Kinderpostzegels
Last updated on February 22nd, 2024 at 01:41 pm
Ineens waren ze er weer: de kinderpostzegels.
In tweevoud, want zowel mijn 12-jarige als mijn 10-jarige kwam met zo’n pakketje thuis.
Kinderpostzegels verkopen op het platteland is niet makkelijk!
Ik herinner me deze postzegels uit mijn eigen kindertijd. Als je op het platteland woont, en dus in dunbevolkt gebied, dan is de spoeling ook dun. Ik fietste me altijd ongans om mijn buurjongen voor te zijn. En nu hebben mijn kinderen zelfs concurrentie van hun eigen broer!
Dus wat doe je dan als moeder? Dan koop je zelf maar wat. Maar wat? Postzegels heb ik nog, en bovendien heb ik die echt zelden nodig. Ik doe op het moment niet mee aan Postcrossing, en verstuur zelden post. Ook kaarten heb ik nog voldoende in huis. Kaarten die ik eveneens zelden verstuur.
Maar met deze speciale postzegels is het net als met schoolfoto’s: je doet het voor je kind! En in dit geval natuurlijk ook nog voor het goede doel.
Kinderpostzegels 2013
In 2013 kon je kiezen uit:
- 4 dubbele feestdagenkaarten van Blond voor 4,74
- 6 altijd goed kaarten voor 5 euro
- 6 Buurman & Buurman kaarten en 1 velletje kinderpostzegels voor 8,75
- 2 velletjes kinderpostzegels met foto’s van Anton Corbijn voor 10,80
- 18 vrolijke Paul Frank pleisters in een handig bewaarblikje
Ik ga voor de pleisters en de ‘altijd goed’ kaarten
Uit deze mogelijkheden heb ik maar voor de pleisters gekozen. Die gebruik ik tenminste ook nog wel eens. Hoewel ik normaliter nooit zou hebben betaald voor de afbeeldingen van Paul Frank. Maar het is voor een goed doel natuurlijk.
Bij mijn jongste heb ik dus die pleisters gekocht voor 5,75 maar nu moet ik natuurlijk ook nog iets kopen van mijn oudste. Ik denk dat ik maar ga voor de ‘altijd goed kaarten’. Die heten tenslotte niet voor niets ‘altijd goed’.
Kinderpostzegels zijn duurder dan gewone postzegels
Tegenwoordig staat niet meer de waarde van een postzegel er op, maar een cijfer. Het cijfer 1 is voor post met een gewicht t/m 20 gram. Kinderpostzegels hebben het cijfer 1. Voor een setje van 6 postzegels betaal je 5,40. Voor gewone postzegels betaal je voor een setje van 10 postzegels 6,00. Kinderpostzegels kosten per stuk dus 90 cent, en gewone postzegels kosten 60 cent. De extra 30 cent die je voor een kinderpostzegel betaalt heet de toeslag. En die toeslag gaat dus naar het goede doel.
Supertip: je kunt tegenwoordig ook online postzegels kopen!
Hoe lang zijn kinderpostzegels geldig?
- Kinderpostzegels van voor 1977 kun je niet meer gebruiken.
- Kinderpostzegels waar nog guldens op staan zijn nog tot 1 november 2013 geldig
Alle overige kinderpostzegels zijn onbeperkt geldig!
Oude kinderpostzegels waarde
Maar van zulke kinderpostzegels zou je bijna denken dat ze weer ‘collector’s items’ worden en dat oude kinderpostzegels dus veel waarde hebben! Ik heb eens even op marktplaats gekeken, en daar worden bijvoorbeeld wel zegels aangeboden uit 1950. Maar het zijn geen grote bedragen.
Stichting Kinderpostzegels Nederland
Deze speciale postzegels werden voor het eerst gemaakt in 1924. De actie zoals wij die kennen, waarbij kinderen er mee langs de deuren gaan, is sinds 1949. De organisatie achter heet heel toepasselijk Stichting Kinderpostzegels Nederland.
Ruim 70% van alle scholen doet er aan mee. Dit jaar is het thema: ‘Laat kinderen leren’. De opbrengst gaat naar ‘de ondersteuning van kwetsbare kinderen’. In 2012 was die opbrengst 11,6 miljoen.
Zijn kinderpostzegels nog wel van deze tijd?
Nu steeds meer communicatie via het internet verloopt, kwam de gedachte bij me op:
‘Zijn kinderpostzegels nog wel van deze tijd?’
Ze zijn tenslotte gericht op ouderwetse ‘slakkenpost’! En dan is er nog iets. Een paar weken geleden las ik ergens dat kinderen anno 2013 maar weinig in hun eentje in het verkeer worden gelaten door hun ouders. Ze worden erg beschermd opgevoed, en worden door hun ouders met de auto naar school en naschoolse activiteiten gereden.
Nou vraag ik me twee dingen af:
- Hebben kinderen wel tijd om met kinderpostzegels langs de deuren te gaan?
- Durven ouders hun kinderen wel in hun eentje op stap te laten gaan?
Je kunt ze trouwens ook gewoon online kopen.
Wat vind jij van kinderpostzegels? Koop jij ze? En doen je kinderen (veel) moeite om ze te verkopen?
Lees ook mijn post over Een pakje versturen via DHL of PostNL?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik vind het vervelend dat je nu een machtiging moet afgeven – daar houd ik niet van. Daarom koop ik minder vaak kaarten en postzegels… Postzegels gebruik ik altijd wel – een echt kaartje sturen blijft wel zo leuk (alhoewel, met de prijsverhogingen, en de slechte bezorging…?)
Ik geloof helemaal niet dat het zo slecht is voor kinderen om op pad te gaan voor een goed doel – vinden ze vaak wel leuk, én ze oefenen er weer eens wat zelfstandigheid mee -en volgens mij ontbreekt dat er wel eens aan, met al dat halen en brengen van kinderen naar school, met niet meer “los” de straat op mogen (in de stad), enz.
Ik houd ook niet machtigingen inderdaad. Maar het is voor kinderen waarschijnlijk wel veel veiliger dat ze niet met geld over straat moeten.
Goed punt van de slechte bezorging van TNT trouwens! Dat kan inderdaad nog wel wat beter.
Blijkbaar ben ik een gemeen mens, ik koop namelijk nooit kinderzegels.
Ik kan gewoon ‘nee’ zeggen en de deur dichtdoen.
Het zal vast wel een goed doel zijn, maar ik kies liever zelf mijn goede doel. Ik koop uit principe niks aan de deur.
Ik vond het zelf trouwens nooit leuk als kind dat ik met dat soort dingen mee moest doen. Ik zou zeggen laat die kinderen, ze moeten al zo veel.
Laat lekker die goedbetaalde directeur langs de huizen gaan met de zegels!
Wij woonden ook in een dorp, op de basisschool zitten rond de 50 leerlingen en in het dorp wonen rond 350 mensen. Onze leraar verdeelde het dorp altijd in de straten waar je je woonde en daar moest je dan langs de deuren, meestal kreeg je zo’n straat met z’n tweeën. Op die manier had het hele dorp de mogelijkheid om kinderpostzegels te kopen. Met andere acties ging het net zo.
Slim bedacht van die leraar! Zo heeft ieder kind tenminste kans. Bij ons was het echt het recht van de snelste…
Als ik vroeger met iets van school langs de deuren moest (en dat was bij ons heel erg vaak) dan ging ik juist direct naar de buitengebieden, want daar kwam zelden iemand en verkocht ik altijd goed.
Van kinderen die ik in mijn huidige woonplaats aan de deur kreeg hoorde ik dat ze juist niet naar de buitengebieden toe mogen van school.
Waarom was niet helemaal duidelijk, vermoedelijk om veiligheidsredenen.
1.Hebben kinderen wel tijd om met kinderpostzegels langs de deuren te gaan?
Waarom niet, ook vroeger hadden we tijd daarvoor, ondanks dat we thuis nog ‘n grote krantenwijk én folderwijk hadden, ondanks dat we veel mee moesten helpen om ons grote gezin draaiende te houden. Dus dit vind ik werkelijk grote onzin. Als de kinderen hier géén tijd voor hebben, leven ze (vind ik persoonlijk) in grote armoede, dwz, geen tijd meer voor je eigen dingen, altijd alles móeten, nooit tijd om je eens gewoon lekker te vervelen, lekker te niksen, geen tijd om lekker met je vriendjes de hort op te gaan. Arme kinderen!!!!
2.Durven ouders hun kinderen wel in hun eentje op stap te laten gaan?
Ik heb daar nooit moeite mee gehad, ook 50 meter van je huis kan het gruwelijk mis gaan. Het scheelt natuurlijk wel dat we in ‘n dorp wonen, dus iets meer controle, maar ik heb ze al vroeg hun eigen weg laten zoeken. Niets leert zo snel, als eens goed je neus stoten. Ooit kwam m’n jongste ‘s nachts om 02.00 uur thuis, niet met haar groep meegefiets, maar alleen. Nu, ze doet het nóóóit meer, volgens haar zat achter elke boom ‘n enge vent!! Tja, zelf ondervinden is toch vaak het beste :)
De jongens hadden er een hekel aan om langs de deuren te gaan. Ik kocht dan wel wat van ze, maar verder vond ik het best dat ze niet langs de deuren gingen leuren. Dat doen ze met de folder/krantenwijk met de kerstwensen trouwens ook niet. Wel consequent van ze hè?
Ik ben een fan (nou ja, ik gil niet, hoor:-)) van de fotograaf Anton Corbijn. Mijn keus was dus snel gemaakt.
Ik vind de foto’s op de postzegels nu helemaal niks. Ik word ‘n beetje moe van die “arme zwarte negertjes”. Ik had eigenlijk altijd het idee dat de opbrengst gebruikt werd voor de Nederlandse kinderen, nu twijfel ik eraan.
Maar wel ‘n doosje pleisters gekocht van ons buurmeisje.
Grappig dat je dat opmerkt @ Cilia. Ik woon in een stad waar je als blanke ongeveer in de minderheid bent. en waar het in drogisterijen soms zoeken is naar verzorgingsproducten voor de blanke huid.
De postzegels werden mij verkocht door een donkerbruin gekleurd meisje van een keurige Montessorischool. Ik associeer ‘zwart’ dus zeker niet met ‘arm’ .
De foto’s zijn door Corbijn gemaakt in Ethiopie. Daar wonen juist heel waardige trotse mensen. Zelf heb ik inmiddels twee Ethiopische achterneven, 1 Keniaanse achterneef, twee half Antiliaanse neven en 1 half Surinaamse achternicht. Zelfs in lelieblanke Hollandse families dringt de multiculturaliteit door. Heeft(m.i.) niets met zielig of arm te maken.
Ik heb de postzegels ook niet gekocht met de illusie dat het een goed doel zou dienen. Vorig jaar stonden de dochters van Willem Alexander en Maxima op de postzegels, dan neem je toch ook niet aan dat het geld naar die 3 dametjes gaat:-)?
Ik bedoel te zeggen dat ik het idee heb dat het op ons gemoed moet werken, dáár word ik ‘n beetje kriebelig van, onderhand. En m’n term “arme zwarte negertjes” kwam direct in me op, omdat ik pasgeleden in ‘n oud kerkboek een of ander prentje vond met de tekst “arme zwarte negertjes”.
moet eerlijk bekennen dat ik ze al jaren niet meer koop, ook n.a.v. de topsalarissen dien directeuren van goede doelen verdienen , maar ook omdat ik het altijd weer dubbel vind want mijn dochter die ze vroeger ook moest verkopen was er niet zo goed in en ving bijna altijd achter het net omdat veel mensen in onze oude wijk ze altijd van de dezelfde kinderen kochten ook kwamen deze kinderen vaak later aan de deur of moeders had ze al op voorhand aan buren en kennissen verkocht en bovendien hadden wij ook nog eens een kleine familie en opa en oma van vaders kant kochten ze van vreemde kinderen in hun eigen dorp en wouden niet ook nog eens bij hun kleindochter kopen, het kwam er dus op neer dat ik me verplicht voelde om meerdere dingen te kopen om dochter niet met een lege envelop en weinig verkocht naar school te sturen ,waar kinderen die veel verkochten voor de klas mochten komen en een pluim kregen omdat ze zoveel verkocht hadden. iets voor het goede doel doen prima,maar dan vind ik bijvoorbeeld het vullen van een schoenendoos met spulletjes voor arme kinderen toch een veel beter doel vooral omdat daar de effecten in ieder geval meer indruk maakten de de verkoop van de postzegels
Leuren langs de deuren noemen wij het, en we willen niet dat onze kinderen dat doen! Het gevolg was dat wijzelf en de familie altijd zelf van alles kochten, om de kinderen niet achter te laten blijven. Helaas ging ook dat de spuigaten uitlopen, wij geneerden ons om voor de zoveelste keer de familie op te schepen met loten of wat dan ook. Wij hebben via school en sportclub zoveel langs zien komen: Jantje Beton,kinderpostzegels, varkentjes wassen, grote clubactie, paaschocola, stroopwafelverkoop , sponsorlopen…en alles meer dan eens, zoniet ieder jaar! Wij weigeren onze kinderen nog spullen te laten verkopen. Alles gaat linea recta terug naar school en sportclub. De overdosis heeft onze aanvankelijke bereidheid compleet weggeslonken.
Lieve Karin;
Wij, mijn man en ij zijn her roerend met je EENS!!!!!!!!!!!!!
Wie durft er nog meer voor ZIJN/HAAR MENING ui te komen?
Je speekt ui ons hart!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat de school van onze kinderen er niet aan meedoet. Maar het buurmeisje wat deze week aan de deur stond kon ik toch ook niet wegsturen. Ik baal er altijd zo van dat ik twee velletjes postzegels moet afnemen, en de kaarten bij dat ene velletje vind ik nooit mooi. Manlief verzamelt de kinderpostzegels, dus voor hem koop ik ze, ook al vind ik ze schreeuwend duur.