leest het niet zo makkelijk weg.
Prijzencircus V&D
In 2010 was ik toch een beetje teleurgesteld in het prijzencircus van V&D.
Donderdag is mijn vrije ochtend, en dan ga ik graag een kopje koffie drinken ‘in de stad’. Aangezien ik er toch was besloot ik het groots aangekondigde Prijzencircus van de V&D ook even te bezoeken. Je weet tenslotte maar nooit. Piet kan wel wat nieuwe onderbroeken gebruiken, en een paar lange broeken.
V&D: Sorry
En hoewel ik ‘echte’ Uggs te duur vind, wilde ik ze toch wel eens even bekijken, want ook zij waren in de aanbieding. Ik zag meteen al een bordje met daarop een paar Uggs met het woord ‘Sorry’ er boven. ‘Ze zijn zeker al uitverkocht,’ dacht ik nog, maar het bordje meldde treurig dat ze helaas niet geleverd waren. Leuk voor alle mensen die daar speciaal voor naar de V&D kwamen.
Kortingen vielen tegen
Ik vond de rest van de kortingen maar een tamme boel! Een broek die is afgeprijsd van 18,95 naar 14 euro vind ik weinig ludiek. Niettemin aarzelde ik wel even, want wellicht ging het hier om een superieure kwaliteit. Ik stond zelfs al in de rij bij de kassa, toen het lot tussenbeide kwam: je kon bij die kassa niet afrekenen. Dus ik dankt het universum voor deze boodschap en hing de broek weer terug.
Scapino was beter
Mijn fiets had ik achter de Hema geparkeerd die naast de Scapino zit, en ik besloot daar ook maar even binnen te lopen. Daar vond ik een keurige broek voor Piet voor 12,95 met knoopsgatenelastiek, wat ik altijd erg handig vind, want bij mijn kinderen zakken alle broeken altijd af.
Bij de kassa bleek tot mijn grote vreugde de broek slechts 2 euro te kosten!!! Wat een koopje! Dat is tenminste afprijzen! Opgetogen fietste ik naar huis.
Dus wat betreft het Prijzencircus, is het wat mij betref 1-0 voor Scapino!
Leestip
Ik mis ook de schoolcampus!
Wat zijn jouw herinneringen aan Vroom & Dreesman? En mis jij dit warenhuis nog wel eens?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Als kind kwam ik in Utrecht bij V en D. Ik herinner me vooral de limonade automaten en dat ik als kind zo gek was op die limonade. Toen ik in Friesland woonde, kwam ik weleens bij V en D in Sneek. Vooral de kledingafdeling vond ik erg geslaagd. Maar nadat we in de jaren negentig uit Friesland verhuisden, ben ik er nooit meer geweest. Ik mis hem niet. In mijn nieuwe woonplaats mis ik vooral de Wibra, Jumbo en Poiesz. Onze vorige woonplaats was niet heel groot, maar had wel een streekfunctie. Ik zie hier steeds meer leegstand.
Ik kon er ook altijd goed slagen voor alles. Ik winkel niet veel maar zeker in de tijd dat ik er werkte kocht ik bijna alles daar.
Nadien kwam ik er niet veel meer dus missen doe ik hem niet.
Ik ben dan blijkbaar de enige die de V&D eigenlijk niet echt mist ;)
Ik ben altijd meer een HEMA-persoon geweest, eigenlijk. V&D kwam ik alleen nog wel eens voor Tobias, maar verder eigenlijk niet.
Ik mis de V&D ook. De afdeling met accessoires – sjaals, handschoenen etc. Heerlijk. Even inspiratie opdoen en kijken bij de tassen en leren zaken.
Daarna door naar de andere afdelingen. Heb voor de bruiloft van mijn dochter een heel mooi Mart Visser jasje gekocht, ook nog eens heel fijn afgeprijsd toen. En uren dwalen bij de boekenafdeling om daarna met een heel mooi uitzicht over Haarlem boven op het dak op het terras een kopje koffie te drinken, met kortingsbonnen :). Of een broodje met roomkaasbieslook, waar ze – voor mijn gevoel – een heel bakje kaas op smeerden.
Oh ja..ik mis dat. En de schone toiletten.
Daar zeg je me wat inderdaad. Ik mis ook de toiletten!
Als ik aan het winkelen was, mocht ik altijd graag pauzeren bij de V&D. Ik kwam er niet vaak, maar mis hem toch wel…
Mis de loopjes en lekker dwalen in V&D
En daarna moe en voldaan met mijn nieuwe
Aankopen genieten van lekkers in het restaurant
V&D betekent voor mij nostalgie. In de jaren vijftig en zestig was Geleen een welvarend gebied met zijn vele mijnwerkers die een goede boterham verdiende. Met name op zaterdagen als het weekmarkt was, zag het er zwart van de mensen. Er werd veel gekocht en na afloop was het altijd even bij V&D binnen wippen voor een kop koffie of een hapje.
Sinds V&D en C&A weg zijn is er niet veel meer over. Af en toe loop ik even door het centrum. Het lijkt wel een spookstad geworden. Circa dertig procent van de winkels staat leeg. Veel winkeliers hangen nog aan een huurcontract vast. De leegstand zal dus alleen maar groter worden.
Dat klinkt een beetje troosteloos Joannes. Hier in Doetinchem hebben we de C&A nog wel gelukkig.
Wij gingen meestal naar Sittard, maar ook wel eens naar Geleen of Heerlen en ook daar is heel veel leegstand en verloedering. C&A gaat ook weg uit Sittard. Winkelen is nu niet leuk meer, zo jammer.
Ik kocht er vroeger mijn schoolspullen altijd. De laatste jaren kocht ik er vrij weinig. Bij in het centrum zat een V&D en als ik in de stad was liep ik altijd wel naar binnen. Maar omdat het altijd zo’n rommeltje was, kocht ik er eigenlijk nooit wat. Jammer eigenlijk, want ze hadden er alles wat je nodig had…
Ik mis de V&D ook. Er was altijd veel keuze en ik slaagde er eigenlijk altijd wel, niet dat ik toen heel vaak kwam. We aten ook regelmatig bij La Place, maar daar ben ik sindsdien niet meer geweest.
Ik mis het inderdaad ook nog steeds wel eens. Het was altijd een fijne winkel om lekker doorheen te struinen!