Kind uit huis
Last updated on November 7th, 2023 at 12:27 pm
Zaterdag verliet mijn oudste zoon het ouderlijk huis.
Hij vliegt uit!
Het voelt raar.
Een beetje melancholiek
Aan de ene kant vind ik het superleuk voor hem dat hij op kamers gaat, en dat hij zo’n fijne plek heeft gevonden. En het is het natuurlijke verloop van de dingen. Ik moet steeds denken aan het gezegde:
‘Opvoeden is je kind wortels en vleugels geven.’
Oftewel geef je kind een goede basis en daarna de ruimte om uit te vliegen.
Maar ik voel me ook een beetje melancholiek.
Daar gaat hij. Het is het einde van een tijdperk.
Wat er allemaal verandert
- Voortaan hoef ik niet meer te koken voor 7 personen. Sinds mijn oudste dochter veganistisch eet, en voor zichzelf kookt, was het toch al minder geworden. Maar voortaan hoef ik dus bijvoorbeeld echt niet meer twee bloemkolen te kopen.
- Voortaan zal mijn oudste zoon niet meer om 19.15 binnen komen lopen na zijn werkdag. Iets wat onze hond Trixie ook wel even wennen zal vinden. Want hij speelde dan altijd even met de bal met haar.
- Na een slordige 18 jaar verandert ons kind-van-de-dag-systeem. Volgens dit systeem ging ik jarenlang elke week met 1 kind naar de stad. Daar dronken we dan samen iets lekkers en gingen daarna naar de bibliotheek. Zelfs de twee twintig plussers gingen warempel nog graag met met mij koffie drinken 1 keer in de 5 weken.
- Als ik mijn blog per ongeluk kapot maak kan ik niet meer even naar boven roepen voor hulp. Mijn in-house programmeur is niet langer ‘in da house’.
- Hij zal niet langer elke zondagochtend bij de koffie van tien uur zitten. Hoewel hij wel heeft gezegd op bezoek te komen voor verjaardagen.
Maar daar staat tegenover dat ik nu bij mijn kind ‘op de koffie’ kan gaan. En dat hij goed genoeg gelukt is om op eigen benen te kunnen staan.
En meer kun je je als moeder toch niet wensen.
En dat hij gelukkig wordt natuurlijk.
Zijn er bij jou al kinderen het huis uit? En hoe ervaarde je dat? Is het te vergelijken met een eerste schooldag?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Lijkt me wel een gek idee. Geen idee hoe ik dat zou ervaren op latere leeftijd als ik moeder ben
Mijn zoons gaan nog niet eens naar school dus kan me er weinig echt bij voorstellen. Een hele nieuwe fase dit. Je kind is dan ineens echt volwassen.
Oudste is 13, dus nog wat jaren te gaan, al gaat het allemaal snel genoeg! Het cliché is echt waar, voor je het weet zijn ze groot!
Aaaaah, dat is inderdaad het einde van een tijdperk.
Ik wil en hoef daar voorlopig nog niet over na te denken.
Wel zei iemand onlangs dat het moeilijker is voor de achterblijvers dan voor degene die vertrekt.
Nou dat lijkt mij ook! Ik heb het al als er een logé is geweest dat het kaal is als die weggaat. Degene die weggaat laat een gat/leegte achter.
Maar zelf ervaart hij dat gat niet.
Een nieuwe fase voor moeder en zoon.
Ik ging op mijn 18e op kamers. Wel elk weekend naar huis. Eerst van vrijdag t/m maandag. Later werd dat van vrijdag t/m zondag.
Na mijn studententijd ben ik definitief uit huis gegaan, samenwonen.
Eigen kinderen 3 en 6 dus dat duurt nog wel even.
Ja, voorlopig zit jouw nest nog wel vol Marjon : )
Mooi en moeilijk tegelijk. Gelukkig is mijn oudste nog 11 voorlopig mag ik de nukken van een pré puber beleven.
Toen wij zo’n 5 jaar geleden naar hier verhuisden, werd oudste zoon gek van elke dag in de file naar zijn werk te staan. Na een jaar is hij dan terug ginds gaan wonen en inmiddels is zijn vriendin bij hem ingetrokken. Het was raar ja maar ik was het vrij snel gewend. De tweede staat klaar om uit te vliegen, ze is nu 23. Vooral het minder eten klaarmaken went niet????. Hier is het wel zo dat de kinderen naar ons komen, niet andersom. Ten eerste wil ik geen lastige schoonmoeder zijn die te pas en te onpas binnenvalt. Ten tweede als ik naar elk kind op bezoek moet gaan zijn we een week verder????. Ten derde wij waren verplicht om elke week naar mijn man zijn grootouders te gaan, van 16 tot 18u. Niks lastiger dan dat als je fulltime werkt en in de kleine kinderen zit en dat wil ik onze kinderen niet ‘aandoen’. Dus ze komen allemaal naar hier. En 1x/maand brunchen we met z’n allen, dus ook de partners. En dat loopt heel goed.
Leuk zo’n vaste brunchafspraak Pascale! Ik hoop dat ik ook snel gewend ben dat mijn zoon weg is. Ik verwacht het wel, zeker als ik zie dat het daar goed met hem gaat.
Ik ben zelf in januari het huis uit getrokken, was ook voor mij een hele aanpassing. Gelukkig zie ik mijn ouders nog vaak!
Mooi geschreven! Zal wel even wennen zijn in het begin!
Ik heb gelachen om je zin: “Mijn in-house programmeur is niet langer ‘in da house’”
Het klinkt allemaal heel gezond, en als ze ook nog eens in de 5 weken met moeders op stap gaan, dan zal het allemaal wel goed komen. Maar krijg jij niet iedere week de was bij je thuis afgeleverd?
Nee, hij koopt gewoon een wasmachine! Dus daarvoor zal hij ook al niet terug komen!