Little Black Lies
Het zal je maar gebeuren dat je kinderen verongelukken doordat je vriendin te slordig was om de handrem van de auto even aan te trekken.
Het gebeurt in Little Black Lies.
Lees nu mijn review op mijn blog over boeken.
Similar Posts
Een boek maken van je (levens)verhaal?
Mijn inmiddels overleden schoonmoeder deed het. Een boek maken van haar levensverhaal. Helemaal handgeschreven in haar keurige handschrift. Ik herinner me dat ik onder de indruk was van de nauwkeurigheid van haar herinneringen. En zoals mijn schoonmoeder zijn er meer mensen. Mensen die hun verhaal zouden willen vastleggen in een boek. Voor zichzelf, maar soms…
Dwars door het donker: toegeven aan ongelukkig zijn
In de lawine van boeken van mensen die na een burn-out een boek schrijven over hoe ze daaruit kwamen, en nu een compleet nieuw mens zijn, onderscheidt Nowelle Barnhoorns zich met Dwars door het donker in ieder geval in één aspect. Haar boodschap is dat je eigenlijk helemaal niets hoeft te doen. En dat vond…
Wat kun je leren van een ziekte? En het coronavirus?
De ongemakkelijke lessen van Mrs P. Zo heet het boek van journaliste Dominique Prins-König, met als ondertitel: Parkinson op je 49e: een openhartig verslag. Waarom ik het meenam uit de bibliotheek weet ik eigenlijk niet. Want als ik eerlijk ben, heb ik een enigszins hypochondrische inslag. Geef mij een boek over een ziekte, en ik…
Zusjes land
Ik ben gezegend met twee zussen. Ze zijn allebei jonger dan ik. Er zit telkens twee jaar tussen. Ik ben blij met mijn zussen. Ook al zie ik ze niet eens zo vaak. Mijn middelste zus bel ik graag om over opvoedings issues te praten. En mijn jongste zus die haar eigen bedrijf runt, komt me…
Pogingen iets van het leven te maken, Het geheime dagboek van Hendrik Groen
Het Geheime Dagboek van Hendrik Groen leest leuk weg. Maar van het beeld van ouder worden dat er in wordt geschetst werd ik niet blij… Mijn review van Het Geheime dagboek van Hendrik Groen lees je op mijn boekenblog
De Turkse en Marokkaanse buurtsuper
Ook hier in de Achterhoek verschijnen kleine Turkse en Marokkaanse supermarkten. Toen we nog in de stad woonden kocht ik daar graag een ‘bloemetjesbrood’ of zo’n plat Turks brood. En ik heb er wel eens een doosje henna gekocht voor een euro. Sinds onze verhuizing naar het platteland kom ik er helaas zelden meer. Wel…
Dat soort verhalen in het nieuws, doen mijn maag altijd een 3 dubbele salto laten maken. Wat lijkt me dat een drama.
Ja afschuwelijk inderdaad. Gelukkig was het in dit boek fictie.