Een goede buur, is beter dan een verre vriend
Het verhaal van de verhuizing van Sandra staat nu live op Verhuizen is niet niks! Net zoals alle eerdere geïnterviewden heeft ook Sandra geen verhuisbedrijf ingeschakeld.
En wat me dit keer ook opviel is dat vervelende buren al diverse keren een factor zijn geweest bij de motivatie om te verhuizen! Ook bij Sandra.
Op oude adres geen problemen met buren, maar ook geen gezelligheid
Op ons oude adres in de stad had ik nooit last met onze buren gelukkig. Ze waren vriendelijk, maar meer dan een eventuele groet op straat was er niet bij. Het contact was dus ook niet gezellig, en dat heb ik best wel eens jammer gevonden. Maar het maakte wel onze verhuizing naar het platteland makkelijker. Gelukkig heb ik het contact met een andere moeder in dezelfde wijk wel behouden, en elke maandag drinken we nog steeds samen koffie. Al tien jaar lang nu!
Op platteland meer contact met buurt
Hier op het platteland zie ik mijn buren ook niet zo heel vaak, maar toch voelt het contact beter. Als ik ze spreek dan is het meer dan alleen een groet. Ik vond het bijvoorbeeld gezellig om een ooievaar te zetten toen er een baby werd geboren. Sandra verhuisde van een woonwijk naar de stad, en vertelt in het interview dat ze contacten leggen met de buren in het stadscentrum moeilijker vindt.
Overigens is onze buurvrouw nu, net als ons, haar kat kwijt! En we denken allemaal dat ook hij slachtoffer is geworden van die ellendige vos… Ik voel helemaal met haar mee.
Wat voor soort contact heb jij met je buren?
Toen wij in ons vroegere huis woonden (heel rustig in de bossen)hadden wij goeie buren langs twee kanten…
Ik had toen drie hele jonge kinderen en echtgenoot was de ganse
dag weg voor zijn werk en s’avonds ook nog heel dikwijls…
Ik voelde me toch erg eenzaam want de buren gingen ook de ganse
dag werken…en ik had geen auto…kon dus niet echt ver weg met die drie kleine mannekes.
Achter ons woonde echter een koppel en die man was verschrikkelijk! die kwam altijd klagen dat onze kinderen teveel lawaai maakten tijdens het spelen!
Dat was de druppel! we zijn toen gaan verhuizen naar het centrum van het dorp…als ik hier buitenkwam had ik altijd contact en alles lag op wandelafstand….
Maar langs twee kanten waren het huurhuizen dus heel regelmatig andere buren….Nu is één huis verkocht en daar wonen jonge mensen in waar we leuk contact mee hebben..in het andere huis was het tot hier toe altijd meegevallen met de buren tot
een jaar geleden er mensen in kwamen wonen die niks contact willen…er kan nog geen goeiedag af ook al blijf ik halstarrig volhouden en goeiedag zeggen ;)
Als meneer thuis is werkt hij de ganse dag met zijn hogedrukreiniger….zelfs op zondag….auto’s wassen, stoep
afspuiten…heel vervelend allemaal….
dus wij maar hopen dat ze snel zullen verhuizen ;) maar ik
denk dat dit niet direct het geval zal zijn…ik vind dit
wel spijtig…je moet niet alle dagen bij elkaar de deur platlopen maar een goeiedag is toch het minste vind ik….
Ach voor de rest valt de hele buurt wel mee dus doen we het er maar mee…
liefs
Ik kan me voorstellen dat je daar eenzaam was als de buren allemaal weg waren. Met kleine kinderen ben je toch behoorlijk aan huis gebonden. Ik herinner me dat de zomervakanties in die tijd altijd lange periodes waren waarin ik nergens heen kon.
Zeker met kleine kinderen is het best heel fijn als er wat mensen in de buurt zijn waarmee je goed contact hebt.
En ik duim voor je dat de vervelende buren snel vertrekken!
Ik ben veel binnen Amsterdam verhuisd. En heb geleerd mijn verwachtingen niet te hoog te stellen. Als je buren nodig hebt voor sociale contacten word je al snel teleurgesteld, want buren verschillen vaak enorm van jou. Vrienden heb je voor de sociale contacten, denk ik. Niet de buren. Als je geen overlast of ruzie van je buren ondervindt (lawaai, loopgeluiden, nachtelijk gepraat, snoeiharde muziek) bof je al behoorlijk. Over zondags klussen doen we niet zo moeilijk, niet iedereen heeft een geloofsovertuiging die de zondag als rustdag aanwijst. Aangenomen dat het klussen niet de hele dag duurt natuurlijk. Hebben we een druk verjaarsfeestje of moet er verbouwd worden dan doen we even een briefje in elkaars bus. We nemen ook pakjes van de pakketpost voor elkaar aan.
Dat klinkt al heel sympathiek! Met dat soort welwillendheid kom je denk ik al heel ver met buren.
ik heb de laatste 2 jaar aan beide kanten nieuwe buren gekregen , van de ene buurvrouw die wegging vond ik het wel jammer, want daar was het contact goed mee, van de andere buren had ik geen last maar zij schijnbaar wel van mij ,want alhoewel ze altijd vriendelijk deden hoorde ik achteraf dat ze altijd over mij roddelden en zelfs de nieuwe buurvrouw voor mij gewaaschuwd hadden, gelukkig trok die zich daar niets van aan en hebben we goed contact en ook met de andere nieuwe buren , we overlopen elkaar niet en gaan niet op de koffie of zo,maar als we hulp nodig hebben is een enkel woord voldoende en helpen we elkaar, we zetten de containers voor elkaar buiten, passen op elkaars huis en katten als er iemand op vakantie gaat en de vader van de buurvrouw heeft de nieuwe schuuting opgehaald en geplaatst.
Als ik zie in wat voor woning Sandra eerst woonde en nu zou ik er voor kiezen om geen buren te hebben ok op 300 meter :)
In sommige gevallen heb ik liever een verre vriend dan een vreselijke buur
Daar zit wat in Marlien!
;-)
(hm alleen een smiley mag hier niet)