Vlak na het overlijden van onze dochter Lucy was er een moment waarop ik dacht:
‘Nu ben ik onkwetsbaar. Het allerergste dat me zou kunnen overkomen is gebeurd. Nu kan niets mij meer raken. Erger kan het niet worden.’
Maar toen herinnerde ik me dat ik nog vier kinderen heb.
En toen voelde ik me kwetsbaarder dan ooit…
Nicole Orriëns studeerde psychologie aan de Universiteit Utrecht. In 2011 begon ze haar eerste blog, en nu werkt ze alweer jaren als fulltime blogger. Ze onderhoudt diverse blogs.
Haar academische achtergrond gebruikt ze voor het schrijven van geweldige artikelen, en het vinden van antwoorden op vragen over van alles en nog wat.
Ze is getrouwd en heeft samen met haar man vijf kinderen. Ze woont op het Achterhoekse platteland.
In Nooit meer een zelfhulpboek van Dominique Haijtema las ik iets dat mij trof. Het gaat over de onrust die veel mensen voelen als ze alleen zijn met zichzelf. Het viel me op, omdat ik…
Wat zal ik je wensen… Een gelukkig nieuwjaar? Maar er is al zoveel druk om altijd maar ‘Gelukkig’ te zijn en te Genieten. Voorspoed dan maar? Maar wat is voorspoed… Bovendien, wat als er tégenspoed…
Eerlijk gezegd, heb ik het nu al een beetje gehad met Kerstmis. En het moet nota bene nog beginnen! Maar de afgelopen weken ben ik zo gebombardeerd met Kerst, dat ik er voor mijn gevoel…
Ik zeg het niet graag, want ik houd graag de schijn op dat ik een aangenaam en prettig persoon ben, maar van deze tropische hitte word ik geen leuker mens… Ik ben sneller geïrriteerd. Ik voel…
‘Wat klopt hier niet,’ dacht ik toen ik de naam van mijn dochter op de doos van het crematorium las. De naam van je kind op een doos van een crematorium. Hoe absurd. Het is…
Hoe ga je verder als je leven onherroepelijk veranderd is? ‘Ik weet helemaal niet wat ik moet doen,’ zei ik hulpeloos. ‘U moet eerst een uitvaartonderneming bellen,’ kreeg ik als antwoord. ‘Die helpt u dan…
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Het hebben van geliefden maakt je inderdaad heel kwetsbaar, maar je wilt ook absoluut niet zonder!
Geweldige foto’s trouwens!
Warme groet,
Aaf
Als ze je raken waar het het meest pijn doet :(
Die vier kinderen hebben je harder nodig dan ooit. Ook voor hen zal dit heel moeilijk zijn.
Dat is zeker waar Sjoerd.
We zijn altijd kwetsbaar, hoe stevig we ook in onze schoen denken te staan.
Aandacht voor je andere kinderen zal de pijn op den duur naar de achtergrond laten bewegen. Weg gaat het nooit, maar je familie zal je steunen in de verwerking van je verdriet.
Poeh! Hoe dichterbij, hoe erger de pijn. De andere kant van het pure liefhebben van je kinderen.
onkwetsbaar zijn we nooitµ
ook je andere kinderen zullen het niet gemakkelijk hebben
Kan je nagaan, ik heb helemaal geen back-up.
Ik denk dat het altijd erger kan. Dat is wel mijn ervaring, alleen niet altijd. Sommige gebeurtenissen zijn minder erg dan wat we al eens meemaakte. Maar we zullen altijd kwetsbaar blijven.
Je kinderen en je man zullen je nodig hebben, maar jij zeker ook hun. Verlies dus ook jezelf niet uit het oog.
Toen onze jongste zoon overleden was, waren we heel erg bang om onze oudste zoon ook te verliezen. Of erger nog: dat manlief en ik zouden overlijden, zodat oudste helemaal alleen achter zou blijven.
Zo’n verlies maakt inderdaad extra bewust van de kwetsbaarheid mevrouw W. Je gevoel van veiligheid raakt beschadigd.
Iedereen is kwetsbaar en het is die kwetsbaarheid die ons op de been houdt.
Als ouder zijnde ben je inderdaad heel kwetsbaar, helemaal als je je eigen kind overleefd. Ik hoop dat je veel steun hebt aan de rest van de familie.
Liefde maakt kwetsbaar.
Wat zeg je dat treffend. Komt echt even bij me binnen. Juist het houden van en het geliefd zijn maakt mensen misschien wel heel erg kwetsbaar.
Inderdaad kwetsbaar,maar ook vol liefde naar je andere kinderen
Ja, liefde maakt kwetsbaar.
Je wilt ze niet kwijt Nicole, je zit vol liefde naar hen toe.
Je mag er van genieten.
We zijn kwetsbaar, maar tegelijkertijd ook sterk.
Ik denk dat het inderdaad het ergste is wat je kan overkomen. Laatst ontmoette ik een nichtje dat ik al sinds mijn kindertijd niet meer gezien heb. Haar 14-jarige dochter is 22 jaar geleden overleden. Dat heb ik destijds natuurlijk wel gehoord natuurlijk maar we hadden erg weinig contact. Ik ben van dat soort dingen altijd erg onder de indruk. Hoe mijn nichtje toch weer lacht. Een leuke dag met ons heeft. Hoe het leven toch gewoon doorgaat. Maar hoe dan? Want het gemis blijft. Altijd. Ik denk dat je nooit onkwetsbaar bent. Maar wel sterker dan je ooit had kunnen denken. Vooral voor je andere kinderen die je zo hard nodig hebben.
Dankjewel Nicky, voor je fijne reactie.