Planning huishoudelijke taken: eenwankel evenwicht
De planning van huishoudelijke taken blijkt een wankel evenwicht.
Nu al een paar weken achter elkaar, regent het op zondagavond klachten:
'Mama, ik heb geen schone onderbroeken meer!'
en mijn man die door het huis stampt en zogenaamd tegen zichzelf heel hard mompelt:
'Waar zijn nou toch weer mijn sokken? Welke gek heeft ze niet gewassen?'
Waarom loopt de planning van huishoudelijke taken niet?
En als ik dan naar de berg met was kijk, dan voel ik een lichte wanhoop opwellen en de vraag: 'Waarom loopt de planning van huishoudelijke taken niet? Hoe kan er in vredesnaam alweer zo veel was liggen? Ik heb het toch net nog gedaan? Ik was me echt helemaal suf!'
Planning huishoudelijke taken: Ik kreeg steeds bezoek!
Maar gisteren viel het kwartje: in de weken waarop de cyclus van vieze was tot schone opgevouwen was, niet goed liep waren weken waarop ik op donderdagmiddag bezoek kreeg. Er was een donderdag dat mijn neef Henk die slager is kwam overleggen over hoeveel vlees ik van zijn varken wilde hebben, en afgelopen donderdag kwam er verjaardagsvisite. En door dat bezoek kon ik niet mijn normale donderdagklus, namelijk was opvouwen doen!
En dat heeft blijkbaar vergaande consequenties voor de planning van huishoudelijke taken
Hoewel ik geen officieel huishoudschema hanteer, heb ik wel vaste dagen voor specifieke huishoudelijke klussen. En het blijkt wel dat hiermee niet te sollen valt! Er is slechts een middag voor nodig, om het hele huishouden te ontregelen. (De Huishoudcoach schreef boeken om je te helpen je huishouden op orde te krijgen.)
Omdat je tegenwoordig bijna alleen maar hoort praten over het huishouden als een vervelend, dom werkje waaraan mensen zo min mogelijk tijd willen besteden, ben ik ergens ook wel aangenaam verrast. Want, zie je nou wel dat het belangrijk is dat het gedaan wordt?!
Leestip
Merk jij ook dat je huishouden heel snel versloft als je zelfs maar heel even verslapt?
Doordat ik niet altijd fit ben en soms dagen lang ziek, merk ik dat gelijk.Dan worden er wel kleine huishoudbrandjes geblust maar de grote klussen (was,) blijven dan liggen.
Ja hè?! Dat gaat echt supersnel. In die zin ben je als moeder toch wel de motor van het huishouden. Als die hapert, of niet op volle kracht werkt, dan werkt dat onmiddellijk door. Zelfs al worden er wel kleine brandjes geblust.
Door mijn chronische vermoeidheid zijn er een paar klussen die standaard boven aan de lijst staan: eten, voorraad en de was. De rest is mooi als het gedaan wordt, maar minder belangrijk.
Het korte lijstje lukt ook niet altijd en soms is er dus geen warm eten. Daar baal ik dan wel van, maar er is wel altijd iets te eten zoals gebakken eieren met spek ofzo. Eten halen gaat hier niet vanwege de voedingsintoleranties en gluten.
Op zich wel goed om zo'n prioriteitenlijstje te hebben! Dat geeft in ieder geval overzicht. Wel balen inderdaad als je geen warm eten hebt. Zeker als je chronische vermoeidheid hebt, lijkt me een goede maaltijd wel heel belangrijk.
Bij mij werkt het als gevolg van chronische vermoeidheid en te weinig structuur al een tijdje helemaal niet.
De was, vaatwas dat loopt wel door.
Die draaien als de machines vol zijn.
Maar de rest wil steeds moeilijker lukken.
Op de momenten dat ik me goed voel wil ik ook graag nog iets leuks kunnen doen ipv steeds een inhaalslag te moeten maken.
Ik heb er hulp voor ingeroepen, om een manier te vinden om het wel te laten werken.
Maar voor die hulp sta ik al meer dan een half jaar op de wachtlijst.
Schemas lijken mij lastig omdat ik niet van mijn lijf opaan kan.
Soms kan ik dagen niet veel meer dan me uit bed zeulen en wat achter de computer of tv hangen.
En soms bulk ik (relatief) van de energie.
Goed dat je hulp in schakelt! Dan krijg je het huishouden op die manier alsnog onder controle. Wat jammer dat het zo lang duurt alleen. Waarom is dat? Is er een tekort?
Ik denk dat er erg veel mensen zijn die het niet meer voor elkaar krijgen.
En erg weinig mensen die dit begeleiden.
Ik stond in september vorig jaar als 11de op de lijst.
Schiet dus niet echt op.
Elfde! Dat gaat nog zou ik dan eerst denken. Maar als je al sinds september wacht, is het blijkbaar toch minder gunstig dat ik dacht. Er vallen zeker weinig mensen af, waardoor er weinig begeleiders 'vrij' komen.
ja een week of zeven minimaal was de schatting in september.
Dat is dus duidelijk niet gelukt.
Maar er zijn ook mensen die langdurig intensieve begeleiding nodig hebben.
Mensen zoals je op tv ziet die hun huis volgebouwd en vervuild hebben.
Dat kost meer tijd.
Mijn pubers hebben allemaal een eigen wasmand op hun kamer. Deze controleer ik dagelijks. Meestal zit er niks in en ligt op een stoel of hun bed een enorme berg kleren. Af en toe wordt deze hele berg in de wasmand gekiept en klagen ze nog diezelfde avond dat ze geen schoon goed meer hebben...!
Makkelijker is het dus voor mij om de was zelf uit tezoeken. Verdervalt het op dat ze heel snel iets in de was gooien in plaats van het even voor het raam te hangen.
Bij mij gooien ze hun kleren vaak voor de deur van de badkamer… Omdat ze allemaal achter elkaar douchen kan dat een flinke berg worden.
Vroeger bij mijn moeder thus werd er 1x per week de was gevouwen en gestreken. Dat was een was van 9 personen en mijn zusje en ik hadden die taak. Het ergste was dat die was er al een week lag en iedereen in die bult al had zitten wroeten om er iets uit te halen wat ze nodig hadden. Het is duidelijk dat de rest dus heel erg gekreukeld was. Ik had er zo'n hekel aan dat ik sinds mijn trouwen de was altijd meteen zodra die droog was opvouwde en strijk. De laatste jaren strijk ik niet zoveel want ik strijk nu pas als ik het nodig heb maar leg het wel in de kast. Zelfs tafellakens gaan ongestreken in de kast en wanneer ik ze wil gaan gebruiken gaat de bout erover.Juist omdat ik uit een chaos huishouden kom heb ik dat in mijn eigen huis vermeden
1x per week was vouwen vind ik ook wel heel weinig. Daarmee red ik het ook beslist niet, en ik heb maar 'vijf' kinderen. Ik denk dat ik op vier keer per week was vouwen zit.
Strijken doe ik niet. Ik hang alles gewoon meteen aan een kledinghanger te drogen, en dat moet dan maar goed genoeg zijn. Ik heb niet eens een strijkijzer meer...
1x in de week was vouwen lukt mij zelfs niet eens in mn éénpersoonshuishoudentje.
Ik vouw het meestal gelijk als het van de lijn komt.
Veel strijken kun je voorkomen door minder hard te centrifugeren.
En door de was even goed uit te slaan en er aan te trekken voor je het ophangt.
En natuurlijk door geen droger te gebruiken.
Ik heb bv nog nooit een Tshirt gestreken.
die gaan bovenop de stapel en ik draag ze van onder af de stapel.
tegen de tijd dat een T-shirt onderin ligt is ie uit zichzelf gestreken door het gewicht van de andere bovenop hem.
Bij mij is het ook lastig door chronische pijn en vermoeidheid. Ik heb echter een heel revalidatietraject gehad om te leren er mee om te gaan en te kijken en voelen wat wel of niet. In dat traject zat fysiotherapie, haptonomie, warm water therapie, ergotherapie en psycholoog en arts.Ik heb geleerd om sommige zaken op een bepaalde manier te doen. Dus niet de hele dag staan, of zitten of lopen of inspannen. Nee steeds deel stukjes. Half uurtje staan, kwartiertje zitten, half uurtje liggen, kwartiertje lopen etc. Daarnaast houd ik een soort weekschema aan. Maandagmiddag doe ik wat, bv zuigen en was strijken van het weekeinde, dinsdagochtend doe ik wat, dinsdagmiddag rust, woensdag rustdag, donderdag boodschappen en 's middags rust, vrijdag schoonmaak en daarna naar bed tot in de middag. Door af en toe wat tussendoor te doen zoals was opvouwen als ik zit, of stofzuigen zodat de vrijdag niet te zwaar wordt kan ik een soort status bereiken die in elk geval te doen is (hoewel ik de laatste drie maanden behoorlijk achteruit ben gegaan qua pijn). Dat is de enige manier om het vol te houden. Dat en mijn leuke dingen boekje (zie blog)zorgen dat voor een wankel evenwicht.
Door mijn ziekte kom ik ook in aanmerking voor hulp in huis, minimaal 2 dagdelen per week. Kreeg ook een p.g.b. Alleen het is financieel niet rond te breien. Er werd een uurprijs afgesproken en vervolgens krijg je na een jaar een naheffing en zit je met de gebakken peren en dus een jaar maandelijks een bedrag aflossen. Met die hulp zijn we toen gestopt (is inmiddels alweer 9 jaar geleden).
Voor mij dus geen hulp meer helaas, terwijl ik die wel nodig heb...
Nu probeer ik gewoon elke dag iets te doen, maar spik en span zal het hier nooit worden. De was is inderdaad een project op zich. De strijk heb ik bijna afgeschaft, want dat was ook een project op zich en anderhalf jaar geleden toen ik met dit blog begon mijn eerste "Een kastje per dag"... toen probeerde ik alles nog rond te breien... maar eh... vouwen vind ik inmiddels helemaal prima.
Ook het opruimen en bijhouden en aansturen van pubers om hun zooi op te ruimen vreet energie, die ik niet heb. Soms gaat het goed, maar als het fout gaat gaat het ook gigantisch fout. Inmiddels zijn de twee oudste dusdanig groot, dat ze het in de keuken zelf regelen en met de wasmachine weten ze inmiddels ook wel raad... en anders vragen ze het.
Maar goed, als er mensen op de stoep staan, mogen ze altijd binnen komen, er is een stoel om op te zitten, een schone mok/glas met drinken en de rommel... ach... als het maar gezellig is toch?
Pubers aansturen is inderdaad ook een energievreter… Vooral als ze in een dwarse fase zitten…
Maar tegelijkertijd vind ik het ook in hun belang dat ze leren te helpen in het huishouden, en dat ze weten dat het niet door de kaboutertjes wordt bijgehouden. Want dat wordt dan schrikken als ze op zichzelf gaan wonen!
Absoluut. Hier hebben we een gezin van elf en een paar dagen wat was laten liggen of niet strijken en het is een gigantische berg geworden waar ik me nog amper meester over zie. Iedereen blijft maar de was droppen nl en niemand sorteerd de sokken uit :-(.
Je moet dus altijd maar door en door. Zonder mijn vaste hulp zou ik het niet redden.
Ja, je kunt eigenlijk geen moment verslappen, en al helemaal niet ziek worden.
Wat ben ik blij met mijn Robbie Roomba. Alles gestofzuigd, zelf hoef ik alleen maar een dweil erdoor heen te trekken (van thuisschoonmaken.nl) en de stoffer te hanteren (ook van de genoemde website). Hij zuigt perfect, beter dan ik het doe en het huis is veel minder stoffig!
Ik draai drie wasjes per week, maar omdat ik geen droger heb stel ik wel eens een was uit. Bijvoorbeeld omdat de was met regen natuurlijk niet zo lekker droogt op een rekje en deze dan in de woonkamer staat. Niet handig met visite of veel kinderen over de vloer.
Op zich lukt het me redelijk om een ieder behoorlijk in de schone kleding te houden. Slechts een keer lukte dat niet, toen was de wasmachine stuk....
Ik kan me goed voorstellen dat je de was bij slecht weer dan uitstelt. Zo'n wasrek in de kamer neemt best veel plek in, en het staat ook meteen wat rommelig en ongezellig. Ik heb de mazzel dat ik in onze berging een waslijn heb kunnen spannen, en daar hangt de was meestal te drogen. De droogtrommel gebruik ik zo min mogelijk om kosten te besparen.
Bij was merk ik het gelijk. Ik vouw/strijk altijd op zaterdagavond (voor de tv, bij Engelse detectives :)) Ben ik eens ziek ofzo, dan blijf ik gelijk achterlopen. Ik probeer ook woensdagavonden er dan nog bij te pakken, dat scheelt (of man doet het, maar meestal ben ik het toch die de was wegwerkt). Het neigt naar hopeloos als je "schema" in de war raakt, heel herkenbaar.
Jazeker! Ziek worden staat niet in mijn arbeidsovereenkomst, er is niemand die mij vervangt. Ik ben vaak jaloers op mijn man; als die ziek is, kan hij zich dagenlang in bed terugtrekken. En die enkele keer dat ik eens een nachtje bij mijn zuster of een vriend logeer, kom ik geheid thuis in een rommeltje.
In het kort: maandag en dinsdag doe ik de voorraadboodschappen en de 60-graden was (ondergoed en doeken). Donderdagavond draai ik de kledingwas(sen) en hang ze vrijdagmorgen op. Woensdagmorgen en zaterdagmiddag berg ik dus schoon wasgoed op. Strijken doe ik nooit. De rest van de week koop ik voor het diner bij de super in de buurt groente en vlees.
In de rest van de tijd maak ik het sanitair schoon, veeg ik, soms stofzuigen, en vooral heel veel opruimen. Dat laatste is een proces wat overal troep oplevert als je het een dagje staakt :-) Eens in de zoveel tijd ruim ik de kinderkamers op, eens per maand moeten ze zelf de vloer leeg maken zodat ik kan zuigen en dweilen. En dan zijn er natuurlijk talloze kleine 'klusjes' en regeldingetjes.
Maar ik heb er gelukkig geen hekel aan. Integendeel, ik vind het, samen met de opvoeding van de kinderen en het onderhouden van ons huwelijk, één van de leukste, meest afwisselende en zinvolste taken in onze samenleving!