Wat is jouw digitale identiteit?
Een kennis solliciteerde op een baan in de hulpverlening.
Vervolgens dacht ze: ‘Kom, ik google mezelf even!’
Want dat zullen bedrijven immers ook doen als ze meer willen weten over een sollicitant. Tot haar schrik vond ze haar eigen naam bovenin de zoekresultaten. In combinatie met een cursus tot waarzegster waaraan ze ooit deelnam.
Dat was destijds een leuke cursus. Maar het was niet het soort informatie dat ze wilde dat een potentiële werkgever zou zien.
Het zette me aan het denken: ‘Wat is mijn digitale identiteit?’
En belangrijker nog: schiet ik daarvan in de stress, of kan ik er goed mee leven?
Digitale / online identiteit: wat is dat precies?
Je digitale identiteit is de permanente collectie van online gegevens over jou.
Elke keer dat je een foto post, een blogpost publiceert, iets tweet of iets op Facebook liket, voeg je iets toe aan je digitale identiteit. Maar ook anderen kunnen iets toevoegen aan jouw digitale identiteit. Door over je te schrijven bijvoorbeeld.
Anno 2016 wordt je digitale identity ook wel gezien als je ‘persoonlijke brand’, je merk. Je digitale identiteit bepaalt hoe anderen jou zien. Denk aan familie, vrienden, kennissen, en dus ook potentiële werkgevers en opdrachtgevers. Belangrijke vragen die je jezelf kunt stellen zijn:
- Wat zegt mijn digitale identiteit over mij?
- Vertelt mijn digitale identiteit het verhaal dat ik wil vertellen?
- Wie leest informatie over mijn digitale identiteit?
- Wie slaat die informatie op?
- Wie kan het allemaal lezen?
Mama bloggers en digitale identiteit
Veel moeders hebben het genre van de mama blogs ontdekt. Het is een lucratief genre, want bedrijven werken graag samen met mama bloggers. Eén van de kenmerken van mama bloggers is in de regel dat ze vaak over hun kinderen schrijven. En de laatste tijd gaan daarover waarschuwende stemmen op. Om dezelfde reden als hierboven beschreven: door over je kind te schrijven bouw je aan zijn of haar digitale identiteit. En dus is het belangrijk te bedenken: ‘Zou deze post de digitale identiteit van mijn kind negatief kunnen beïnvloeden?’
Veilig internetten
In onderstaande video van de overheid laten ze zien dat je voorzichtig moet zijn met wat je van jezelf op internet zet. Meer informatie vind je op veiliginternetten.nl. Je vindt op die site antwoorden op vragen als: ‘Mag mijn kind op Facebook?’ en ‘Iemand doet zich voor als mij op Facebook’.
Mijn digitale identiteit
Vooruit, ik heb mezelf ook maar eens gegoogled om te kijken wat mijn digitale identiteit is. Gelukkig, ik kon opgelucht ademhalen. Geen rare dingen. Hoewel ik dat ook niet echt had verwacht.
Ben jij je bewust van je digitale identiteit? En ben je er tevreden mee?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik had mezelf al eeuwen niet meer gegoogeld, dus wel leuk om weer te doen. Ik ben wel heel goed te vinden en vooral in de link met mijn ziekte. Op verschillende sites worden citaten van mij genoemd als patiënte en daar ben ik stiekem wel trots op. :-)
Goed om die mooie kant te noemen Marion! Ik stel me zo voor dat mensen die op je ziekte googelen goede informatie vinden en dat jouw ervaringen hen kunnen helpen.
Ik heb mezelf ook gegoogeld, maar ik kwam alleen op linked in uit en YouTube Opfacebook heb ik mijn achternaam er niet bij staan dat scheelt!
Ik ben mij altijd bewust van wat ik plaats op internet, want het gaat er nooit meer af. Als ik trouwens op mijn naam Google, dan kom ik niet bij mezelf uit. Da’s helemaal mooi, haha.
Ik ben me zeker bewust van mijn digitale identiteit. Nu ik getrouwd ben, zijn het eigenlijk 2 identiteiten en dat is dan ook wel weer grappig. Er staat (gelukkig) niets op internet waar ik niet blij mee ben, dus alles wat te zien is, is prima! Qua kinderen ben ik ook wat voorzichtiger: geen namen, wel herkenbare foto’s, maar ik vind stiekem ook wel een beetje dat je daar in het digitale tijdperk niet meer onderuit kunt. Ik plaats wel foto’s waarvan ik denk dat ze niet ‘schadelijk’ zijn voor de kids.
Zo doe ik het inderdaad ook. Neutrale foto’s plaats ik ook wel. Maar ik plaats geen foto’s van toen ze klein waren in bikini of zwembroek e.d.
Als ik mezelf googlede kwamen er voornamelijk uitslagen van hardloopwedstrijden waaraan ik heb meegedaan. Nu zie ik mijn facebookaccount, Linkedin en mijn blogs verschijnen.
Bij onze kinderen ook alleen maar uitslagen van sportwedstrijden.
Valt dus wel mee dus.
Jullie digitale identiteit is duidelijk sportief Marion : )
Goed om mensen hier bewust van te maken. Als ik mijn echte naam google, komt daar niets uit. Hoe geniaal is dat. Als het alleen op mijn achternaam gaat, kom je uit bij mijn man. En dan op het feit dat hij als schrijver een kinderboek heeft gepubliceerd. Prima publiciteit dus :).
Wat ik bijvoorbeeld niet snap, is dat mensen er geen seconde bij stil staan. Als ik ga solliciteren, wijzig ik mijn profiel foto op facebook. Niet dat ik daar rare foto’s heb, maar ik plaats in die periode wel dé foto waar ik mee geassocieerd wil worden. Voor degene die me wel vinden.
Maar toen ik als intercedente aan het werk was, zag ik natuurlijk veel cv’s voorbij komen. Ik heb me toen verbaasd over de e-mail adressen op een cv. Je houdt het niet voor mogelijk, maar met [email protected], [email protected] en [email protected], ben je echt mijn interesse kwijt.
LOL. Ik moet lachen om die email adressen. Die komen inderdaad niet zo professioneel over. Tenzij je een heel specifiek soort baan zoekt…
Ik ben mij er zeker bewust van. Ik plaats geen foto’s van mijn dochter met haar gezichtje erop. Ook omdat zij nog geen keuze kan maken hierin maar ook wetende dat foto’s gejat kunnen worden en wie weet waar opduikt. Verder vertel ik veel maar is er ook nog zeker een deel wat ik voor mezelf houd.
Ik ben me er steeds meer bewust van, dus plaats ook geen herkenbare foto’s meer van mijn kinderen op FB en IG. De laatste foto’s die op FB staan, is van een paar jaar geleden. En mijn account is ook redelijk afgeschermd. En op IG plaats ik helemaal geen gezichten want dat account is gewoon openbaar.
Als ik mijzelf google kom ik, behalve S.choolbank, niks tegen van mijzelf. Misschien na pagina zoveel, maar ik denk niet dat een potentiele werkgever zoveel pagina’s door loopt. En ben ook niet te zien bij afbeeldingen. Dus het valt me allemaal mee.
Mijn man vind je wel op de 1e pagina, niks spannends maar hij is iemand die heel achterdochtig is dus vind het wel grappig dat hij wel te vinden is en ik niet (zo makkelijk).
Dat is inderdaad wel sneu voor hem: dat hij juist makkelijk te vinden is en jij niet! Wat vindt hij ervan dat hij op de eerste pagina meteen te vinden is?
Ik ben me er zeker van bewust. Ik probeer daarom Maxime ook niet meer al te vaak op foto’s te zetten. En als ik foto’s van haar maak, probeer ik haar niet meer full face er op te zetten. Liefs Marjon
Ik heb een tijd in de werving en selectiebranche gewerkt dus dan doe je niets anders dan mensen googelen. Maar ook als je zelf een sollicitatiegesprek hebt is het handig om even onderzoek te doen naar de mensen met wie je het gesprek hebt. Zo had J. een keer een sollicitatiegesprek met een vrouw wiens naamgenoot erotische schilderijen maakte. Hij had geen kennis over haar gevonden, maar hij had wel een leuke ijsbreker ;-). Die baan heeft ie overigens gekregen.
En voor wat betreft mezelf kijk ik wel uit met internet. Ik laat geen reviews achter met mijn achternaam bijvoorbeeld. Niemand hoeft te weten welke producten en/of diensten ik gebruik en wat ik ervan vind. En ook facebook laat ik aan me voorbij gaan. Maar soms denk ik dat ik hopeloos ouderwets ben.
Dat vind ik een heel goed idee: zelf ook even de mensen googelen met wie je te maken krijgt. Zo kom je ook gemotiveerd over en als een kandidaat die net even wat extra moeite doet.