Lifestyle en Design
Ik ben dol op post! En vorige week kreeg ik dit leuke mailtje:
' Beste Nicole,
Heel toevallig kwam ik via een google-zoektochtje naar hoe je een vliegengordijn kunt maken, op je blog terecht. Van je blog heb ik in een half uurtje: inspiratie, een goed gevoel, een lach bij sommige verhalen, gehaald. Weer een favorietje erbij J dus. Als dankjewel krijg je van mij een zelfgeschreven verhaaltje. Zie de bijlage.
Groetjes, en nog veel plezier met je blog(s). Marianne van Schie'
Ik vond Marianne's verhaaltje zo leuk dat ik haar vroeg of ik het op Huisvlijt mocht publiceren.
Hier komt het!
buiten
Lifestyle en Design
Door Marianne van Schie ©2012
Opa en oma woonden in een eenvoudig huis. Er waren twee slaapkamers op de bovenverdieping, direct onder het dak. Beneden was hun eigen slaapkamer. Er was een woonkeuken met kachelfornuis en een grote tafel met stoelen ervoor. Aan weerszijden en erachter stonden lange zitbanken. Waar je met een beetje schuiven en door onder de tafel door te kruipen bij gebrek aan loopruimte, heel goed met veertien personen aan kon zitten eten. Verder de mooie kamer, die zelden gebruikt werd. Behalve voor speciale visite en gelegenheden en soms op zondag als het zo uitkwam. Vanuit deze kamer kon je over de weilanden kijken. Over het vlakke land met de sloten en koeien, tot de horizon, waar de lucht een licht grijsgroen waas werd.
In de schuur was een trapje naar de provisiekelder en de deur naar de wc met stortbak. Buiten was een waterput waar het regenwater uit de goten in kwam. Ooit als drinkwater, later, toen er waterleiding was aangelegd, werd dit regenwater alleen nog gebruikt voor de was, de schoonmaak en de tuin. Oma hing de was aan waslijnen tussen twee palen en aan een groot houten wasrek. De witte was spreidde ze uit op het bleekveldje achter de tuin, op de madeliefjes, in de zon. Opa had een grote moestuin achter het huis. Vol Hollandse groenten en heel, heel erg veel aardbeienplantjes. Er stonden dahlia’s in allerlei kleuren, met oorwurmen erin. Achter de moestuin was een slootje en daar had je uitzicht op wat weilanden en het dorp. Om het huis stonden hoge populieren waarvan ’s zomers de bladeren ruisden in de wind.
Als we bij opa en oma logeerden, sliepen we in een van de kamers onder het schuine dak. De kamer was van onze twee ooms geweest. Er stond een groot lichtblauw geverfd houten tweepersoonsbed met een rood-wit-blauw geruite kapokmatras erin en zachte flanellen lakens en wollen dekens. Als het koud was kwam daar nog een grote dikke doorgestikte deken bij, want er was geen verwarming boven.
We lagen in bed en vonden het heel gewoon dat alles in de kamer in allerlei tinten lichtblauw geverfd was. De lambrisering was blauw, het bed was blauw, de stoel en kasten waren blauw. Ook in de rest van het huis kwam deze kleur veel voor. De keukenkastjes waren lichtblauw. Alle andere bedden die boven stonden waren blauw. Alle lambriseringen en kozijnen in huis waren blauw. Tot in de schuur was die vertrouwde kleur te vinden. Later kregen we het verhaal achter al dat blauw te horen. Opa werkte in de melkfabriek en die kleur was daar ook te vinden op de grote melktanks, buizen, trappen, kortom , op bijna alles wat in de fabriek een verfje kreeg. Opa gebruikte de restjes verf van de fabriek voor thuis. Ze wilden het netjes en fris hebben in hun huis. Met zes kinderen was dure verf kopen niet het eerste dat in opa en oma opkwam.
Het huis is er al lang niet meer, maar iedereen die bij hen binnen geweest is, herinnert zich na heel, heel veel jaren al dat blauw nog goed. Ook de moestuin, het bleekveldje met de waslijn, de waterput, de warme lichtblauwe bedden met rood-wit-blauw geruite kapokmatrassen, het heel weidse uitzicht over de weilanden. En dat je eerst -een beetje griezelend - de oorwurmen even uit de geplukte dahlia’s moest schudden voordat oma ze in een vaas kon zetten. Maar vooral veel gezelligheid, met familie en bekenden, die altijd konden aanschuiven en blijven eten aan de grote tafel in de keuken. Warm bij het fornuis. Om aardbeien te eten, of kruisbessen, of sperzieboontjes.
Lifestyle en design?
Daar hadden opa en oma nog nooit van gehoord.
Marianne
Heel herkenbaar, dit mooie verhaal, al was bij mijn opa en oma niet alles blauw. Heerlijk, die oude familiegeschiedenissen.
Soms vraag je je af waarover men zich tegenwoordig druk maakt....... ook ik regelmatig hoor. Alles moet bij elkaar passen en je wilt steeds iets nieuws. Toch heb je dat helemaal niet nodig om lekker te kunnen leven, je moet het alleen willen zien.
Aan de andere kant: een beetje geld uitgeven aan leuke spulletjes is natuurlijk ook best prettig :-)
Leuk verhaal en vroeger was de wc in de gang naar de schuur. Koud in de winter. Koud slapen onder het dak. Enkel glas, geen isolatie in de muren. Jij zal dat wel herkennen. Iedereen had dat soort huizen. Wij aten in de winter in de mooie kamer, dat was warmer.
Wij hadden een groot huis en een grote keuken. Ook regelmatig veertien of meer mensen aan tafel. Ik weet nog dat slechts negen mensen aan tafel, dat ik dat weinig vond.
Een verhaal waar ik blij van word :-)
Het doet me een beetje denken aan het huis van mijn schoonouders. Zelfgemaakte meubels (mijn schoonvader heeft jaren in een meubelfabriek gewerkt), opgeknapt met nog lak uit de fabriek, spulletjes eindeloos repareren en koesteren wat je hebt.
En ook de kou. Het toilet naast de voordeur met het raampje ALTIJD open. Zelfs in de koudste winters dat je zo ongeveer met je billen aan het toilet vast vriest staat dat raampje open.
Het voelt ook een beetje triest nu ik dit op schrijf. Het gaat erg slecht met mijn schoonmoeder en grote kans dat we ook binnenkort van haar afscheid moeten nemen. En van al haar eigenwijze en creatieve oplossingen...
Een kleur verf voor veel dingen komt mij erg bekend voor. De vorige bewoner van dit huis had kennelijk een grote pot rode verf gekregen - het was ook een groot hergebruiker van van alles en nog wat - overal is er voor kleine klusje die kleur rood gebruikt. Stukje daklijst, plaat om lamp in slaapkamer etc.
Inrichting is hier ook een mengelmoesje van gekregen, kringloop, MP etc. wel vaak goede merken omdat die meestal wat duurzamer zijn gemaakt en we die ontwerpen vaak mooier vinden..
Heerlijk dit verhaal. Ik zou er zo in mee willen gaan. In dat heerlijke familie gevoel, gevoel van vroeger. Ik ken het zelf niet, maar dit gevoel wil ik ook graag meegeven aan mijn kinderen. Daarom dat ik ook op jou site heel fijne oplossingen en simpele dingen tegen kom van wanneer de was weer buiten opgehangen kan worden etc. Als je zelf veel in portiek woningen en flats hebt gewoond. Is het toch heel anders in een huis met een tuin. Maar gelukkig heb ik jou nog ;-) Liefs! Eva
Wat leuk om te lezen Eva! Bedankt : )
Heel mooi verhaal.
Ik herken er ook veel in.
En ik vind blauw ook nog eens een mooie kleur dus ik zou dat ook gerust zo doen..!
Ging back to the basic. Terug naar eenvoud.ik herkende het helemaal. Een diepe zucht geslaakt.
het maakte mij rustig. Top verhaal.! Thxxxx for sharing..
Wat een mooi verhaal. Kreeg er gelijk een beeld bij. Herkenbaar van wat je op foto 's van vroeger ziet.
Prachtig dit verhaal! Super slim om op deze manier geld te besparen en toch het huis te voorzien van een likje verf. Mijn oma woonde vroeger in een flatje met 3 kinderen en iedereen kwam daar altijd over de vloer. In mijn belevenis was er nooit een gebrek aan ruimte en was het daar vooral super gezellig. Daar is geen design en lifestyle voor nodig.