Antidepressiva en statines: waarom doe ik zo moeilijk?

Last updated on December 12th, 2023 at 04:10 pm

antidepressiva

Als het aan mijn huisarts ligt slik ik antidepressiva voor mijn gepieker en gestress, en statines voor mijn te hoge cholesterol.

Maar ik heb dit steeds afgehouden.

Waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk over antidepressiva en statines?

Soms denk ik echter wel eens:

‘Waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk?! Waarom niet gewoon die antidepressiva slikken? Dan voelt het leven waarschijnlijk een stuk makkelijker! En als ik statines slik kan ik tenminste weer gewoon chocola en jong belegen kaas snoepen!’

En toch wil ik het liever niet.

Daarom doe ik zo moeilijk over antidepressiva

  1. Van mijn huisarts heb ik begrepen dat je antidepressiva doorgaans minimaal 6 weken moet slikken voordat je kunt vaststellen of het helpt of niet. Gedurende die tijd is het goed om regelmatig contact te hebben met de huisarts over de hoeveelheid en het effect. Met andere woorden: zowel onzekerheid als Gedoe.
  2. Ik heb ook begrepen dat de klachten van antidepressiva in eerste instantie flink kunnen verergeren. Dat je dus even de tanden op elkaar moet zetten in het begin.
  3. In mijn omgeving hoor ik diverse verhalen van mensen die jarenlang antidepressiva slikken en er niet meer goed vanaf kunnen komen.
  4. Antidepressiva werken verslavend in de zin dat je er niet zo maar mee kunt stoppen. Dat moet met beleid gebeuren.
  5. Ze kunnen diverse onprettige bijwerkingen hebben. Nou is dat met bijna alle medicatie het geval maar toch. Aaf van het blog Zuinigaan kreeg bijvoorbeeld vervelende klachten schrijft ze op haar blog. En daarnaast merkte ze niet eens verschil! Lekker dan. Wel de bijwerkingen maar niet het positieve effect.

Daarom doe ik zo moeilijk over statines

Wat betreft statines: zelfs mijn huisarts zei dat de bijwerking van ‘beenkrampen’ berucht is. Daarnaast hoor ik dat veel mensen spierklachten krijgen en zich permanent grieperig voelen door statines. Iemand van mijn filosofiegroep mailde mij een link naar het programma Radar over statines. Dat was ook niet bepaald een aanbeveling!

De positieve kanten van antidepressiva en statines

Tegelijkertijd zijn er wel degelijk mensen die veel baat hebben bij antidepressiva en/of statines. Zo slikt mijn zwager al jaren statines en heeft zijn cholesterol daarmee van ruim 8 naar 3,2 gekregen! En hij heeft geen enkele bijwerking van de statines.

Suzanne Rethans en antidepressiva

En als ik kijk naar de positieve kant van antidepressiva moet ik meteen aan Suzanne Rethans denken. Zij functioneert veel beter met antidepressiva dan zonder. Ze schreef voor de Telegraaf zelfs een artikel met de titel: ‘Ik wil nooit meer stoppen met antidepressiva.’

Suzanne Rethans vergelijkt het met een teflon of cellofaan laagje. Door de antidepressiva zit er een laagje tussen haar en ‘het leven’ en komt het allemaal wat minder hard bij haar binnen. Ze heeft een keer geprobeerd om af te bouwen maar veranderde toen in een heel vervelende versie van zichzelf. Haar vriend en kinderen smeekten haar om ze weer te gaan slikken. Suzanne Rethans:

‘Mijn kinderen maken grapjes over de maanden dat ik gestopt was, over hoe gestrest ik toen was. ‘Wie doe ik nu na?’, zeggen ze dan. Zelfs mijn vriend is om. ‘Jij mag nooit meer stoppen,’ zei hij laatst.’ (Bron: Volkskrant)

Daarnaast is er nog mijn gewaardeerde collega blogger Naomi van het blog Hoofdtaal. Ook zij heeft veel baat bij antidepressiva heb ik begrepen uit haar blog. Zoals ik het lees krijgt ze er haar leven mee terug!

En Dirk de Wachter dan?

Maar dan moet ik denken aan de Belgische psychiater Dirk de Wachter en zijn collega psychiater Damiaan Denys. Die laatste zegt dat we in onze huidige maatschappij niet meer kunnen lijden. Zowel Dirk de Wachter als Damiaan Denys schrijven dat veel normale levenspijn gemedicaliseerd wordt.

Hieronder Dirk de Wachter over de kunst van het ongelukkig zijn.

Volgens hen is medicatie in veel gevallen niet nodig. Het leven doet nu eenmaal pijn zo nu en dan. Dat is normaal, en wil niet zeggen dat er medicatie aan te pas moet komen. Doordat veel ‘gewone’ levenspijn gezien wordt als een probleem moeten echte psychiatrische patiënten vaak eindeloos lang wachten op een afspraak bij de psychiater.

Menno Oosterhoff: Mensen kunnen wel degelijk nog lijden!

Psychiater Menno Oosterhoff* wordt echter boos over Damiaan Denys’ stelling dat we ‘het lijden verleerd’ zijn, en dat daardoor iedereen veel te makkelijk naar de psychiater rent. Volgens hem beginnen we het lijden pas net te erkennen! Menno Oosterhoff schrijft in Medisch Contact:

‘Als je mensen een schuldgevoel wil geven, dan moet je het zo zeggen. Ook veel mensen van wie ook Denys zou vinden dat ze echt iets hebben, voelen zich aangesproken.’

Hij vergelijkt het met de treurige statistiek dat vroeger veel vrouwen stierven in het kraambed. Dat we dit succesvol hebben kunnen verhelpen wilt toch niet zeggen dat we het lijden zijn verleerd?! Ons psychisch functioneren is gewoon heel ingewikkeld. Het kan op vele manieren verstoord worden. Denk aan erfelijke, biologische en psychologische factoren. Dat dit nu erkend wordt is juist goed. Dat dit leidt tot lange wachtlijsten is geen reden om te zeggen dat de helft van de bevolking een watje is.

Mijn conclusie over antidepressiva en statines

Dus tsja, waarom doe ik zo moeilijk over antidepressiva? Omdat, in ieder geval voor mij geldt, dat ik geen psychiatrisch probleem heb. Ik heb het regelmatig moeilijk in het leven, maar ik wil dat liever op een andere manier hanteren. Bijvoorbeeld door filosofie, acupunctuur en goede gesprekken.

Wat betreft de statines ligt het wat anders. Mijn cholesterol is meetbaar hoog, en het idee van dichtgeslibde aderen vind ik angstig. Maar ook daar wil ik eerst kijken of het niet zonder medicatie kan. Onder andere met meer rust in mijn leven, en minder chocola snoepen.

Tot slot

Ik vind het best akelig dat ik me telkens zo moet verzetten tegen antidepressiva bij mijn huisarts. Ik zou veel liever hebben dat de beste man de tijd nam om gewoon met me te praten. Of dat hij zou zeggen: ‘Wat doet u het eigenlijk goed mevrouw Orriëns, want het is niet niks wat u hebt meegemaakt.’

N.B.

Deze post is niet bedoeld om negatief te zijn over antidepressiva en statines. Ik ben ervan overtuigd dat ze voor sommige mensen echt een uitkomst zijn. Dit is simpelweg een soort onderzoek van mijn eigen gedachten over deze vorm van medicatie. Net zoals ik iedereen de vrijheid gun om ze te nemen, hoop ik dat ik de vrijheid krijg om mijn overwegingen te uiten.

Leestips

Wat zijn jouw gedachten over antidepressiva?

*Menno Oosterhoff schreef ook het boek Vals alarm.


Discover more from Huisvlijt

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Similar Posts

42 Comments

  1. Zowel mijn man als ik slikken al jaren statines. Geen van ons heeft bijwerkingen en onze cholesterolwaardes zijn prima.
    Ik schrik van de uitspraak van Damiaan Denys dat mensen het lijden zouden verleerd zijn. Ik voel me, zoals Menno Oosterhoff schrijft, persoonlijk aangesproken. Aangevallen zelfs. Gelukkig heb ik er geen schuldgevoel over.

  2. Over antidepressiva heb ik niks te zeggen wegens geen ervaring ermee.
    Cholesterol: misschien kan je zelf door je voedingspatroon te wijzigen je cholesterol wat verlagen: minder (of beter nog geen) vlees en zuivelproducten en dan kom je al een heel eind. Minder transvetten in bereide producten (ook koekjes bv.) Maar dat zijn toch allemaal sowieso al ongezonde voedingsmiddelen, die door het dierenleed dat er aan vast hangt ook nog eens een slecht gevoel geven.
    Als het familiaal is schijn je er zelf minder invloed op te hebben.
    Van statines kreeg iemand die ik ken echt spier- en gewrichtpijn…
    Ik eet vegan en mijn cholesterol is prima, sta daarvoor bekend bij de dokter, ook al ben ik al plus 60. En ik doe niet meer mee aan dat onnoemelijk lijden van dieren.

  3. O, ik heb nog een tip: het boek De Cholesterolmythe van Daan de Wit. Beetje raar dat ik dat aanraad, want ik heb het zelf (nog) niet gelezen, maar het lijkt mij heel interessant als achtergrondinfo over cholesterol.
    Groetjes, Liesbeth

  4. Bij depressie is er geen sprake van one size fits all. En als het om medicijnen gaat moet je altijd rekening houden met het feit dat die ontwikkeld zijn vanuit het oogpunt van en getest zijn op mannen. Toch lijkt het me wijs om bij gevoelens van aanhoudende depressie juist wel naar de huisarts te gaan. Samen kun je dan onderzoeken welke aanpak werkzaam kan zijn, vanaf het eenvoudige “wandel s ochtends een half uur buiten en zorg voor structuur” tot gesprekken met de praktijkondersteuner en eventueel verder onderzoek, gebruik van antidepressiva, desnoods tijdelijke opname etc. Afhankelijk van de mens en de situatie.
    Mijn achtergrond voor deze oproep: Wij hebben twee volwassen kinderen van wie ik altijd heb gedacht (gevonden) dat ze depressiegevoelig waren. Bij een van hen is nu borderline vastgesteld en bij de depressieve klachten bij borderline schijnen antidepressiva niet te helpen. Er zijn wel andere therapieen mogelijk en effectief. Als ons kind was blijven aanmodderen was deze (voor mij eerlijk gezegd schokkende) diagnose niet naar voren gekomen en was hij niet in aanmerking gekomen voor een passende therapie.

  5. Lees eens “De cholesterol leugen” van prof. dr. Walter Hartenbach, cardioloog verbonden aan de universiteitskliniek München en hoofd chirurgie van het ziekenhuis te Wiesbaden.

    Heeft mij de ogen geopend

  6. Ohwww jij lijkt mij wel….ik wil er ook niet aan hoor veel te bang dat ik er verslaafd aan raak…en geloof mij ik ben tot mijn diepste ik gegaan en krabbel iedere dag weer stukje bij beetje o omhoog om vervolgens weer te struikelen en met blauwe plekken opsta en dan toch ga ik weer verder ,maar ik zou zo opgelucht zijn als ik een plekje vind om te wonen met Leaf.
    Dit is niet te doen over 3,5 maand gewoon dakloos ,wat kan een mens allemaal mee maken in zijn of haar leven. Waar vind je de moed en kracht om door te gaan iedere dag weer,ze zeggen in jezelf,maar sommige dingen kun jezelf niet veranderen maar daar weet jij alles van . Dikke knuffel lieverd ❤️

  7. Wij zijn van die ouderen die goed en gezond eten, veel bewegen en behalve vitamine D niets slikken. Nu heeft de familie van echtgenoot een verhoogde vorm van cholesterol. Statines werden aangeraden, maar gezien de bijwerkingen wilde echtgenoot daar niet aan.
    Tot 15 oktober. Echtgenoot kwam maar niet uit bed. Lang verhaal kort. 112 gebeld. In ambulance gereanimeerd. 2 Kransslagaders niet meer te repareren, hartpomp werkt nog maar voor de helft. Twee weken Rijnstate.
    En nu, hij heeft een ICD gekregen, en een hoop pillen, waaronder een statine. Hij heeft geen enkele bijwerking ervan. Wel van de bloedverdunner, heeft het altijd koud.
    Achteraf erkent hij dat hij eerder een statine had moeten nemen. Hij fietst weer en wandelt i.p.v. hardlopen. En ik? Slik nog steeds alleen vit. D. Maar mocht mijn cholesterol te hoog zijn zou ik absoluut gaan slikken.
    En het ziekenhuis? Volgende keer kies ik voor Doetinchem. Gemoedelijker. Echtgenoot heeft niet meer te kiezen, is al onder behandeling.
    En laten we blij zijn met onze gezondheidszorg dat we nog steeds kunnen kiezen: wel/niet.

  8. Ik zou het ook zo voelen, Nicole, huiverig voor medicijnen die niet nodig zijn. Voor sommige mensen lijken mij antidepressiva nodig, maar ik zou er ook huiverig voor zijn als je door een moeilijke periode in je leven gaat. Van statines weet ik alleen van horen zeggen dat het rotspul is, maar ja, als het nodig is…

  9. Bij een familiaire cholesterolaandoening ontkom je niet aan statines. Het is maar waar je voor kiest. Kans op hartklachten met alle gevolgen van dien of toch een medicijn nemen. Zie het verhaal van Fien hierboven.
    Je bezwaar tegen antidepressiva begrijp ik wel. Er zit nogal wat verschil tussen verdriet en depressieve gevoelens en een echte depressie, naar mijn idee wordt dat laatste woord veel te snel gebruikt. Ik denk dat je in jouw verdrietige situatie meer bent geholpen met goede gesprekken. Zoek een goede rouwtherapeut, het kan echt helpen.
    Ik wens je wijsheid en sterkte bij het maken van, voor jou, moeilijke keuzes.

  10. Je hebt gelijk dat je zelf bepaald of je wel of niet antidepressiva neemt. Sommige zorgen dat je in een zombie verandert, geen laagtes maar ook geen hoogtes meer in je gevoelsleven.
    Cholesterol is een andere zaak. Nie alle hoge waarden ontstaan door “verkeerde” voeding. Soms is het gewoon erfelijk.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.