Boodschappen doen met kinderen zonder gek te worden
Iedereen kent hem denk ik wel: die genante supermarkt scène waarbij een kind een flipt omdat hij of zij iets wil hebben. Of kinderen die wild rond rennen als ongeleide projectielen.
Maar soms heb je als moeder geen andere keuze dan sámen met je kinderen boodschappen doen. Zo moest ik ooit met 5 kinderen boodschappen doen. Dat was echt hardcore! Maar je leert er wel van. Daarom een handige lijst met dingen die je kunt doen om boodschappen doen met je kinderen makkelijker te maken.
9 tips voor Boodschappen doen met kinderen, zonder gek te worden
- Lees van te voren met je kind een verantwoord boek over boodschappen doen in de supermarkt. Zo hoort en ziet je kind wat er van hem of haar wordt verwacht.
- Kies een goed moment! Een uitgerust kind zal gewilliger zijn dan een kind dat eigenlijk toe is aan een middagdutje.
- Kies een fijne supermarkt. Bij sommige supermarkten geven ze kinderen van die zoute pretzels bij het afrekenen. Dat heb ik bijvoorbeeld liever dan een kleverige lolly. En bedenk: grote kans dat je kind flipt als jij die lekkere lolly verbiedt die de kassière aanbiedt! Bezin dus eer je begint.
- Fijne supermarkten hebben van die leuke karretjes in de vorm van een auto. Toegegeven, ze rijden rottig, maar je kind vindt het geweldig.
- Spreek van te voren de regels af. In de supermarkt wordt niet gerend, geklierd, geschreeuwd en we kijken met onze ógen. Niet met onze handjes! Neem die nog even door voordat je de supermarkt binnen stapt. Beter nog: laat de kinderen ze opnoemen. Daardoor voelen ze namelijk meer eigen voor je kind en zijn ze dus gemotiveerder om zich er aan te houden.
- Regels zijn natuurlijk leuk en aardig, maar wie houden we eigenlijk voor de gek? Grote kans dat ze eenmaal in de supermarkt toch alles doen wat God en jij verboden hebben. Zet daarom, indien mogelijk, zoveel mogelijk kinderen in je karretje. Zo voorkom je het ongeleid projectiel effect. Speel om ze zoet te houden: 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is....'
- Op een gegeven moment passen ze niet meer in je karretje. Geef ze in dat geval een eigen karretje. Leg uit dat zo'n eigen karretje gepaard gaat met grote verantwoordelijkheid. En dat het belangrijk is dat ze rustig lopen. Geef ze de eer om dingen in hún karretje te doen.
- Geef je kind opdrachten. Maak hem mede verantwoordelijk voor het boodschappen doen. Zeg bijvoorbeeld: help jij zoeken naar de macaroni?
- Sommige supermarkten hebben speciale speelhoeken. Dat kan een heus ballenbak zijn, of een tv. Het probleem met dit soort speelhoeken is dat er meestal geen toezicht is. Daarom durfde ik mijn kinderen er nooit te parkeren. Je weet maar nooit wie er langs komt. Maar stel dat er wel toezicht is, dan kan dit een prima oplossing zijn om zelf rustig boodschappen te doen.
Aanvullende tips voor boodschappen doen met kinderen zijn van harte welkom! Geef ze in de comments sectie!
Hier krijgen ze een getekend lijstje mee soms. Of ik pak voor de jongste de AH boodschapjes die je kon sparen en neem die mee. Dan kan ze zien wat het precies is.
Kun je goed tekenen Astrid? Dat lijkt me nog best een klusjes. Wat een leuk idee om de AH boodschapjes mee te geven. Slim!
Toen mijn zoons nog in de boodschappenkar pasten nam ik ze vaak mee en ik heb nooit problemen met ze gehad. Het scheelt vast dat ze op een streng koemelkvrij dieet zaten en niet zeurden om dingen. Veel wat er in de supermarkt lag herkenden ze niet als lekkers. En we waren vaak allang blij dat we boodschappen konden doen. Het was een uitje want zoons waren zeer vaak ziek.
Toen ze konden lopen, hebben ze wel met een eigen wagentje gelopen. Alleen jongste zoon heeft een keer stennis geschopt door dramatisch op de grond te liggen gillen. Waarop ik tegen hem zei dat ik dat niet fijn vond en dat ik naar huis ging. Hij stond in no time weer bij me ;-) Hij is ook een keer op de lopende band bij de kassa geklommen. Zat ie tussen de boodschappen :D
Ik sprak met de jongens van te voren af dat ik me aan een lijstje moest houden en dat ze bij sommige dingen mochten meehelpen met kiezen. Zoals toetje, koekjes en snoep.
Toen zoons eenmaal op school zaten ging ik altijd alleen boodschappen doen. Was wel zo praktisch.
Ik doe regelmatig een paar boodschappen met een peuter bij me. Manlief doet altijd de grote boodschappen samen met peuter. Hij gaat in het karretje. En wil graag scannen. Dat kan hij al heel goed.
Als hij zelf een karretje heeft doet hij graag 'zelf' boodschappen. Dan wil hij het zelf pakken en in zijn karretje doen. Prima als ik maar mag zeggen wat het is.
Ik heb 1x gehad dat een van de kinderen boos op de grond ging liggen gillen, omdat hij iets niet mocht. Ik heb hem aan de kant geschoven en gezegd dat er anders iemand over hem zou vallen en ben toen weggelopen. Verder met de boodschappen. Hij was heel snel weer bij me ;-)
Dat heb je goed opgelost Grietje!
Tegenwoordig gaan ze soms weer mee als ik extra hulp nodig heb ivm met de grote hoeveelheden boodschappen die we met de fiets halen. Maar nu zijn het kerels van 1.90 :-)
Oh heerlijk! Er komt dus ook een fase waarbij je kinderen zelfs echt behulpzaam zijn!
Ha, ha, echt wel. En gek genoeg ben ik degene die daar soms nog steeds aan moet wennen :-)
Zoons wonen nu dus weer thuis en hebben al regelmatig aangegeven meer te willen doen in huis. Zo heb ik met oudste afgesproken dat hij vanaf nu de grote wekelijkse schoonmaakbeurt doet van de badkamer en wc's. En jongste zoon en ik doen samen de wekelijkse beurt van zolder, slaapkamers, woonkamer, overloop en hal.
En verder hulp bij afwas, tuinieren, koken opruimen, de was. Zo gaat het prima als de kinderen weer thuis komen wonen.
Ik denk dat het goed is om met kinderen bespreekbaar te maken hoeveel werk het is om het huishouden te doen. Als je dat op een positieve manier doet zijn kinderen vaak bereid om te helpen. Eerlijk gezegd deed ik vroeger thuis niet zoveel. Mijn moeder had als kind heel veel thuis moeten doen en wilde dat voor ons niet. Ik kreeg dus nadat ik het huis uit was veel respect voor alles wat ze voor ons gedaan heeft.
Een andere reden dat ik niet snel geneigd was om te helpen, was dat ik heel veel kritiek kreeg als ik iets deed. Het is prima als het niet meteen goed gaat, maar leg het dan wel op een positieve manier uit. Dus waarom je wilt dat iets op een bepaalde manier gedaan wordt. Als de reden is 'zo heb ik het altijd al gedaan', dan werkte dat bij mij op een persoonlijke allergie. Ik kan daar niets mee.
De mannen hier maken beter schoon dan ik het kan. Vooral omdat ze veel sterker in hun handen zijn. En ik ben weer beter in details en laat minder rommeltjes staan ;-)
Volgens mij heb ik alle tips al wel uitgevoerd...
Meestal loopt het ook wel, maar soms.........
En dan verlaten wij dus de supermarkt zonder boodschappen.
(of als de man erbij is, dan verlaat ik de supermarkt alleen met zoon en dan wachten we heel saai op de parkeerplaats).
Zoon vindt beide variaties echt niet leuk, en dus (?) gedraagt zoon zich eigenlijk altijd wel (met behulp van alle andere genoemde truukjes). Ik geloof dat we in totaal 3 keer de supermarkt verlieten. Valt dus best mee.
Boodschappen doen met vijf kinderen lijkt me echt een uitdaging!
Dat was het ook Bespaarzuinig. En ik mis het dan ook niet! Ik kan er nog steeds van genieten als ik helemaal in mijn eentje boodschappen kan doen.
Mijn dochter heeft altijd graag gewinkeld, nu nog steeds. Meestal maakt ze zelf het boodschappenlijstje, vroeger met tekeningen, nu met woorden. Ik geef haar vrij veel taken. Alles wat we kopen voor haar neemt ze zelf en dat schenkt voldoening. Aan de kassa durft ze zagen achter een dvd, ze heeft nog nooit een ja gekregen, maar toch blijft het prikkelen. Nu antwoord ik gewoon dat ze de volgende keer haar zakgeld maar moet meenemen. Wanneer ze dan de prijs ziet stopt ze met zagen.
Ja zakgeld is een uitstekende manier om kinderen bewust te maken van geld. Zelf hebben ze het geld er dan vaak niet voor over, en stopt het gezeur. Maar die winkel is dus wel slim door de dvd's bij de kassa te leggen!
Ik doe regelmatig met mijn vier dochters van 10,9,8 en 4 jaar oud boodschappen. Het gaat redelijk goed meestal maar ik mopper wel regelmatig op ze. De jongste is het makkelijkste eigenlijk, die vindt het leuk om boodschappen te doen. Alleen in onze buurtsuper is ze het zo gewend dat ze gewoon door de winkel heen rent, waarna ik meestal een van haar oudere zussen met haar meestuur. Als ik weg wil, wil ze meestal nog niet mee.
Maar drama's heb ik wel meegemaakt hoor, ik heb ze alleen geblokt uit mijn geheugen. Zo stap ik er weer fris in met een positief gevoel ... ;)
Denk altijd: IK KAN DIT! en MIJN KINDEREN ZIJN VAST SCHATTIG!
Een positief gevoel en het idee: dit kan alleen maar GOED aflopen! helpt een hoop. Succes!!
Self fullfilling prophecy helpt inderdaad een boel. Door uit te stralen dat je verwacht dat ze zich uitstekend gedragen, doen ze het soms ook.
En anders is ontkenning een prima oplossing ; )
Wat een leuk topic. Goed voor een paar sterke ervaringsverhalen :-)
Boodschappen doen met kinderen is soms een ware uitputtingsslag. Mijn kinderen willen de hele tijd helpen en zijn continue aan het kletsen, dat ik niet eens fatsoenlijk na kan denken. Of zelf de kar duwen, terwijl de andere er aan hangt.....
Toen de kinderen nog niet naar school gingen was ik wel genoodzaakt om ze mee te nemen, nu ze naar school gaan kan ik boodschappen halen onder schooltijd. Dat scheelt.
Tegenwoordig laat ik de bulkboodschappen bezorgen met de AH en mogen de kinderen mee voor de vergeten / speciale boodschappen.
Ja, als je maar een paar dingen hoeft te halen is boodschappen met kinderen doen veel makkelijker inderdaad. Slim om de grote bulk te laten bezorgen!
Een eigen kar of tas zijn hier favoriet. En de ballonnen aan het begin/einde van de winkel. Extra dingen gaan er hier alleen in als de man mee is boodschappen doen...... Kinderen zijn inmiddels goed "afgericht"
Hier afgelopen vrijdag nog een boos meisje op de grond. Ik ben er bij weggelopen. Maar ze kan het dan lang volhouden. Maar gelukkig kwam ze even later wel weer. Met onze zoon nog nooit problemen gehad.
Het hangt inderdaad ook van het karakter van je kind af. Soms denk je: 'Wat ben ik een goede opvoeder!' en dan heb je toch problemen bij een tweede of derde kind. Met dezelfde aanpak.
Mijn zoontje past gelukkig nog in de kar, maar hij zit (hangt) er al meer achterstevoren in dan dat hij lekker zit. Dat belooft alvast.
Een korstje van het brood geven, doe ik vaak. Daar is hij wel even zoet mee.
Ik heb elke week mijn dochter mee en in de vakantie's de zoon erbij. Hij mag dan snoep voor hunzelf uitzoeken en chips voor hun vader. En voor de rest hebben ze nog nooit gezeurd. Zoon vraagt wel eens om een boekje en dan zeg ik of hij de beurs mee heeft; nee is het dan en ik zeg ik heb alleen geld voor boodschappen en klaar is het dan.
Dochter zit nu nog in het karretje en gaat volgend jaar naar school. Dan kan ik eindelijk alleen boodschappen doen. Hoewel ze dus niet zeuren vind ik het niet leuk om ze mee te nemen. Maar dochter heeft wel eens een driftbui gehad in de winkel maar dat negeer ik en loop gewoon weg. Heb haar later opgehaald bij de kassa, want ze liep niet mee naar de auto. Heb haar over de schouder gelanceerd, kar geduwd en haar meteen in de auto geparkeerd. Dit kwam wel omdat we door omstandigheden pas in de middag boodschappen konden doen en niet 's ochtends vroeg. Wat ik normaal doe, wat ik voor mijzelf ook het prettigst vind. ik vergeet de helft als ik later dan normaal mijn boodschappen doe ondanks mijn briefje. Maar al die mensen die mij in de "weg"zitten maakt mij panisch en denk ik alleen maar ik moet hier weg en wel zo snel mogelijk.
Heb ik trouwens ook als ik de stad in ga.