Ben je asociaal als je twijfelt over donor zijn?
‘Wil je iemand een kans geven om te blijven leven, door als je dood gaat je organen te doneren? Je hebt ze immers dan zelf toch niet meer nodig…’
Ik denk dat bijna iedereen het zieke mensen gunt om beter te worden.
Orgaandonatie: een lastig onderwerp
Maar ik vind orgaandonatie toch een lastig onderwerp. Want natuurlijk wil ik andere mensen helpen. Maar ik heb ook vragen. Zoals hoe het zit met het stervensproces. En hoe het voor de familie is als iemand overlijdt en zijn organen worden ‘geoogst’. En wat houdt hersendood zijn nou precies in?
Ik ervaar echter een enorme morele druk om donor te zijn.
En in de media word je doodgegooid met spotjes waarin je wordt opgeroepen om donor te worden. Want dat doe je toch voor een ander?! Het voelt bijna asociaal om te twijfelen en te aarzelen.
Ik heb meer informatie nodig!
Op zoek naar meer informatie reserveerde ik in de bibliotheek het boek Ongestoord sterven, een ruimere kijk op orgaandonatie.
Op Het Moederfront vind je mijn review van dit boek.
Hoe denk jij over orgaandonatie?
Ik weet niet of ik in aanmerking kom met al die chemo en bestralingen die ik gehad heb daarom denk ik erover om mijn lichaam aan de wetenschap te schenken .
Dat vind ik ook een mooi gebaar Simonne!
Hi Simonne, Ik ken iemand die zijn lichaam aan de wetenschap heeft geschonken, en hoorde van hem dat hij blij was dat het rond is, want er is blijkbaar een overschot / te veel aanbod. Althans in de stad waar hij woont.
Voor de naasten vind ik het wel een naar idee, dat na het overlijden het lichaam brij snel door de uitvaartondernemer naar het ziekenhuis moet worden gebracht en dat er voor de naasten dan een afscheid volgt zonder de overledene er bij. Wat vindt jouw partner van je voornemen? PS Hersendonatie kan een goed alternatief zijn. Er is heel veel behoefte aan hersenen ook van gezonde mensen (als controlegroep) om behandelingen tegen depressies, autismespectrumstoornissen, dementie en noem maar op te ontwikkelen
Jeetje, dat er gewoonweg een overschot is aan lichamen voor de wetenschap! Dat had ik niet verwacht.
En een goede vraag Simonne: hoe is het voor de naasten?
Ik sta heel positief over donor zijn en ben het zelf ook. Ik heb mij bewust geregistreerd omdat ik van mening ben dat wanneer ik dood ben, ik de dood kan voorkomen van mensen die met smart op een orgaan zitten te wachten.
Want waarom zou je geen donor worden? Je bent toch dood.
Het klinkt misschien wat naar maar daar draait het wel om. Ik denk dat veel mensen denken dat wanneer je organen afstaat je niet meer mooi “in de kist ligt”. Maar dat is beslist niet zo.
Ik vind dat een mooie reden om donor te zijn.
Een mogelijk struikelblok is alleen dát je nog niet dood bent als je organen geoogst worden. Dat is het hele punt: was je echt al dood, dan waren de organen niet meer geschikt. Als ik het goed begrijp sterft je lichaam pas echt door de uitname van de organen.
‘Niet mooi in de kist liggen’ is voor mij dan weer geen zorg. Dan doen ze de kist maar dicht : )
Persoonlijk vind ik dit heel lastig, want het is zo persoonlijk voor iedereen. Zelf ben ik wel donor, maar mogen ze niet alles van me hebben. Liefs.x
Ik hanteer het criterium: vraag jezelf af of je zelf in aanmerking wil komen voor een orgaan als dat nodig zou zijn, Ja? Dan heb je de morele plicht om zelf ook donor te zijn.
Wilma, ik vind dat je hier een punt hebt (uitgezonderd diegenen die niet kunnen of mogen geven vanwege een medische reden).
Zijn jullie zelf ook bloeddonor, en zou je zelf bloed van een ander aan willen nemen bijvoorbeeld na bevalling, ongeval?
Ik ben een paar jaar geleden donor geworden, maar onlangs heb ik me weer afgemeld. Misschien dat ik er nog eens uitgebreid over ga schrijven, maar de hoofdreden: je leeft nog als ze je organen eruit halen.
Ik vind het zeker niet egoïstisch om geen donor te zijn, dat heb ik ook nooit gevonden. Iedereen levert op zijn eigen manier zijn bijdrage om iets te doen voor een ander. De een is donor, de ander zorgt iedere dag voor zijn zieke buurvrouw, etc. Ik ben dan ook absoluut tegen ‘Niet geven = niet ontvangen’.
Maar zoals ik er nu in sta heb ik zelf ook niet de behoefte om te ontvangen.
Ben er nog niet uit
Gezien drukte en gedoe in de gezondheidszorg en het verschuiven van normen en waarden in het geheel
Weet ook niet of ikzekf wel organen wil ontvangen om langer te leven
Om de kist maak ik negeen zorgen
Cremeren is een optie dan
Ik ben geen donor. Dat ze de organen eruit halen terwijl je nog leeft daar had ik niet over nagedacht. Geven ze pijnstilling aan het lijf? Dat zou ik dan weer een reden vinden om er wel voor te gaan. Je weet immers nooit wat een lichaam nog voelt.
Nee ze geven geen pijnstilling, want dan zouden ze moeten toegeven dat je nog niet dood bent.
Ik ben al sinds mijn 9e ofzo donor. Want ik kreeg een donortrommelvlies en dat maakte diepe indruk op me.
Ik vind het ook eigenlijk ook moreel zo dat als je wilt ontvangen je ook eigenlijk bereid zou moeten zijn om te geven.
Hersendood is echt wel dood. Als je hersenen het niet meer doen, doet niets het meer. Ze laten alleen kunstmatig de zuurstof en bloed doorstromen zodat de organen niet vergaan.
Ik gaf ook met veel liefde bloed totdat ik het niet meer kon door gezondheidsredenen. Iets voor een ander doen vind ik fijn.
Overigens respecteer ik ieder’s eigen keuze. Dus als je niet wilt, helemaal prima. Ik ben wel blij dat mensen nu móeten kiezen. Dat lethargie geen optie meer is :)
Of ik zelf een orgaan zou willen ontvangen… dat ligt denk ik aan de verwachting. Als het het echt oplost, ja. (Zoals met dat trommelvlies). Als het alleen verlenging is… weet ik niet.
Je weet toch niet wat je doet tot je ervoor komt te staan denk ik.
Wat fijn dat jij zo’n positieve ervaring hebt met een donortrommelvlies! Zeker als kind kan ik me voorstellen dat dit diepe indruk op je maakt.
Bij mij was er overigens geen sprake van lethargie wat betreft donorschap. Ik was er al wel mee bezig. Maar deze nieuwe wet dwingt inderdaad wel tot het maken van een keuze.
Hersendood is wel degelijk echt dood. Het bloed wordt kunstmatig door je aderen gepompt en je wordt beademd, omdat de organen anders niet meer bruikbaar zijn.
Iedereen heeft uiteraard het recht om zelf te beslissen, naar dat zoveel mensen zich laten tegenhouden omdat ze niet echt dood zouden zijn, dat vind ik onbegrijpelijk.
Ergens zou ik het wel zo Fair vinden dat mensen die zelf geen donor willen zijn ook niet de eerste prioriteit krijgen om zelf een orgaan te ontvangen van een ander. Tenslotte gun je een ander tochook niet dat zijn organen uit zijn ‘lecende’ lichaam worden gehaald?!
Ik denk niet dat het zo simpel is als ‘niet gunnen’ Daantje.
Ik heb mijzelf naar aanleiding van het wetsvoorstel uitgeschreven, om dat ik tegen het voorstel ben.
Ik ken twee mensen die een donororgaan hebben ontvangen en anders als kind cq twintiger gestorven zouden zijn. Voor hen en hun familie was donatie een groot geschenk, zelfs met alle ingrijpende medicatie (“een yoghurtemmertje per dag”, zoals een van hen zei) en levenslange nacontroles die er bij horen.
Zelf zou ik er nu denk ik voor kiezen geen orgaan te ontvangen. Maar dat zeg ik nu als vijftiger. Als ik nog heel jonge kinderen had en een op de wachtlijst stond, zou ik me met alle mogelijke middelen aan het leven vastklampen vermoedelijk en iedere mogelijkheid benutten. Denk ik als ik heel eerlijk ben.
Als je nog heel jonge kinderen hebt, kan ik me inderdaad voorstellen dat je eerder de neiging hebt om je aan het leven vast te klampen. Ook vanuit het gevoel dat ze je nog niet kunnen missen.