De ondraaglijke eenzaamheid van de vogelverschrikker
Deze vogelverschrikker kwam tegen op mijn dinsdagmiddag rondje met Trixie
Eenzaam en verwaaid, met niet meer dan een armzalige plastic regenjas om hem te beschermen tegen wind en kou, houdt deze vogelverschrikker al de hele herfst en winter de wacht.
Over niets.
Maar straks in het voorjaar en de zomer heeft hij weer wat te doen.
Vogels verschrikken.
Leestip: Ode aan de eenzaamheid
Het ziet er maar een beetje triest uit zo. Laat de lente maar snel beginnen!!
Ja dat vind ik ook. Ik ben benieuwd of ze vogelverschrikker dan verder nog een beetje opleuken.
Bij ondraaglijke eenzaamheid heb ik toch andere beelden....
Dat het een wat triestig aanzicht is, is een ander verhaal en tenzij die plastic regenjas hard flappert in de wind, zal geen vogel er zich druk over maken ;)
Groetjes Lily
Ik vind vogelverschrikkers altijd een beetje eng. Ik weet niet waarom.
Ik weet wat je bedoelt Irene. Ze spreken echt tot de verbeelding. Van sommige lijkt het net alsof ze tot leven zouden kunnen komen, en dan met slechte bedoelingen.... Stephen King zou er wel raad mee weten.
Het is echt een apart iets! Ik vind het altijd mysterieus ofzo haha!
Ja, ik ook. Hoewel je ook vogelverschrikkers hebt die er heel relaxed uit zien. Zoals vogelverschrikkers in een gewone blauwe overal. Die vind ik dan weer niet eng.
Ah het ziet er best sneu uit. Ik hoop dat hij het snel weer druk krijgt ;-)
Ik ook. Laat de vogeltjes maar komen : )
Ik krijg gewoon medelijden met de vogelverschrikker!
Dat had ik dus ook Marloes!
Wat zielig, wel een saaie baan zo ;-).
Ja, er is weinig te doen voor 'm op het moment. En dan ook nog permanent op de tocht staan...