Dikke pillen: dikke boeken met veel, heel veel bladzijdes
Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan, maar ik lees niet zo vaak zogenoemde dikke boeken ook wel dikke pillen genoemd. Boeken met heel veel bladzijdes.
Boeken met meer dan 1000 bladzijden.
'Lezen met risico op blessures'
Er stond een artikel in de bijlage van De Gelderlander getiteld: 'Lezen met risico op blessures'. En met blessures bedoelen ze dan dat je polsen en biceps zo hard moeten werken om het boek hoog te houden dat je er geblesseerd van zou raken!
Ik lees dikke boeken niet, niet zo graag omdat ze te dik zijn of zo. Maar meestal zijn dergelijke dikke pillen van een genre waarvan ik niet houdt. Zoals een familiekroniek die het leven van een gezin beschrijven gedurende 5 eeuwen of zo.
Dikke boeken
In het artikel worden de volgende dikke pillen genoemd:
- Een klein leven, Hanya Yanagihara (752 pagina's)
- Hier ben ik, Jonathan Safran Foers (592 pagina's)
- De Nix (Nathan Hills (656 pagina's)
- Judas, Astrid Holleeder (580 pagina's)
- Het achtste leven, Nino Haratischwilli
- Kwaadschiks, A.F.Th. van der Heijden (1408 pagina's)
Die laatste is maar liefst goed voor 1,2 kilo aan papier! Hieronder een voorbeeld van zo'n dikke pil. Hij ziet er inderdaad indrukwekkend uit....
Boeken met meer dan 1000 bladzijden
Op bol.com kun je heel makkelijk zien hoeveel bladzijden een boek heeft. Ik verzamelde er een aantal dikke boeken!
De kracht van Atlantis van Ayn Rand
Een filosofische en politieke roman die de ideeën van het objectivisme verkent.
Les Misérables van Victor Hugo
Een klassieke roman die de sociale ongelijkheid in Frankrijk tijdens de 19e eeuw onderzoekt. Het boek heeft verschillende verhaallijnen en is bekend om zijn diepte en complexiteit.
Oorlog en vrede van Leo Tolstoy
Een episch meesterwerk dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de Napoleontische oorlogen. Het onderzoekt thema's als liefde, oorlog, politiek en de zoektocht naar betekenis in het leven.
De beproeving van Stephen King
Nu eerst even een modern dik boek! De beproeving is een post-apocalyptische roman waarin een dodelijk virus de wereldbevolking decimeert. Het boek onderzoekt de strijd tussen goed en kwaad en heeft meer dan 1000 pagina's, afhankelijk van de editie.
Een geschikte jongen Vikram Seth
Een epische roman die zich afspeelt in post-onafhankelijk India en de zoektocht van een moeder naar een geschikte huwelijkskandidaat voor haar dochter volgt.
De graaf van Monte-Cristo door Alexandre Dumas
Een avontuurlijke roman over wraak en gerechtigheid, met een ingewikkeld plot dat zich uitstrekt over vele pagina's.
Gejaagd door de winddoor Margaret Mitchell
Een episch romantisch drama dat zich afspeelt tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog en de wederopbouw. Het boek is bekend om zijn rijke personages en complexe verhaallijnen.
Mijn dikke boeken
Ik ben er eens even voor naar mijn boekenkast gelopen. Mijn dikste pillen zijn de boeken Kruistocht in spijkerbroek en de omnibus van Joop ter Heul. Die zijn rond de 800 pagina's.
Als ik er over nadenk, dan geloof ik niet dat ik echt een grote fan ben van dikke pillen. Maar laten we de voor- en nadelen van dikke boeken eens op een rijtje zetten!
Voordelen dikke boeken
- Als het een mooi boek is, heb je er lekker veel van : ) Dan is het echt genieten. Je kunt lekker lang opgaan in het verhaal.
- De schrijver heeft uitgebreid de tijd om zijn verhaal te vertellen.
Nadelen dikke boeken
- Ze liggen zwaar in de hand. Niets voor niets was de olijke titel van het artikel over dikke pillen 'Lezen met risico op blessures'.
- Ze vragen veel van je tijd.
- Een dikke pil vraagt veel 'commitment'. Het kost heel wat uurtjes om zo'n dikke pil uit te lezen. En zeker als je iemand bent die zich verplicht voelt een boek tot de laatste letter uit te lezen kan dat een nadeel zijn. Bovendien is iedereen druk, druk, druk. Wie heeft de tijd om zo'n dikke pil te lezen?
- De schrijver heeft uitgebreid de tijd om zijn verhaal te vertellen. Dit stond bij de voordelen, maar ik vind het ook een nadeel. Want zegt niet het Duitse spreekwoord: 'In der Beschränkung zeigt sich der Meister?' Soms is het veel knapper om een verhaal met minder omhaal en woorden te vertellen. Sommige mensen horen zichzelf gewoon té graag praten. Of schrijven in dit geval.
- Economisch gezien loont zo'n dikke pil niet. Een roman van ongeveer 300 pagina's kost rond de 20,-. Een roman die drie keer zo dik is levert 5 euro meer op. Dat staat dus niet in verhouding tot elkaar.
Conclusie over dikke pillen
Ik houd van lezen, en ben iemand die een boek het liefst ook netjes uitleest als ik eenmaal begonnen ben. Dat is één van de redenen dat ik geen fan ben van zo'n superdikke pil. Zo'n dik boek intimideert mij, en ervaar ik als een hoge drempel om er aan te beginnen.
Dan lees ik liever meerdere boeken van een normale dikte.
Lees ook mijn posts over Boeken opruimen en boekselen!
Hoe denk jij over dikke pillen? Wat is jouw favoriete dikte voor een boek?
Ik vond de dikke pillen van John Irving wel mooi.
Van John Irving heb ik ooit The world according to Garp geprobeerd. Maar ik ben er nooit helemaal doorgekomen.
Ik lees alles, dik of niet!
Maar soms kan het wel wat bondiger. Dat had ik met the nix,het boek dat in jouw voorbeeld staat.
Nou ben ik meteen benieuwd naar dat boek Min of meer : )
Ben een fan van de boeken van Rosamunde Pilcher. Heeft hele dikke en minder dikke boeken geschreven.
Misschien wel een beetje zoetsappig maar zo lekker ontspannend. Zonder geweld en de sfeer is geweldig.
Heb ze allemaal en al meerdere malen gelezen
Ik heb er een paar van haar gelezen, en het zijn inderdaad gegarandeerd boeken met een prettige leessfeer. Je weet wat je krijgt.
Ik hou ervan! Heb je ,,ik ben pelgrim,, al gelezen? Echt een aanrader!
Ik heb de titel meteen even gegoogled, en zag dat het spionage verhaal is. Daar ben ik niet zo dol op moet ik bekennen.
Of ik een boek lees laat ik niet afhangen van het formaat maar aan de eerste bladzijdes. Moet ik die eerste pagina's meerdere malen lezen om het verhaal te snappen of de tekst tot me te laten doordringen, dan ligt het boek zo in de hoek of terug bij de bieb.
Wat heb je trouwens een mooie layout gemaakt!
Oh ja dankje Helga! Dat vind ik heel leuk om te horen : )))
Dat vind ik een goed systeem Helga. De eerste bladzijden kunnen zeker heel veelzeggend zijn.
Nu ik erover nadenk hou ik niet van dikke pillen. Doe mij dan maar liever een serie boeken.
Net zoals ik meer van series dan van films hou :-)
Ik moest trouwens een beetje lachen om je praktische berekening van het rendement voor de schrijver... :-) Mijn conclusie: een slimme schrijver schrijft een serie boeken in plaats van één dikke pil ;-)
Ik kan niet de eer opstrijken van die berekening: die stond in het artikel.
Maar jouw conclusie klopt als een bus.
Ik wissel af, dikke pillen thuis, pockets in de trein. Sowieso zijn pockets in de trein handig, dat is vaak toch minder "zware" kost om te lezen en je moet niet de uitstaphalte vergeten omdat je helemaal in je boek opgaat.
Dat is zeker een reëele overweging. Als je moet reizen is zo'n zware dikke pil niet fijn om mee te sjouwen.
Ik vind de inhoud belangrijker dan het formaat. Ik ben dol op papieren boeken, maar vanwege het blessurerisico lees ik echt dikke pillen nu liever op de e-reader.
Ja, de eReader lost het probleem van het zware gewicht van dikke pillen naadloos op inderdaad.
Ik ben er ook niet zo van als ik eerlijk ben. Juist door het gewicht. Las vorig de bijbel uit, dat was alweer dik genoeg.
Wauw, de hele bijbel! Was het zo'n moderne vertaling? En had hij ook van die superdunne blaadjes?
Ja de Bijbel in Moderne Taal hele dunne pagina's en het waren er veel.
Nou, petje af hoor! Dat moet een hele klus geweest zijn. Zeker met dat flinterdunne papier.
Hoe vond je het om te lezen?
De laatste 'dikke pil' die ik heb gelezen was Tonio van AFTH van der Heijden. Een prachtig boek, met 632 bladzijdes maar had wat mij betreft best ietsje dunner gekund.
Over Tonio heb ik veel gelezen, maar omdat het gaat over een kind dat verongelukt heb ik me er nog niet aan durven wagen.
Ik vind alle boeken van de Aardkinderen geweldig. Goed voor een 7-800 pagina's elk. Heerlijk. Ik heb ze inmiddels 2x gelezen en vind het jammer als ze uit zijn. Van Jean M. Auel.
Oh ja, die heb ik ooit ook gelezen! Hoewel ik ze niet allemaal heb gelezen geloof ik.
Lang leven mijn e-reader, ik kan niet meer zonder!
Ik lees hier veel enthousiaste reacties over de eReader. Ik gebruik de mijne alleen als het echt niet anders kan...
Idd, lang leven mijn e reader!
heerlijk, en ik lees het liefst ook dikke pillen, maar nu is het zo makkelijk..
Wat wonderlijk eigenlijk dat een 'dikke pil' dan in je hang ligt als een heel dun boekje!
Ik vind een dik zwaar papieren boek gewoon niet handig om te lezen. Het vouwt niet lekker open, het is zwaar, vooral lezen op de bladzijde die opeens heel hoog ligt omdat de rest van het boek er onder ligt is niet fijn.
Tegenwoordig heb ik een ereader en maakt het me niet meer uit. Bijkomend voordeeL; ik zie het einde niet zo aankomen omdat je niet voelt hoeveel boek je nog moet. Dat maakt het extra spannend! (En dan niet stiekem kijken naar de percentages bovenaan de bladzijde..)
Leuk, die enthousiaste reacties over de eReader! Ik geloof ook meteen dat een eReader dikke pillen lezen makkelijker maakt. Maar zelf wil ik juist altijd graag wel voelen hoeveel ik nog 'moet' : )
Mijn ereader geeft aan hoeveel bladzijden ik gelezen heb en hoeveel ik er nog "moet". Dat mis ik dan ineens weer als ik een papieren boek lees! ????
Dat klinkt zeker handig zeg! Dat heeft een 'gewoon' boek dan weer niet inderdaad.
Dikke pillen.. ik dacht serieus dat je het over medicijnen had haha.
Dikke boeken vind ik niet zo heel tof, voordat ik er in ben begonnen ben ik er vaak al klaar mee (heel slecht, ik weet het). Dus liever niet, maar als het boek echt heel goed is dan wil ik me er wel aan wagen. Liefs.x
Dat heb ik ook, maar dan moet het wel heeeeel goed zijn!
Hmm als ik kijk naar wat ik lees, laat ik dikke pillen meestal links liggen, gewoon ook omdat ik ze niet interessant vind. Ik lees meestal boeken rond de 300 a 400 pagina's. Blijkbaar kijk in de biebautomatisch naar een bepaalde breedte van de rug van het boek. En koop ik een boek dan is het vaak digitaal, dan valt het niet eens op of het een dikke pil is. ????
Ik geloof dat ik dikke pillen onbewust ook negeer....
Dat is het voor- en nadeel van een e-reader he, dan zie je niet zo direct of een boek een dikke pil is of niet. Ik lees eigenlijk wel graag lekker dikke boeken, omdat je dan ook wat langer bezig bent. Dan hoef je (in verhouding) minder boeken mee te slepen op vakantie bijvoorbeeld. En ik hecht me altijd erg aan de hoofdrolspelers. Als een boek dan dun is, moet ik ze zo gauw missen.
Tegelijkertijd houd ik ook niet zo van familiekronieken inderdaad. John Irving vond ik vroeger heel mooi! Het laatste boek dat ik gelezen heb was van Jojo Moyes. Dat was niet echt een dikke pil, maar wel een flink boek gelukkig. Ik mis Lou nu wel. :-)
Wat mooi dat je je zo aan de personages hecht! Ik kan me voorstellen dat je ze dan kunt missen als je het boek dichtslaat.
Jojo Moyes associeer ik met drakerige boeken. Maar dat komt misschien ook door die film Me before you...
Heerlijk, hoe dikker hoe liever. Het moet natuurlijk wel inhoud hebben. Enkele van die dikke pillen die ik de afgelopen maanden gelezen heb zijn o.a.: Westerlings oorlog, Alleen in Berlijn, Berlijn de ondergang 1945, De rattenoorlog. Dunne boeken lees ik natuurlijk ook. Verder heb ik zo'n beetje alle Nederlandse klassiekers. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik ze over het algemeen enorm saai vind. Bovendien moet je goed opletten want in het Midden Nederlands komen heel veel woorden voor die beslist niet alledaags zijn. Ooit in een ver verleden aangeschaft omdat een redelijk aantal verplichte stof was tijdens mijn middelbare opleiding. Uniek voor Neerlandici. Die zullen ongetwijfeld hun vingers er kwijlend bij aflikken.
Ik heb natuurlijk gemakkelijk praten want toen ik nog volop in het arbeidsproces zat en de kinderen nog thuis waren kon je natuurlijk niet elke avond uren gaan lezen. Nu kan dat wel omdat ik in mijn eentje alle tijd heb. Bovendien is er geen televisie in huis en dat scheelt natuurlijk ook.
Binnenkort maar eens de dozen boeken uitsorteren die ik geërfd heb van mijn ouders en grootouders. Daar zitten ook veel interessante boeken tussen zoals A. den Doolaard en tijdgenoten. Dat zullen er ruim 1000 zijn. Ik kan dus nog even vooruit. Maar in principe lees ik ook alles, van dik tot dun. Het is toch een vorm van verslaving.
Wauw, dat zijn niet de minste titels allemaal Joannes. De rattenoorlog vind ik een intrigerende titel.
Ik kan me goed voorstellen dat het ontbreken van een tv er voor zorgt dat je meer leest.
Ik lees alle boeken, maar heb een sterke voorkeur voor zeer dikke boeken. Ik kan er zo heerlijk in opgaan; ik hoor en zie dan niks meer om me heen. De historische romans van Ken Follet vind ik geweldig (origineel Engelstalig). Ontzettend spannend en ja,ze zijn ook behoorlijk omvangrijk. Het dunste boek dat ik van zijn hand heb gelezen is zo'n 750 pagina's (A Column of Fire). Ik ben nu bezig met Het Achtste Leven.
Wat fijn dat je zo kunt genieten van dikke pillen! Mij schrikken ze op het moment juist een beetje af.
Ik heb helaas niet zo heel veel tijd om te lezen. Dan kan een dik boek een nadeel zijn omdat het wat lastiger is om het verhaal weer op te pakken nadat je een tijdje niet gelezen hebt.
Ik selecteer de boeken die ik lees er niet op, maar ik betrap me er wel op dat het toch vaak de wat omvangrijkere boeken zijn die me aanspreken.
Ik had dat al als tiener, toen ik op de MAVO zat. Ik bracht niks terecht van wiskunde, natuurkunde en andere exacte vakken. Maar Nederlands vond ik geweldig. Ik "vrat" in die tijd boeken. Misschien dat ik daarom nu een boek van zo'n 500 pagina's niet echt dik vind. Ik heb nu "Het Achtste Leven" bijna uit. Daarna ga ik verder met "De Thibaults", goed voor 'n kleine 1.900 pagina's. Heerlijk om zo'n lekker lang verhaal te lezen!
Maar ik heb wel enorm veel respect voor de auteurs die zulke omvangrijke werken schrijven. Ik ben zelf ook - al behoorlijk lang - bezig met het schrijven van een boek maar zo veel honderden pagina's, dat gaat mij dus absoluut nooit lukken.
Ik schrik juist wat terug voor hele dikke pillen merk ik. Dan weet ik niet of het me gaat lukken om het helemaal uit te lezen. Liever een iets handzamer boek wat mij betreft. Maar als een dikke pil mooi is heb je wel lekker lang leesplezier natuurlijk.
Als kind koos ik boeken uit op hun 'dikte'. Ik nam gewoon de dikste boeken mee. Tegenwoordig vind ik dikke boeken vooral irritant vasthouden. Wat dat betreft lees ik zo'n boek dan liever op m'n e-reader. Maar ik houd nog steeds wel van dikke pillen.
Boven de 350 pagina's haak ik toch wel af. Het lijkt anders wel fitness.
Love As Always
Dimario
LOL. Dat is eigenlijk wel een mooi combinatie: lezen en krachttraining.
Dat boek "het Nieuwsdieet".. Dank je voor de tip!
Graag gedaan Dorien. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt.
Mijn truc is tegenwoordig om twee boeken tegelijk te lezen: de dikke pil en een boek wat sneller leest. Als ik nog een paar dikke pillen mag noemen: Een groene bloem van Floortje Zwigtman, De verborgen universiteit van Natalie Koch, de Cormoran Strike-serie van Robert Galbraith (Rowling), De wereld van Sofie van Jostein Gaarder.
Dankjewel voor de tips!
Eerlijk gezegd maakt het mij niet uit of het een dik of dun boek is, als het verhaal maar goed is ;) Joop ter Heul staat bij mij ook in de kast, dat zijn eigenlijk natuurlijk vijf boeken in één band, maar wat heerlijk om daar af en toe weer eens in te beginnen. Dat is voor mij echt vakantielectuur. Een zomerzotheid ook trouwens, al past die niet tussen de dikke pillen.
Oh jaaa, Joop ter Heul! Die pak ik ook regelmatig weer eens uit de kast.
Zelf heb ik wel een aantal dikke pillen gelezen, maar ik vind wat minder dikke boeken toch ook fijner. Vooral omdat het inderdaad niet fijn leest zo´n dikke pil.